หน้าส่วนตัว
อาทิตย์เลื่อนเคลื่อนคล้อยค่อยๆดับ
หมู่เมฆน้อยลอยลับทับขอบฟ้า
ดาราเด่นประดับจับนภา
สายลมหนาวแผ่วมาพาหนาวใจ
นอนหนุนเมฆนับดาวบนท้องฟ้า
กอดจันทราให้คลายเหน็บจากความหนาว
มีสายหมอกปกคลุมเป็นบางคราว
หิ่งห้อยน้อยพรั่งพราวให้อุ่นไอ
วังเวงกับความเหงายามค่ำคืน
เสียงบรรเลงเคลงคลื้นจากป่าเขา
พอให้ใจได้ผ่อนคลายความหนาวเศร้า
กรุ่นราตรีคุ้งเคล้าโชยกลิ่นกาล
เพลินสงบความสงัดในราตรี
ทุกวิถีย่างไปสู่จุดหมาย
สุขคืนค่ำทุกข์ค่ำคืนมิผ่อนคลาย
คำนึงหมายล้วนสิ่งดีคตินำ
ประภัสสุทธ 28 พ.ย. 2547 12:08 น. - ID 66450 
1543
5
0
28 พฤศจิกายน 2547 13:36 น. - comment id 379727
เหมือนอยู่ในความฝันค่ะ อิอิ..
28 พฤศจิกายน 2547 15:10 น. - comment id 379791
อาทิตย์เลือนเดือนดับพอลับหาย แสงเฉิดฉายก็ไม่มาพาพบเห็น ยิ่งกว่านั้นดาวน้อยใจไม่พบเช่น ที่เคยเห็นยิ่งเศร้าเหงาดวงใจ *-*กลอนน่ารักมากเลยคะ*-*
28 พฤศจิกายน 2547 15:38 น. - comment id 379817
แวะมาอ่านเพลินอารมณ์ค่ะ
28 พฤศจิกายน 2547 16:16 น. - comment id 379868
งามมากครับ กับกลอนที่มีลีลาชวนฝัน ๚ะ๛ size>
28 พฤศจิกายน 2547 19:32 น. - comment id 379958
ขอบคุณมากครับที่แวะมาทักทาย
1 ธันวาคม 2547 21:43 น. - comment id 382012
ชอบจังเลย คะ สำนวนดีจัง อ่านแล้ว เคลิบเคล้ม
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
