15 มิถุนายน 2547 19:32 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ฉันวาดความหวัง.. ไว้ในภาพฝัน
ระบายความปรารถนาในคืนวัน..อันอ่อนล้า
กอดเก็บความเงียบงัน โอบกอดฝันด้วยน้ำตา
จมอยู่ใต้เงาความเหว่ว้า..ที่พันธนา..หัวใจ
นานนับวันคืนที่ยืนอยู่ในมุมเหงา
มีความเดียวดายคอยรุมเร้า..โถมเข้าใส่
อ้างว้าง..สับสน บนหนทางที่ลาร้างกำลังใจ
ได้แต่สร้างภาพฝันอย่างเปล่าไร้..ไปวันวัน
บนเส้นทางที่ฉันเดินจากมา
โรยด้วยรอยน้ำตา..จากความรอนล้า..ไหวหวั่น
ไม่รู้ว่านานแค่ไหน ถึงจะตัดเยื่อใยความผูกพันธ์
ให้ใจที่ร้าวรานของฉัน..หลุดพ้นคำนั้น พันธนาการ
เพราะทุกพื้นที่ใจไม่อาจมีใครมาแทนที่
ความทรงจำที่มี..จึงย้อนให้ใจนี้ต้องฟุ้งซ่าน
จมอยู่กับความหวัง และความหลังในรอยกาล
เดินวนอยู่ในความทรมาน..และซมซานเรื่อยมา
เมื่ออนาคตไม่อาจล่วงรู้ได้
และเหตุผลของหัวใจ..ไม่อาจขีดทางไปในภายหน้า
ยินดีที่จะทุกข์จากความสุขที่เป็นเพียงภาพลวงตา
ยอมรับสิ่งที่เป็นตลอดมา..และทนอยู่อย่างเหว่ว้า..ตลอดไป
.............................................
13 มิถุนายน 2547 22:10 น.
ผู้หญิงสีม่วง
รักเก่า..ที่เธอยังลืมไม่ได้
รักเก่า..ที่ตัดใยยังไม่สิ้น
รักเก่า..ที่หัวใจใฝ่ถวิล
รักเก่า..ยังกรุ่นกลิ่นมิเลือนลา
รักใหม่..ที่ใจเธออยากจะเริ่ม
รักใหม่..มาเพิ่มเติมเสน่หา
รักใหม่..ปลุกหัวใจที่โรยรา
รักใหม่..มาคอยท่าน่าลิ้มลอง
แต่ ..
รักเก่า..ยังฝังใจไม่เลยล่วง
รักเก่า..ยังหนักหน่วงดั่งบ่วงคล้อง
รักเก่า..ที่เธอยังเฝ้าใฝ่ปอง
รักเก่า..ยังจับจองครอบครองใจ
รักใหม่..อย่าทิ้งไปจำใจตัด
รักใหม่..ช่วยสลัดปัดเป่าให้
รักใหม่..อาจคลายเธอจากบ่วงใจ
รักใหม่..ปลดเธอไซร้..ไร้โซ่ตรวน
รักเก่า..อย่าให้ล้ำนำชีวิต
รักเก่า..ที่พลาดผิดอย่าคิดหวน
รักเก่า..มีแต่ช้ำเธอคร่ำครวญ
รักเก่า..ร้ายเหลือล้วนมิควรจำ
....................................
11 มิถุนายน 2547 20:49 น.
ผู้หญิงสีม่วง
1....
...อย่าโทษใครแม้หัวใจมันเจ็บปวด
ที่ดวงใจร้าวรวดต้องทนได้
ที่ใจมันเจ็บเจียนจะขาดใจ
ไม่มีใครอยากทำร้ายรู้สึกเรา
...แม้ต้องอยู่กับความจริงอย่างเงียบเงียบ
ในโลกที่เย็นเยียบและเงียบเหงา
คอยฟัง เสียงอดีตหวีดหวิวเบา
ซับน้ำตาที่หม่นเศร้าเมื่อเหงาใจ
...ไม่อยากคิดวันรุ่งถึงพรุ่งนี้
เพราะเกรงความมากมีที่หวั่นไหว
ไม่อยากตอบที่ใครถามความเป็นไป
ทั้งหัวจิต หัวใจ ไม่อยากจำ
...ไม่อยากจำที่ใครทำน้ำตาไหล
ไม่อยากก้มเก็บใจที่ย่ำ
อยากให้อยู่ลึกในความเงียบงำ
อยากให้ความเจ็บช้ำได้ลางเลือน
...เพราะไม่มีใครอยากเห็นน้ำตาใคร
เธอคงไม่อยากเห็นฉันน้ำตาเปื้อน
ในความทรงจำที่ลางเลือน
ใจสะทกอกสะเทือน...ทุกคราวคิด
...ทุกคืนที่นอนก่อนหลับตา
ยังก้มกราบพระปฏิมาที่ศักสิทธิ์
ขอลูกเถิดขอความงามในชีวิต
ช่วยชี้ทิศให้หลุดบ่วงที่ถ่วงใจ
...จึ่งหวังว่าจะมีสักวันหนึ่ง
จะมีวันที่ซึ่งก้าวผ่านได้
หวังจะมีวันที่ในหัวใจ
ไม่มีความเป็นใครพันธนา
2....
