6 กรกฎาคม 2551 11:54 น.
ภันเต
เพราะเกิดมามีหัวใจให้รู้สึก
ในส่วนลึกรับรู้และอ่อนไหว
เรื่องบางอย่างมันยากจะบอกใจ
รับไม่ได้ใจไม่ฟังกลับการลา
คราบความเศร้าฝังจำไม่จางหาย
เข้าทำลายทำร้ายใจไม่เหลือค่า
นับนาทีที่ผ่านเป็นน้ำตา
ใจมันชานิ่งเจ็บเก็บไปจำ
เพราะว่ามีหัวใจจึงต้องเจ็บ
ฝังรอบเล็บเคี่ยวคมอารมณ์ช้ำ
เอาน้ำตาทาแผลที่ถูกทำ
ย้ำความจำเจ็บแล้วอย่าลืมตัว
5 กรกฎาคม 2551 09:16 น.
ภันเต
ฉันคือใครใครคือฉันที่เป็นอยู่
ยังมองดูด้วยความที่สงสัย
ต้องแสดงแกล้งเป็นสิ่งไม่ใช่
ลวงโลกไปครวญคิดในสิ่งทำ
สงบสติคิดทบทวนเรื่องเก่า เก่า
เอามาเล่าให้ใจฟังที่เพรี่ยงพร้ำ
เพราะอะไรพลาดไปแล้วควรจำ
อย่าให้ซ้ำรอยเก่าเหมือนอย่างเคย
คิดฟุ้งซ่านสารพัดกัดไม่ปล่อย
ใจละห้อยคอยคุมไม่เปิดเผย
ซ่อนความทุกข์ที่เป็นเหมือนเชลย
แสร้งเปิดเผยเริงร่าเป็นละคร
หลอกโลกไปวันวันเป็นฉาก ฉาก
แต่ในรากลึกลงไปต้องหลับซ่อน
เก็บน้ำตาแอบร้องไห้หลังละคร
ใจเปียกปอนไปด้วยพิษน้ำตา
29 มิถุนายน 2551 14:56 น.
ภันเต
อยากร้องไห้ปล่อยน้ำให้รินไหล
เพื่อละลายความในใจที่รู้สึก
เก็บฝั่งไว้อยู่ในใจในส่วนลึก
ในสะอึกสะอื้นมาเต็มทน
ความทุกข์ถมถาทับนับไม่หมด
ยอมทนอดหมดในน้ำตาล้น
ขอร้องไห้ให้ลืมความทุกข์ทน
ยอมเป็นคนออนแอให้ใครมอง
17 มิถุนายน 2551 20:05 น.
ภันเต
ผ่าพายุมรสุมแห่งชีวิต ทนข่มจิตข่มใจใครข่มเหง
มีเพื่อนหนึ่งคือเงาของตัวเอง จะครื้นเครงเศร้าโศกไม่เป็นไร
เหนื่อยหนักท้อรอต่อยอดความฝัน พักบางวันหลบหน้าแอบห้องไห้
คนทำงานมีอะไรให้ระบาย เรื่องมากมายประเดประดังพังเข้ามา
ทำใจดีสู้นายสู้ลูกน้อง ทั้งเพื่อนพ้องดองมิตรเพื่อรักษา
มีอะไรโปรดช่วยเวทนา ยอมลดลาวาศอกไม่เป็นไร
8 มิถุนายน 2551 12:10 น.
ภันเต
ขอให้แรงแห่งรักที่ศักดิ์สิทธิ์
จงดลจิตมวลชนด้วยมนต์ขลัง
ให้ละเลิกเบียดเบียนหรือเกลียดชัง
เพิ่มพลังสรรค์สร้างทางร่มเย็น
ไม่แบ่งข้างแยกทางปรปักษ์
หยุดหาญหักหมิ่นธรรมนำทุกข์เข็ญ
เขาก็ไทยเราก็ไทยใช่อื่นเป็น
หลากประเด็นอย่าให้เลือดต้องขึ้นตา
รวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทยยังกึกก้อง
อย่าให้พร่องตกหายกลายเป็นว่า
ไทยทุกคนใฝ่สงบจบปัญหา
ยุติบ้าคลั่งเดือดสาดใส่ไฟ
มอบความรักให้กันเถิดประเสริฐสุข
ขจัดทุกข์สิ้นโศกโลกสดใส
ใช่ว่าอยู่ต่างถิ่นแผ่นดินใคร
เราล้วนไทยด้วยกันสามัคคี
หน้าส่วนตัว
877
