เปิดอ่านบัณทึกเล่มเก่า ที่เขียนขึ้นจากวันที่มีเราในครั้งนั้น ทุกบททุกตอนทุกตัวอักษรเหมือนยิ้มให้กัน มีเธอมีฉันมีภาพของวานวันที่แสนดี เปิดอ่านไปถึงกลางหน้า พบเจอรอยน้ำตาชะคราบปากกาจนเลือนสี ลายมือยุ่งเหยิงกับอารมณ์ที่กระเจิงไม่เหลือดี รอยยับยู่ยี่เกลื่อนในบัณทึกเล่มนี้ของเรา มันปะปนไปด้วยความสุขและเสียงหัวเราะ มีหัวใจที่บ่มเพาะในความเงียบเหงา มีคราบน้ำตาจากวันเวลาระหว่างเรา ท้ายบัณทึกเล่มเก่ายังมีบทจบความรักเราที่ไม่เคยลืม
คะน้า 7 พ.ค. 2545 00:38 น. - ID 14693 
785
8
0
7 พฤษภาคม 2545 00:41 น. - comment id 48077
อ่านแล้วสะเทือนใจจริงๆ โดนอ่ะ
7 พฤษภาคม 2545 01:37 น. - comment id 48082
มันปะปนไปด้วยความสุขและเสียงหัวเราะ มีหัวใจที่บ่มเพาะในความเงียบเหงา มีคราบน้ำตาจากวันเวลาระหว่างเรา ท้ายบัณทึกเล่มเก่ายังมีบทจบความรักเราที่ไม่เคยลืม ชีวิตจริงของคนคนหนึ่ง ก็ปนกันไป สุขกับเศร้า มันขึ้นอยู่กับเราว่าจะเลือกจดจำอะไรมากกว่ากัน
7 พฤษภาคม 2545 10:34 น. - comment id 48122
หน้าส่วนตัว
ทำไมในสมุดบันทึกของคนเรา มักจะมีเรื่องเศร้าๆ มากกว่าเรื่องสนุกน๊า {_ _}~
7 พฤษภาคม 2545 12:15 น. - comment id 48146
มันเป็นเรื่องธรรมดา..........ที่ยังทำใจไม่ได้ซักที
7 พฤษภาคม 2545 13:06 น. - comment id 48149
I also have diaries. Right now I already have two diaries. One is in Thailand and another one is with me now. Anyway, I feel good when I read it since it reminds me of the time that I have involved the person I love.
7 พฤษภาคม 2545 14:21 น. - comment id 48151
เสี้ยวชอบอ่านไดอารี่ตัวเองมากเลยนะ บางทีมันก็เป็นวัตถุดิบให้ได้มาขีดๆเขียนๆอะไรได้เหมือนกัน
7 พฤษภาคม 2545 16:31 น. - comment id 48174
เฮ้อ!...........เศร้าจริงๆๆ...........พี่คะน้า.......กลอนบทนี้ โดนจายยย เข้าอย่างจังเลยค่ะ
7 พฤษภาคม 2545 17:05 น. - comment id 48177
อืม อ่านแล้วรู้สึก คะน้าคะน๊า (คะน้าตัวจริง) แวะมาทักทาย
7 พฤษภาคม 2545 20:55 น. - comment id 48198
คะน้า มาอ่านบันทึกรักของทุกคนในไทยโพเอม ของเราแล้วตามมาอ่านบันทึกรักของคะน้า.. น้ำตาซึมนะ อยากให้เริ่มบทใหม่พร้อมๆกับพี่ดีไหม... เริ่มว่า...เช้านี้ฉันมีความสุขจัง ที่คิดว่าอดีดที่ผ่านมาก็แค่หนังสือหลายๆเล่มที่สอนที่ให้บทเรียนให้เรากล้าแกร่งขึ้น ให้เราเข้มแข็งและเข้าใจชีวิตมากขึ้น..สุขทุกข์คือธรรมชาติๆธรรมดาๆจริงไหมจ๊ะ.... รักและคิดถึงนะคะ
7 พฤษภาคม 2545 21:00 น. - comment id 48202
เพราะจัง...สะกิดหัวใจเลยล่ะ
7 พฤษภาคม 2545 21:53 น. - comment id 48216
ใฃ่ หนับหนุนโพสของคนแก่ดูดาว คะน๊า คะน้า
8 พฤษภาคม 2545 00:24 น. - comment id 48250
เพราะมากค่ะพี่
13 พฤษภาคม 2545 12:59 น. - comment id 49156
บันทึกคือ ร่องรอยของอดีต
บันทึกไว้ เพื่อหยุดภาพนั้นไว้ในความทรงจำ เป็นบทเรียน เป็นกำลังใจ
เมื่อใด ที่บันทึก กลายเป็น ปีศาจ ที่คอยหลอกหลอน หรือ เป็นดั่งสะพานส่งผ่านความเจ็บปวด จากอดีตมาสู่ปัจุบัน
บันทึกนั้น ยังคงมีค่าพอที่จะเก็บรักษาเอาไว้อีกหรือ
15 พฤษภาคม 2545 13:28 น. - comment id 49734
บันทึก ก็เป็นดั่งเพื่อนเราคนนึง เพื่อนคนนี้ ไม่อาจพูดคุยกับเราได้ แต่เพื่อนคนนี้ก็พร้อมที่จะแบกรับภาระของเรา และพร้อมจะก้าวไปพร้อมกับๆเรา เพราะบันทึกคือที่พึ่งสุดท้าย ที่เราจะมั่นใจได้ว่าเขาไม่มีวันทิ้งเราไป
15 พฤษภาคม 2545 23:29 น. - comment id 49919
อืม...อยากจะบอกว่า ไดอารี่จะจดจำทุกสิ่งเอาไว้ แต่ว่า...มันจดจำเรื่องร้ายๆของเราด้วย...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