...อย่าเศร้าใจเสียใจไปเลยขวัญ
โซ่ที่พัน...ธนาพี่มันแน่นหนา
แต่พี่มั่นว่าโซ่รักพันธนา
คงมีวันที่พี่กล้าจะปลดมัน
...ถ้าใจพี่มีพอมิขอขัด
จะแบ่งจัดมอบให้แด่ดวงขวัญ
แต่ใจพี่ที่มีดวงหนึ่งนั้น
มันถูกพันธนาเพราะคนครอง
...หญิงที่พี่รัก ภักดิ์หนักหนา
ใช่โสภาพิศเพลินเกินหญิงผอง
อาจสวยน้อยด้วยนวลมิชวลมอง
ผิดตั้งกองเทียบขวัญเขานั้นอาย
...ใช่เขาโรจน์โชติวุติพิสุทธิ์วิทย์
พี่ก็แค่บูชิตจนเฉิดฉาย
ใช่ศฤงคารหว่านห้อมล้อมรอบกาย
ใช่สืบสายเลือดเหล่าเผ่าผู้ดี
...แต่เพราะเขาเคยซื่อสัตย์มนัสมั่น
และซื่อนั้นปกปักคุ้มรักพี่
แม้ไม่เด่นเป็นดาววาวราตรี
หญิงอย่างนี้แค่คิดลายังอาลัย
...หากใจพี่มีพอมิขอขัด
ถ้าพี่ตัดอาลัยในใจได้
จะรับเจ้าให้ครองทุกห้องใจ
ก่อนใครใครจะแข่งเข้าแย่งชิง
...แต่ตอนนี้ใจพี่มันติดขัด
จะเอื้อนอรรถรักตอบมอบน้องหญิง
จึ่งสู้ข่มอารมณ์ข่มความจริง
จึงทอดทิ้งขวัญฟ้าให้อาลัย
3....
คนดี...
ณ...นาที ที่พลีดวงใจให้
พี่ก็หมายโอบประคองน้องทั้งใจ
รู้ใช่ไม๊คนดี พี่อยากทำ....
4....
จันทร์เอย...เจ้าจันทร์งาม
นานแสนนานที่พี่เฝ้าภักดีและรักคนหนึ่งคนมานานหนักหนา
ทุกทุกวินาทีในชีวิต
มิเคยคิดฝัน ว่าวันหนึ่งนั้นจะเจอวันที่เจ็บปวดเช่นที่ผ่านมา...
จันทร์งามคนดีของพี่...
มิมีวันใดเช่นกัน
ที่พี่จะมีวันได้สุขสงบใจเช่นวันนี้ที่ได้พบหน้าจันทร์เจ้า...
ขอบคุณชะตากรรมที่สอนให้พี่เรียนรู้ความเจ็บเจียน
สอนให้พี่รู้ว่า ความเจ็บปวดจะสอนให้เรารู้ว่าเราสามารถเข้มแข็งได้มากที่เราคาดคิดไว้มากมาย...
คารวะชะตากรรมที่วันนี้มิได้หยุดทำหน้าที่...
ขอบคุณวิถีความเป็นไปที่ทำให้พี่มาพบเจ้า...เจ้าจันทร์งาม
...พี่ขอบคุณเจ้าจันทร์งามที่ส่องสว่างลงกลางใจพี่ด้วยยินดี
พี่ยินดี...และปิติใจยิ่งแล้ว ที่น้องมีไมตรีถึง...
ขอบคุณสายลมที่แว่วเสียงจันทร์งามมาก้องอยู่กลางใจพี่...
