30 พฤษภาคม 2545 19:54 น.
คะน้า
อยากหมุนเวลากลับไป
ให้ไปหยุดอยู่ตรงที่ได้แค่เริ่มรู้จัก
จะไม่มีอะไรเกินกว่าการทายทัก
จะหยุดไว้ตรงแค่รู้จักเท่านั้นพอ
ขีดเส้นใต้กับไมตรีเพียงแค่นั้น
จะไม่ขอผูกพันไม่สานต่อ
ฉันจะได้ไม่เจ็บปวดกับการเฝ้ารอ
และไม่ต้องจมอยู่กับความทุกข์ท้อเหมือนที่เป็น
28 พฤษภาคม 2545 19:32 น.
คะน้า
เงียบหายไปหลายวัน
เสียงคุ้นๆของใครคนนั้นหายไปใหน
เคยได้ยินทุกวี่ทุกวันไม่เคยห่างไกล
เสียงกระซิบใกล้ๆที่มีให้อุ่นใจได้ทุกวัน
เงียบหายไปก็แอบเป็นห่วง
แต่ไม่กล้าถามทวงเพราะว่ายังหวั่น
กลัวว่าแท้จริงแล้วเธอไม่มีใจให้ต่อกัน
กลายเป็นฝันกลางวันที่แอบคิดว่าเธอรักฉันจริงๆ
ฉันก็เลยไม่กล้าแม้แต่จะคิด
กลัวต้องทำให้ชีวิตเธอหยุดนิ่ง
หากเธอเพียงผ่านมาเพื่อแวะหาที่พักพิง
ถ้าเป็นเช่นนั้นจริงๆก็ไม่ขอท้วงติงถ้าเธอจะหายไป....
27 พฤษภาคม 2545 21:36 น.
คะน้า
เธอคงลืมเรื่องของเราไปหมดแล้ว
ฉันรู้ว่าคงไม่มีวี่แววที่เธอจะกลับมาใหม่
เรื่องเล่าเรื่องหนึ่งที่เธอไม่เคยซึ้งกับความเป็นไป
กลายเป็นเรื่องที่มันสูญหายไปจากใจเธอ
วันนี้เธอคงมีความสุขดี
อยู่กับคนที่เธอมีหัวใจให้เสมอ
สำหรับฉันยังคงอยู่กับวันเก่าๆที่ยังมีเงาของเธอ
ความสุขที่เจอก็มีแค่ตอนที่เผลอหลับฝันไป
27 พฤษภาคม 2545 21:16 น.
คะน้า
พรายฟองสีขาว
บนชายหาดที่ทอดยาวดูเปล่าว่าง
ลมทะเลพลิ้วคลื่นเห่ไปตามทาง
ปล่อยความรู้สึกลอยคว้างห่างออกไป
ไม่ได้เหงาเมื่อมาทะเล
ฉันแค่อยากร่อนเร่อยู่ในความอ่อนไหว
มองทะเลแล้วว่างเปล่าชวนให้หนาวในหัวใจ
แค่มองแล้วอยากรู้สึกคิดถึงใคร...เท่านั้นเอง
27 พฤษภาคม 2545 21:14 น.
คะน้า
พรายฟองสีขาว
บนชายหาดที่ทอดยาวดูเปล่าว่าง
ลมทะเลพลิ้วคลื่นเห่ไปตามทาง
ปล่อยความรู้สึกลอยคว้างห่างออกไป
ไม่ได้เหงาเมื่อมาทะเล
ฉันแค่อยากร่อนเร่อยู่ในความอ่อนไหว
มองทะเลแล้วว่างเปล่าชวนให้หนาวในหัวใจ
แค่มองแล้วอยากรู้สึกคิดถึงใคร...เท่านั้นเอง
หน้าส่วนตัว
822
