...กลอนสุดท้าย...

ผู้หญิงสีม่วง

อยากไปซบหน้าลงที่ตรงตัก
ให้ยอดรักปลอบประโลมยามขมขื่น
เอานิ้วไล้ปลายตาฉันที่มันชื้น
ด้วยสะอื้นโหยไห้ใจตรอมตรม

ยามนี้ฉันหมดสิทธิ์แม้คิดรัก
ต้องตระหนักอย่าหมายได้สุขสม
ยิ่งโหยหากลับคว้าไขว่ได้เพียงลม
มิอาจชมเชยชิดชีวิตเธอ

บังอาจพากายใจไปสนิท
ริอ่านเอาชีวิตไปเสนอ
หวังทุ่มเทความรักไปปรนเปรอ
ทั้งหมดนั้นฉันเก้อเพ้อลำพัง

ความรักฉันคงไร้ใครสนอง
หัวใจทั้งสี่ห้องต้องสิ้นหวัง
ชีวิตอันไร้ค่าน่าชิงชัง
จะฝากฝังพี่แก้วไม่แคล้วเมิน

ฉันอับอายเกินกว่าจะกล้าอยู่
การทนฝืนครองคู่ดูขัดเขิน
ขอพาใจอันแตกดับแสนยับเยิน
ระหกระเหินอีกเส้นทางอย่างเดียวดาย

จินตนาการว่านอนตรงหน้าตัก
ให้ที่รักปิดเปลือกตาคราสุดท้าย
วินาทีก้าวย่างสู่ทางตาย
มิเว้นวายเอ่ยคำมั่น "ฉันรักเธอ"

.....................................