29 ตุลาคม 2551 21:21 น.
ลุงแทน
ห็นพวงหรีด กรีดใจ ให้รัดทด
โศกสลด หมดแรง อ่อนแข้งขา
สองตาพร่า อาบแก้ม แห่งน้ำตา
เจ้ามาลา ล่วงลับ ดีบชีพวาย
ณ เนินดิน ถิ่นนี้ มีร่างเจ้า
แสงเทียนเคล้า ควันธูป ดูใจหาย
ก่อนเคยเคียง เรียงคู่ อยู่แนบกาย
ช่างใจร้าย มัจจุราช มาพรากนาง
แสงเดือนเลื่อน เคลื่อนคล้อย ลอยลงต่ำ
แสงเทียนนั้น ดับแสง แห่งแสงฉาย
ควันธูปจาง ร้างกลิ่น สิ้นเนินนาน
เวลาผ่าน กาลนี้ มีเพียงเรา
อธิฐาน วิญญาณ เจ้ารับรู้
ติดตามสู่ ทุกภพ เพื่อพบเจ้า
ชาตินี้จาก พรากกัน นั้นเพียงเงา
ใจสองเรา ไม่พราก แม้ร่างจร
29 ตุลาคม 2551 06:34 น.
ลุงแทน
รุ่งแจ้งแห่ง แสงอรูณ อุ่นอาทิตย์
ทุกขีวิต มาลิขิต ปลิกวันใหม่
ใครมีกรรม ทำตาม ลิขิตไป
อนาคต สดใส ให้กับเรา
สุริยา ยามเช้า ช่างอบอุ่น
ใครว้าวุ่น ขุ่นใจ ให้โง่เชลา
ธรรมชาติ คือตัว ตนของเรา
ชีวิตเล่า เรานี้ ลิขิตเอง
ราษีแห่ง แรกรับ กับอรุณ
อย่าหมกมุ่น ล้างหน้า อย่าไขว้เขว
ราษีแห่ง ใบหน้า มีเสน่ห์
จิตใจเท่ ร่าเริง สมกับวัย
เป็นราษี แรกเริ่ม รับอรุณ
ความหอมกรุ่น แห่งชีวิต จิตสดใส
ทานอาหาร จานแรก เริ่มงานใหม่
จงตั้งใจ ในสติ มิผันแปร
ออกจากบ้าน กรายกราน พระอรหันต์
ให้ชีวัน ทั้งสอง ต้องพ่แม่
คำอวยพร น้อยนิด ประเสริฐแท้
เมตตาแผ่ อำนวย พร้อมอวยชัย
เป็นทิศแรก แห่งชีวิต คิดถ้วนที่
ทำควาดี ที่ท่าน สอนสั่งไว้
อกุศล มิทำ เจริญชัย
พ่อแม่ไซร้ ได้สุข ไม่ทุกข์ตรอม
23 ตุลาคม 2551 22:36 น.
ลุงแทน
ณ ยามนี้ มีเพียง เสียงจั๊กจั่น
ส่งเสียงลั่น สั่นปีก กรีดเป็นเสียง
ฟังเสนาะ ไพเราะ เหมาะสำเนียง
นั่งฟังเพียง คนเดียว ให้เปลี่ยวใน
ณ ยามนี้ มีดาว สกาวเกลื่อน
แสงเรื่อเรือง เพื่อนฟ้า งามสดใส
ไร้เมฆา มาบัง งามอำไพ
ประกายพฤกษ์ ไสว ในนภา
ณ ยามนี้ ไม่มี พี่จันทร์เจ้า
ดาราเหงา เฝ้ารอ น้องห่วงหา
อีกหลายเพลา ดาวเฝ้า พี่จันทร์มา
คืนที่ฟ้า สว่าง งามจันทร์เยือน
ณ ยามมี มีเพียง เสียงลมแผ่ว
ยอดไผ่แก่วง ไหวโอน โต้ลมเหนือ
พระพายพัด สะบัด ชักหนาวเนื้อ
นอนบนเสื่อ เพื่อชม ภิรมณ์ดาว
23 ตุลาคม 2551 18:42 น.
ลุงแทน
มองทุกครา....น้ำตาหยด....สลดใจ
เมื่อคนไทย....ไปเข่นฆ่า....น่าอดสู
ไทยฆ่าไทย....ฆ่าทำไม....ใช่ศัตรู
ทุกมวลหมู่...ล้วนแต่อยู่...ใต้ธงไทย
..........................................
ทุกคนต่าง....พูดคำไทย....ใช่คำอื่น
แต่ดูฝืน......ฟังไม่รู้.....เหมือนไม่ใช่
เข้าห้ำหั่น...ฆ่าแกงกัน...นั้นเพื่อใคร
โปรดตรองไว้....ไทยห่าไทย......ให้ใครครอง
...........................................
ชาติเสียหาย....เพราะชาติไทย....ใช่ชาติอื่น
ไทยหยิบยื่น...ความบรรลัย....ให้ไทยผอง
เราคนไทย...ไม่ช่วยไทย....ใครจะมอง
เลือดไทยนอง...ต้องช่วยกัน...ยับยั้งมัน
...........................................
หรือคนไทย...จะสิ้นชาติ...ขาดที่พึ่ง
ทุกคนจึง....ได้หันหน้า....ม้ำหั่น
ขอคุณพระ...สยามเทวา...บันดาลพลัน
ให้ไทยนั้น...พ้นทุกข์ภัย...ไทยรุ่งเรือง
..............................................
23 ตุลาคม 2551 18:35 น.
ลุงแทน
วันเวลา ผันผ่าน กาลวิถี
ต่างก็มี ที่แบ่ง แยกเป็นก๊ก
แต่ละฝ่าย หมายเอา สิ่งตนยก
แต่ละก๊ก ยกตน ข่มกันเอง
ต่างยกเอา บ้านเมือง เรื่องของข้า
ไม่นำพา ความสงบ รบข่มเหง
ด้วยมาดดี มีใจ ใฝ่นักเลง
โดยไม่เห็น เป็นโทษ เข้าโขกกัน
ยิ่งนานวัน นับทวี มีแต่เพิ่ม
ต่างเข้าเสริม กำลัง กันแข็งขัน
รอเวลา ที่มา บรรจบกัน
เข้าโรมรัน พันตู อดสูใจ
จิตสำนึก ตรึกตรอง มองกันบ้าง
อย่ามัวสร้าง ความเลว เกินแก้ไข
ปรชาชน คนไทย อาจเศร้าใจ
วันที่ไทย ฆ่าไทย ไม่ภิรมณ์
หน้าส่วนตัว
853
Lovers
0 คน เลิฟลุงแทน
