นิยายยาง

เป็นชีวิตเดียวดายทุรายร้าว
ความเงียบยังสะท้อนกร้าวอย่างเก่าไหม
ยังโดดเดี่ยวกลางฟอนที่กร่อนไฟ
หรือคว้าฟืนท่อนใหม่มาได้แล้ว?
ยางยืดสูงพุ่งไปตามสายฟ้า
ทานแรงลมโหมกล้าก่อนล้าแผ่ว
ใบระบัดบังแสงทแยงแนว
และเบาฝนหล่นแล้วลงลูกยาง
ผ่านวันฝืนคืนร้ายมาหลายหนาว
ที่ทุรายรนร้าวทุเลาบ้าง
เมื่อไพรพ้นมรสุมที่รุมทาง
ป่าจะชุ่มพราวน้ำค้างและตื่นตา
เรามักสร้างเงื่อนไขให้ความรัก
แต่มีรักเพียงเพื่อรักหนักแน่นกว่า
รักของยางต้นใหญ่ท้าทายฟ้า
ที่ปกป้องต้นกล้ามาเช้างาย
เป็นรักจากสายใยใจพิสุทธ์
คอยปลอบขวัญอันชำรุดให้ฟื้นใหม่
เป็นเข็มทิศชี้ทางที่กลางไพร
ให้อบอุ่น มั่นใจระหว่างทาง
ยังโดดเดี่ยวทุรายร้าวอย่างเก่าไหม
ยังว่างเปล่าภายในอยู่ไม่สร่าง
ต้องเปลี่ยวดายเหน็บหนาวเงาน้ำค้าง
เพื่อเก็บสร้างเรื่องเล่าของเช้านี้
ในห้วงคิดความฝันมีวันเหงา
แต่เรายังมีเราข้างนอกนี่
ช่วยกันจุดกองไฟให้โชนดี
วางใจพักไว้ตรงนี้...ที่บ้านเรา