9 สิงหาคม 2546 07:48 น.
ณรังษี
แม่จ๋าแม่ ....แม่จ๋า ...แม่จ๋าแม่
เห็นสายตาทอดแลอย่างรักใคร่
แม่จุมพิตแก้มลูกอย่างถูกใจ
แก้มใสใสแม่ถนอมหอมนิ่งนาน
ดิ้นเร่าเร่าคราวดื้อแม่ถือไม้
ขู่ไกลไกลให้เลิกซนปนคำหวาน
ลูกสะดุดแม่หยุดอุ้มตะลีลาน
รีบเรียกขวัญมาพานให้ลูกยา
แม่เป็นครูผู้ใจดีที่สุดเลย
แม่ไม่เคยให้ลูกต้องเสียหน้า
ชมว่าลูกเก่งกาจตลอดเวลา
เพราะมีแม่สอนมากับมือเอง
แม่เป็นแม่ไม่ใช่แค่เป็นแม่นม
แม่ขนม แม่นักร้อง ที่กล่อมเก่ง
แม่เป็นนักสู้ยิ่งใหญ่กว่านักเลง
แม่นี้เองให้อภัยไม่เคยรา
แม่อาจอ้วนไปหน่อยไม่ค่อยผอม
แต่แม่ไม่เคยยอมลูกผอมกว่า
แม่ฟูกฟักรักเลี้ยงทุกเวลา
แม่จ๋าแม่ลูกบูชากราบพระคุณ
หน้าส่วนตัว
1213
