ร่อแร่

Parinya

ความรู้สึกเหนื่อยหน่ายคล้ายเบื่อเบื่อ
เหมือนฟืนไฟไม่เหลือเพื่อคิดเขียน
จนวันนี้หรี่ซากว่าเปลวเทียน
ใจเคยอยากพากเพียรแปลงเปลี่ยนไป
ความรู้สึกเต็มที่กระปรี้กระเปร่า
อย่างก่อนเก่าเรามีอยู่ที่ไหน
อ่อนเรี่ยวแรงแล้งหวังกำลังใจ
เป็นอะไรกันหนอ ?...ท้อแท้จัง
เพียงรู้สึกขาดคนสนใจห่วง
ไม่เหมือนช่วงไฟแรงแห่งความหลัง
แรงใจลดถดถอยด้อยพลัง
สิ้นแรงกายหงายหลัง...ยังที่นอน
ใจไม่พร้อมยอมลุกปลุกไม่ขึ้น
ทำหน้ามึนขึ้นเสียงเขียวว่า...เดี๋ยวก่อน
ความฝันเคยสวยนักชักปอนปอน
จะเขียนกลอนให้พริ้งด้วยสิ่งใด
กำลังใจไยหายเหมือนตายจาก
จึงเงียบมากยากเย็นเป็นไฉน
หรือเล่นแง่แค่ลวงให้ห่วงใย
หรือหัวใจเจตนาเลิกราจริง
ปล่อยให้เราเหี่ยวแห้งเรี่ยวแรงหาย
รอวันตายอ่อนแอจนแน่นิ่ง
อยากจะลุกแต่ใจมิไหวติง
จะพึ่งพิง "กำลังใจ"  จากใครดี
comments powered by Disqus
  Parinya

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน