31 มกราคม 2547 05:50 น.
ผู้หญิงไร้เงา
ปล่อยฉันไปได้ไหม
อย่ามามีเยื่อใยให้กับฉัน
ถ้าเธอมีเขาเข้ามาผูกพัน
ก็โปรดลืมฉันแล้วกันคนดี
ปล่อยฉันไปได้ไหม
อย่ามาห่วงใยฉันเหมือนก่อนนี้
เพราะในเมื่อเธอไม่ใช่คนที่แสนดี
ที่จะรักฉันคนนี้เหมือนเดิม
ก็ปล่อยฉันไปได้ไหม
อย่ามาทำเป็นห่วงใยให้ฮึกเหิม
เพราะเรื่องราวของเราไม่เหมือนเดิม
มีแต่ความร้าวเริ่มเพิ่มทวี
ปล่อยฉันไปได้ไหม
เพราะอย่างไรก็ไม่เหมือนก่อนนี้
ในเมื่อเธอมีเขาก็ปล่อยเราที่เคยมี
ให้เดินไปอย่าได้ใยดีต่อกัน
ปล่อยฉันไปได้ไหม
อย่ามาทำห่วงใยให้กับฉัน
เพราะในเมื่อเธอลืมแล้วความผูกพัน
แล้วจะรั้งตัวฉันไว้ทำไม
30 มกราคม 2547 01:39 น.
ผู้หญิงไร้เงา
สวัสดีจ๊ะที่รัก
ฉันขอทักเธอแบบนี้
ได้ไหมเล่าเจ้าคนดี
เพราะฉันนี้อยากเรียกเธอ
ในแบบที่ฉันเรียกได้
และไม่ใช่ฉันพลั้งเผลอ
ด้วยจริงจริงฉันรักเธอ
และพร่ำเพ้ออยู่นานวัน
จนมาถึงซึ่งวันนี้
ก็รู้ดีในใจนั้น
ว่ารักเธอและผูกพัน
และคงมั่นเพียงแต่เธอ
จึงขอเรียกคำคำนี้
กับคนดีที่ฉันเพ้อ
และหวังว่าตัวเธอ
รักเสมอเหมือนกับฉัน
29 มกราคม 2547 01:13 น.
ผู้หญิงไร้เงา
คราแรกรักช่างหวานนักรักสดใส
แต่พอนานนานไปให้เศร้าหมอง
เมื่อความรักที่ชื่นชมมิสมปอง
กับหม่นหมองครองเศร้าเหงาอารมณ์
แต่กระนั่นก็ยังพลันฝันหารัก
ถึงเคยเจ็บร้าวนักรักขื่นขม
แต่ยังมองความรักน่าภิรมย์
และชื่นชมรักนั้นทุกวันมา
ว่าความรักช่างงามงดและสดใส
ฉันจึงมีจิตใจถวิลหา
อยากจะเจอรักจริงอิงอุรา
และเลิกเศร้าเหว่ว้าน้ำตาริน
แต่เมื่อไหร่เล่าหนาเมื่อไหร่
ที่ความทุกข์ในใจจะจบสิ้น
แล้วมีรักเหมือนใครเขาเล่ายลยิน
โดยไม่ต้องถวิลรินน้ำตา
25 มกราคม 2547 19:55 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เธอรู้สึกอย่างไรบอกกับฉัน
บอกมาเลยแล้วกันจะได้ไหม
ฉันอยากรู้ความจริงในหัวใจ
ว่าเธอรู้สึกอย่างไรในใจกัน
ฉะนั้นโปรดบอกเล่ามาเถอะนะ
บอกมาเลยได้ไหมหละบอกกับฉัน
ถึงความจริงในใจที่ให้กัน
เธอผูกพันกับฉันนั้นฉันท์ใด
เป็นคนรักคนรู้จักหรือว่าเพื่อน
บอกมาเลยอย่าแชเฉือนให้หวั่นไหว
ฉันอยากรู้ความจริงในหัวใจ
ว่าฉันเป็นอะไรในใจเธอ
24 มกราคม 2547 00:53 น.
ผู้หญิงไร้เงา
เพลงรักไร้ชื่อ
ไหมฟ้า
ในคืนวันหวั่นไหวใต้ลมหนาว
กลีบดวงใจร่วงร้าวของคราวหลัง
ระลึกถึงหนึ่งซากกากผุพัง
เสพเศร้าสิ่งสิ้นหวังคั่งค้างใจ
คือสายลมไร้ชื่อ คือความรัก
ดังแท่นความกร่อนหักสลักไว้
ถมด้วยเถ้าเดือนปีที่จากไป
กลบฝังด้วยรอยใจที่ไหม้ธุลี
ซ่อนโศกโสมมอย่างขมขื่น
ดอกไม้ของวันคืนไม่ฟื้นสี
ร่วงกลีบโรยก้านใบไม่ใยดี
เกลื่อนเกลี้ยงการเคลื่อนที่หนีสายลม
เช่นเคย
หัวใจยังเปล่าเลยไร้สุขสม
เพลงรักที่ไร้ชื่อคือสายลม
หอบมาให้ชื่นชมแล้วจากไป
เหยียบย่ำอย่างเย้ยเยาะเหยาะหยัน
วันทุกวันผ่านผันเพียงฝันใฝ่
โรยด้วยกลีบดอกไม้นั่นทางใด
ใครบ้างที่เคยไปเดินผ่านมา!
รักคือสายลม
ผู้หญิงไร้เงา
ฉันเคยผ่านทางนี้หลายปีก่อน
ตอนนั้นฉันร้าวรอนและอ่อนล้า
เมื่อดอกรักที่บานอยู่คู่อุรา
กลายเป็นดอกโศกเข้ามาเข้ามาแทน
ซึ่งตอนนั้นทุกอย่างดูขื่นขม
เพราะรักที่เคยชื่นชมและหวงแหน
กลับกลายสลายไปให้ขาดแคลน
เหลือความช้ำเข้ามาแทนในหัวใจ
และเมื่อวันเวลาได้ผ่านผัน
หัวใจฉันก็ยังแสนจะหวั่นไหว
กลัวความรักเหลือเกินในใจ
จึงไม่ยอมชิดใกล้เรื่อยมา
เพราะรู้ว่าความรักคือสายลม
ที่พัดมาให้ชื่นชมให้ห่วงหา
แล้วก็พัดเลยไปไม่กลับมา
ฉันจึงขอบอกลากับสายลม
เพราะไม่อยากจะหมองเศร้า
หรือมีใครเป็นเงาเป็นคู่สม
เพราะกลัวแล้วความรักทำช้ำตรม
จึงไม่ขอเชยชมรักอีกเลย
หน้าส่วนตัว
1873
Calendar
Lovers
6 คน เลิฟผู้หญิงไร้เงา
