19 พฤศจิกายน 2549 10:04 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
แม้ยามที่เราเหนื่อย ยามที่เราท้อแท้ ยามที่เราอ่อนล้า
แค่ข้อความจากคนที่เราเฝ้ารอนั้น ทำให้เราลืมความทุกข์เหล่านั้นได้
และเป็นสุขกับข้อความที่ส่งมาเป็นแรงใจให้.........
หนึ่งข้อความ เป็นแรงใจ ในชีวิต
คอยพิชิต ความวุ่นวาย ยามสับสน
แม้ต้องอยู่ อย่างโดดเดี่ยว เฝ้าทุกข์ทน
เธอเป็นคน ส่งแรงใจ ให้เบิกบาน
หนึ่งข้อความ เป็นดั่งมิตร ที่ชิดใกล้
ให้ดวงใจ ที่กังวล ได้พ้นผ่าน
ทำให้สุข ได้ลืมทุกข์ ทุกยามกาล
ที่คืบคาน มาในจิต ดับสิ้นไป
หนึ่งข้อความ เป็นดั่งสื่อ ที่ส่งผ่าน
ดังกังวาน ทุกชั่วยาม บอกเป็นใน
คนหนึ่งคน คิดถึงอยู่ คู่ดวงใจ
พร้อมก้าวไป ในชีวิต พิชิตชัย
17 พฤศจิกายน 2549 20:01 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
มองนภา อาลัย ใจยิ่งนัก
เคยได้รัก หญิงงาม พาสุขี
พาให้ชื่น อิ่มเอม ในฤดี
ที่ได้มี หญิงงาม ข้างกายา
แล้ววันหนึ่ง ทุกสิ่ง ก็พลันเปลี่ยน
ยังกับเรียน เรื่องรัก ที่หนักหนา
ต้องเจ็บช้ำ รวดราว ในอุรา
รักต้องมา พังสิ้น ชีวารอน
เธอมาบอก เรื่องเรา ฐานะต่าง
รักก็จาง ห่างไกล ไร้อาทร
คิดว่ารัก ครั้งนี้ นิรันดร
ต้องมานอน ปวดร้าว เศร้าคนเดียว
17 พฤศจิกายน 2549 16:08 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
เมื่อพ่อแม่ ของเรา แก่ตัวลง
ได้โปรดจง อย่าทิ้ง ให้ท่านเหงา
เมื่อเราโต เติบใหญ่ ให้ดูเอา
พ่อแม่เรา ใช่อื่นไกล ให้คิดดู
ท่านเลี้ยงเรา ตั้งแต่เล็ก จนเติบใหญ่
ท่านเคยให้ รักมากมาย ไม่อดสู
ท่านทั้งรัก ทั้งห่วง เฝ้าเลี้ยงดู
ท่านต้องอยู่ รอเรา เฝ้ากลับมา
ตอนเด็กเด็ก ใครกัน จูงมือเรา
ทั้งคอยเฝ้า ยามป่วย เฝ้ารักษา
ยามเราเจ็บ ท่านเจ็บ ปวดอุรา
เสียน้ำตา ให้กับเรา มากเท่าใด
เคยนึกไหม ใครกัน คอยป้อนข้าว
ทุกเรื่องราว เก่าเก่า จำได้ไหม
ทุกวันนี้ ตัวเรา ห่างท่านไป
มีบ้างไหม คิดจะกลับ คืนสู่รัง
17 พฤศจิกายน 2549 12:57 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
สมัยเรียนด้วยกันมีเพื่อนคนหนึ่งชื่อคมสันเป็นคนผิวขาวครับ
.........เจอกันก่อนหน้านี้ก็ไปเกณฑ์ทหารด้วยกันครับประมาณปี 2542-2543
คมสันก็จับได้ใบแดง และติดทหารอยู่สองปี
.....
.....
ปี 2549
สะดุดใจ ในรัก ที่แรกเริ่ม
จะเพิ่มเติม ให้รัก ดั่งใจฝัน
จะมอบรัก เติมเต็ม ให้ทุกวัน
จะแบ่งปัน รักนั้น ดั่งฝันเอย
สะดุดตา กานดา น่าชมนัก
ใจนึกรัก ทันใด ไม่ดูเฉย
รีบเดินไป ใกล้ใกล้ แม่ทรามเชย
ต้องเฉลย นายคมสัน นั้นเพื่อนเรา
16 พฤศจิกายน 2549 15:15 น.
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
แสนสุขจริง สุขใจ ได้นั่งพัก
ได้ปักหลัก หนักแน่น ในป่าเขา
นั่นกิ้งก่า โน้นนก ในลำเนา
ในป่าเขา ใจเป็นสุข สนุกดี
สายลมพัด ผ่านกาย คลายความเหงา
ทำให้เรา ผ่อนคลาย ในฤดี
จากทำงาน เหน็ดเหนื่อย เป็นแรมปี
ก็ได้มี วันหยุด บ้างเหมือนกัน
นั่นก็เห็ด มากมาย ให้เลือกดู
อย่างที่รู้ มีให้ดู หลากสีสัน
นึกถึงวัน เก่าเก่า เคยแบ่งปัน
ให้เห็ดนั้น แก่เพื่อนเพื่อน ช่างเบิกบาน
จากวันนั้น ถึงวันนี้ ก็นานโข
เราก็โต ขึ้นทุกวัน ล่วงเลยผ่าน
จากวันนั้น ถึงวันนี้ ก็แสนนาน
ไม่เบิกบาน เหมือนแต่ก่อน แล้วหนอเรา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟพงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร
หน้าส่วนตัว
984
