28 กุมภาพันธ์ 2547 12:07 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ช่วยแหงนมองขึ้นไปบนฟ้า..
ฟ้าที่ฉันเห็นว่า..มองทีไรก็สดชื่น
แต่ตลอดมาเธอกลับมองเห็นเป็นอย่างอื่น..
เธอเห็นฟ้าสีขื่น..เหมือนความขมข้างในใจ
ช่วยแหงนมองขึ้นไปบนฟ้า..
ลองมองดูสิว่า..แปลกไปกว่าเดิมไหม..
มองดูด้วยตา..แล้วพิศดูด้วยใจ
ฟ้าต้องเป็นสีฟ้าอย่าให้สีอื่นใด..มาทดแทน
ช่วยแหงนมองขึ้นไปบนฟ้า..
หลังจากที่เธอก้มหน้า..มานานแสน
เลิกจมกับอดีตรักที่..คลอนแคลน
อย่าปิดตัวเองแล้วคิดแค้น..ไปวันวัน
ช่วยแหงนมองขึ้นไปบนฟ้า..
อาจดูสวยกว่า..เมื่อก่อนนั้น
ฟ้าหลังฝน..อาจไม่ดูสวยในพลัน
แต่ยิ่งพิศจะรู้ว่าโลกในฝัน..ใช่เพียงเงา
ช่วยแหงนมองขึ้นไปบนฟ้า..
แดดอ่อนอ่อน..สบายตา..ในยามเช้า
อวลกลิ่นหมอกจางจาง..สดชื่นบ้างหรือเปล่า
หรือยังมองเห็นฟ้าเป็นสีเทา..เคล้าฝุ่นควัน
ช่วยแหงนมองขึ้นไปบนฟ้า..
แล้วบอกฉันทีว่าเธอเห็นอะไรบนนั้น
อยากรู้เธอเปิดหัวใจแล้ว..หรือว่ายังปิดกั้น
มองเห็นปีกแห่งความรักจากฉัน..บ้างไหม ?
ช่วยแหงนมองขึ้นไปบนฟ้า..
แล้วบอกฉันทีว่าเธอเห็นเป็นสีไหน..
อยากรู้ว่าเห็นสีเดียวกัน..หรือต่างไป
เผื่อจะบอกอะไรอะไร..ในใจเธอ
......................................
5 กุมภาพันธ์ 2547 17:10 น.
ผู้หญิงสีม่วง
เธอกลับมา..ทำไม
หรือจะมารื้อฟื้นหัวใจที่เคยช้ำ...
จะเอาอะไรกับหัวใจที่..เจ็บแล้วจำ
สิ่งที่เธอเคยกระทำ..ไม่ยอมให้ซ้ำ..อีกแล้ว
เธอกลับมา..วันนี้
เต็มที่..ลมหายใจที่ฉันมีแค่..แผ่วแผ่ว
อาการดีใจ..หวิวไหว..ไร้วี่แวว
เลิกรักเธอก็ลืมไปแล้ว..หมดใจ
เธอกลับมา..เสียเวลาเปล่า
ความรักเก่าเก่า..ไม่เคยเอาเก็บไว้
สิ่งเดียวไม่เคยทิ้ง..คือความจริงของหัวใจ
คนอย่างฉันจะรักใคร..ก็รักได้เพียง..ครั้งเดียว...
...........................................
3 กุมภาพันธ์ 2547 20:20 น.
ผู้หญิงสีม่วง
ทั้งที่อยากจะ..เข้มแข็ง
แต่ไม่รู้ทำไมใจอ่อนแรง..อย่างนี้
ความเหงาความเศร้า..ไม่ทุเลาลงสักที
แรงต้านทานของหัวใจ..ที่เคยมีมันหมดไป
ต้องยอมพ่ายแพ้..ความสิ้นหวัง
ที่มันมาฉุดรั้งพลัง..ของฉันเอาไว้
ทุกครั้งที่รู้สึกเหนื่อยล้า..คราใด
น้ำตาก็รินไหล...บอกความอ่อนแอภายในใจ..ที่ฉันเป็น
อาจหัวเราะและยิ้มได้...
ก็แค่ภายนอกที่ใครใคร..ได้มองเห็น
ฝืนแสดงเพื่อแอบแฝง..ซ่อนเร้น
ปิดบังความจริงที่เป็น..ไม่ให้ใครเห็นความร้าวรอน
จวนเจียนจะสิ้นแรง..เต็มที
ได้แต่ส่งความรู้สึกที่มี..ผ่านตัวอักษร
โปรดเถอะ..ความเข้มแข็ง..ฉันวิงวอน
่ช่วยกลับคืนหัวใจอ่อนอ่อน...ก่อนที่มันจะขาดรอนลง..ตรงนี้
...............................................
3 กุมภาพันธ์ 2547 09:47 น.
ผู้หญิงสีม่วง
อยากสลัดความคิด..ทั้งหมด
ที่คอยจับจดคิดถึงแต่เขา..
อยากห้ามหัวใจที่หวิวไหว..บางเบา
กลับคืนสู่อกเรา..อย่าตามเขาไป
แค่คิดไปเอง..ยังหลงเพ้อ
แอบเข้าข้างตัวเองเสมอ..อดไม่ได้
ทั้งที่ในความเป็นจริงไม่มีอะไร..
มีแต่เสียงร่ำร้องจากหัวใจ..เพียงข้างเดียว
อยากตัดใจทิ้ง..หากทำได้
ไม่อยากมีเธอในหัวใจ..แม้เศษเสี้ยว
แต่ความคิดกับความรู้สึก..ไม่กลมเกลียว
อยากสลัดทิ้งกลับยิ่งยึดเกี่ยว..ไม่ปล่อยวาง
ในเมื่อตั้งใจที่จะรัก..
ก็สุดที่จะห้ามหัก..หรือขัดขวาง
ยอมทุกสิ่ง..แม้รู้ความจริงไม่มีทาง
มองเธอจากข้างหลังได้ห่างห่าง..ก็ยังยอม
........................................
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟผู้หญิงสีม่วง
หน้าส่วนตัว
1211
