เปิดอ่านบัณทึกเล่มเก่า ที่เขียนขึ้นจากวันที่มีเราในครั้งนั้น ทุกบททุกตอนทุกตัวอักษรเหมือนยิ้มให้กัน มีเธอมีฉันมีภาพของวานวันที่แสนดี เปิดอ่านไปถึงกลางหน้า พบเจอรอยน้ำตาชะคราบปากกาจนเลือนสี ลายมือยุ่งเหยิงกับอารมณ์ที่กระเจิงไม่เหลือดี รอยยับยู่ยี่เกลื่อนในบัณทึกเล่มนี้ของเรา มันปะปนไปด้วยความสุขและเสียงหัวเราะ มีหัวใจที่บ่มเพาะในความเงียบเหงา มีคราบน้ำตาจากวันเวลาระหว่างเรา ท้ายบัณทึกเล่มเก่ายังมีบทจบความรักเราที่ไม่เคยลืม
หน้าส่วนตัว
785
