6 มีนาคม 2547 13:07 น.
ความทรงจำ
นั่งมองพระอาทิตย์ตกดิน
ช่างเหงา...เปล่าเปลี่ยว...ไร้คนเคียงข้าง
ความหวัง...ความฝัน...ช่างเลือนลาง
เมื่อเธอ...มาจากฉันไป
ทิ้งให้อ้างว้าง...อยู่โดดเดี่ยว...เพียงผู้เดียว
5 มีนาคม 2547 12:23 น.
ความทรงจำ
ก็เป็นคนแต่งกลอนไม่ค่อยเพราะ
เรียบเรียงไม่ค่อยเป็น
แต่เมื่อผ่านมาทางนี้....
ก็ยอมรับว่าเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยรู้จักใคร
จนได้มาพบกับทุกคนที่น่ารักและเป็นกำลังใจให้
ชมเชย..ตำหนิ...แนะนำ...กันมานาน
ผ่านทุกช่วงเวลา...ก็อยากจะขอบคุณ
ความรู้สึกที่มีมาให้เสมอมา...ฉันรับรู้อยู่เสมอ...
ฉันจะแวะเวียนเดินไปอีกเส้นทาง...ที่อาจจะพบ
ใครบางคนที่ต้องการใครสักคนเหมือนฉัน...ที่มีทุกคน
4 มีนาคม 2547 10:17 น.
ความทรงจำ
น้ำ...หยาดหยดลงจากฟ้า
ตา...ช่างหมองเมื่อมองเจ้า
ฟ้า...ไฉนเลยจะรู้
หลั่ง...ลงมาไม่ขาดสาย
ริน...ไหลดั่งน้ำตาฉัน
2 มีนาคม 2547 12:22 น.
ความทรงจำ
ฉันก็เป็นเพียงแค่...
คนที่รับฟังเธอทุกคราวที่เธอมีปัญหา
คนที่พร้อมจะเปิดบ้านต้อนรับเธอทุกครั้งที่มาหา
คนที่รอและคุยโทรศัพท์กับเธอจนถึงดึกดื่น
คนที่ยอมเห็นเธอมีความสุข
เธอลืมคนๆนั้นไปหรือเปล่า
ลองทบทวนในใจของเธออีกครั้ง..
ฉันจะยังอยู่ที่เดิมที่ตรงนี้...หัวใจของเธอ
25 กุมภาพันธ์ 2547 12:05 น.
ความทรงจำ
ก็ได้แค่ยืนมองไม่อาจเข้าไปอยู่ใกล้
ได้แค่เฝ้าตามเฝ้าห่วงเธออยู่ไกลๆ
ได้เห็นเธอเศร้าฉันก็อยากจะเข้าไปปลอบประโลม
ได้เห็นเธอมีความสุขฉันก็ยิ้มได้เมื่อเห็น
แม้ว่าเธอจะเหลียวมองผ่านมาทางนี้
แต่ฉันก็จะคอยหลบเลี่ยงเธอตลอดไป
ฉันแค่อยากเห็นเธอมีความสุขแม้ว่าจะเป็นความทุกข์ของฉันก็ตาม
เธอรักฉันไม่ได้ฉันรู้ดี...ก็เลยต้องทำแบบนี้เธอ...เข้าใจนะ
Lovers
0 คน เลิฟความทรงจำ
หน้าส่วนตัว
847
