23 พฤษภาคม 2551 08:10 น.
ภันเต
เมื่อกุ้งยิงทำตาให้มืดบอด
คงต้องจอดรักแล้วไม่หาไหน
กุ้งเข้าตาอาการหนักทำอย่างไง
ปวดหัวใจเขาหรือไม่ใยดี
รักข้างเดียวเสียวใจต้องเป็นหมั่น
เขาคงปันใจใครแถวนี้
กุ้งยิงตาระอาหนักช่วยผมที
กุ้งจะมีใจรับรักษาหรือเปล่าใจ
22 พฤษภาคม 2551 11:56 น.
ภันเต
เป็นอะไรไม่รู้เบืออาหาร
ใกล้กลางวันนึกอยากจะกินกุ้ง
เบือ่แล้วหมูไก่ปลาเอามาหุง
อยากกินกุ้งปรุงรสโภชนา
ถามหน่อยก่อนจะยอมให้กินไหม
จะไม่คลายจะกลืนกินปรารถนา
กุ้ง ก้ามกรามไม่ใช่ลามยากโกรธา
ยอมไม่ยอมไม่ว่าเป็นเพื่อนกัน
21 พฤษภาคม 2551 23:22 น.
ภันเต
ผ้าผืนเขียวปกปิดวางทับร่าง
อยู่ท่วมกลางความหวังการรอคอย
ร่างวางนิ่งวิญญาณเหมือนหลุดลอย
มีดกรีดรอยลงลึกเลือดสาดแดง
ม่ามลำไส้กระเพาะไตปอดตับอ่อน
หลับตานอนผ่อนกลายให้ตัดแต่ง
ชีวิตคนหนึ่งคนบนเส้นแดง
ต้องยึ่อแย่งพญายมเพียงเวลา
พลาดเพียงนิดผิดเพียงน้อยดับความหวัง
ชีวิตทั้งชีวิตต้องรักษา
จะยากดีมีจนล้วนมีค่า
ด้วยปัญญาที่มีต่อลมปราณ
21 พฤษภาคม 2551 17:40 น.
ภันเต
ธรณีวิปโยคไหวผะวา
พสุธากริ้วโกรธสะเทือนที่
ตึกถล่มล่มกลืนหมื่นชีวี
น้ำตาปรี่ไหลนองทั่วอาณา
แผ่นดินแดงอาบเลือดเฉียดชีวิต
อำมหิตธรณีนี้คลั่งบ้า
ญาติพี่น้องร้องร่ำพรรณนา
ซับน้ำตามังกรให้ฟื้นคืน
21 พฤษภาคม 2551 11:44 น.
ภันเต
มองผู้ป่วยICUอาการหนัก
ความหวังยากเกินกว่าจะรักษา
วาระสุดท้ายของชีวิตใกล้เข้ามา
จะรักษาอย่างไรไม่ทันการณ์
หมออย่างผมจนใจจะฉุดรั้ง
หมดความหวังใจคิดจิตสงสาร
ชีวิตคนหนึ่งคนเกิดไม่นาน
ทรมานกับโรคร้ายวายชีวา
อโรคา ไร้โรคประเสริฐนัก
ได้ประจักษ์เมื่อเป็นแพทย์รักษา
มองชีวิตเห็นความเวทนา
วันเวลาผ่านไปตายเท่าไร
ทรมานเวรกรรมมากมายโรค
ญาติเศร้าโศกสูญเสียพาร้องไห้
ความพลัดพรากจากกว่าทำใจ
ห่วงอาลัยอาวรณ์กี่แสนนาน
หน้าส่วนตัว
724