จันทร์ดวงนี้เข้าใจที่คุณคิดครุ่น และให้ยินดียิ่งนัก เพราะที่คุณคิดที่คำนึงจันทร์งามก็มิแตกต่างกันมากนัก
ถ้อยคำของเจ้าจะก้องอยู่ในใจพี่ตลอดกาล....
จันทร์งามเจ้าเอย...
อย่าโศกใจไปเลยเจ้าที่ชะตากรรมนำเจ้ามาสว่างกลางใจพี่เร็วไปเช่นนี้
เพราะเมื่อมิใช่เวลาที่ควร เราก็อย่าคิดหมายว่าได้รับสิ่งที่มาดหมายอยากให้เป็นให้เป็น
พี่เริ่มเข้าใจ
ว่าชะตากรรมยังคงทำหน้าที่
ที่พี่แลเจ้ายังต้องเรียนรู้กับชะตากรรมอีกมากมาย...
ยิ้มเถิดจันทร์งาม
พี่จะยิ้มยินดีในความโชคดีนี้...แม้
แม้มีเพียงนี้ที่ได้พบ แต่ไร้วาสนาต่อกัน
...ขอบคุณเจ้าที่มาทำให้พี่กล่าวคำรักได้เต็มใจ คิดถึงใครได้เต็มปากอีกครา....
***รักและคิดถึงเธอ***
------------------- จบ --------------------
10 มิถุนายน 2547 22:15 น.
ผู้หญิงสีม่วง
คิดถึง..คำคำนี้
ทุกนาที..มีไปให้
ถึงแม้..ตัวอยู่ไกล
แต่หัวใจ..ไม่เคยจาง
โอ้เธอ..รู้ไหมว่า
ทุกเวลา..คราไกลห่าง
ใจฉัน..ไม่เลือนลาง
ระยะทาง..ไม่ขวางใจ
อยากพบ..อยากเจอหน้า
อยากพูดจา..สื่อสายใย
อยากเอ่ย..เผยความใน
แต่เมื่อใด..จะได้เจอ
ยิ่งคิด..ยิ่งคิดถึง
จึงรำพึง..ถึงเสมอ
ยิ่งรัก..ยิ่งรักเธอ
จึงเพ้อเจ้อ..ละเมอครวญ
ใจหนอ..ใจดวงน้อย
ยังเฝ้าคอย..ลมพัดหวน
คอยน้ำ..ให้ไหลทวน
แม้เจ็บจวน..ใจขาดรอน
ยังคิด..ยังคิดอยู่
แม้จะรู้..พึงสังวรณ์
เธอหาย..และจากจร
คือลาก่อน..ไม่ย้อนมา
ความคิด..ที่คิดถึง
คงไม่ซึ้ง..ตรึงเข้าหา
ดั่งควัน..ที่เคืองตา
คงไร้ค่า..น่าเคืองใจ
เลิกคิด..เลิกคิดถึง
จะคำนึง..ถึงไปไย
สูญเปล่า..เขาเมินใส่
เรานั้นไซร้..คิดฝ่ายเดียว
.............................
ขอบคุณทุก ๆ กำลังใจที่แวะเข้ามาเยี่ยมเยือนนะคะ ..
รักษาสุขภาพด้วยค่ะ ..ฝนเริ่มตกอีกแล้ว ^^;
8 มิถุนายน 2547 07:03 น.
ผู้หญิงสีม่วง
คิดถึงเธอ..คิดถึง..คิดถึงมาก
นับวันที่เธอจาก..ลืมยากจนเหลือแสน
ยังติดอยู่กลางใจ..ไร้เงาใครมาทดแทน
ความทรงจำอันหวงแหน..แม้นเจ็บก็ไม่เลือน
ทำได้แต่ครวญคร่ำ..คำ..คิดถึง
ทุกห้วงคำนึง..ยังตรึงตรา..ไม่คราเคลื่อน
ไม่ว่าเวลาใด..แม้อยู่ภายใต้แสงเดือน
ความเหงาคอยเป็นเพื่อน..เตือนใจให้รำพัน
ความคิดถึงมันเต็มล้น..ทนไม่ไหว..
มากมายจนเกินกว่าหัวใจ..ใครจะกลั้น
สะสม..ถมทับ..ทุกการลาลับของแสงตะวัน
จะผ่านไปกี่ตื่นฝัน..หัวใจฉัน.. คิดถึงเธอ ..
............................................
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้หญิงสีม่วง
หน้าส่วนตัว
1378
