15 กรกฎาคม 2545 15:40 น.
สาแก้ว
ฟ้าหม่น คนหมอง ตรองตรม
ขื่นข่ม จมทุกข์ คลุกเศร้า
เหงาหงอย คอยกลุ้ม รุมเร้า
ดึกเข้า เฝ้าฟ้า อาลัย
เธอจาก พรากหน่าย หายหนี
คนดี ที่รัก ผลักใส
พรากฝัน วันลา สาใจ
จากไป เหลือไว้ สัญญา
หนาวเหน็บ เจ็บแปลบ แสบสม
สายลม ห่มหนาว คราวไห้
อดีต กรีดเนื้อ เถือใจ
ฝันไฝ่ ใคร่ครวญ หวนคืน
วอนดาว เจ้าฟื้น คืนฟ้า
กลับมา หาคืน ฟื้นฝัน
วอนเธอ กลับมา เช่นกัน
วอนวัน ผันคืน ฟื้นใจ
11 กรกฎาคม 2545 16:04 น.
สาแก้ว
ท่ามกลางค่ำคืนที่ไร้ดาว
ความหนาวห่อหุ้มกายฉัน
โอบกอดเกี่ยวพัน
ยามฉันเดียวดาย
ท้องฟ้าที่กว้างใหญ่
ดวงดาวเจ้าหลบหาย
ก่อนมีมากมาย
หลบหายไปที่ใด
หรือว่าดาวเจ้าหลงฟ้า
หลงทางไปที่ไหน
หรือว่าจงใจจะจากไป
เหมือนกับใครบางคน..ที่ไม่ลา
11 กรกฎาคม 2545 16:04 น.
สาแก้ว
รักคำนั้น............ฉันรู้ว่ามันไม่มีความหมาย
รักที่เธอ..............บอกว่ามีค่ามากมายสำหรับฉัน
รักที่เธอ...............บอกว่าเธอเฝ้าทนุถนอมมัน
รักที่ฉัน...............ถูกแบ่งปันมาจากใคร
รักของใคร.....คนนั้นที่เธอแบ่ง
รักที่ฉัน................ต้องมาแก่งแย่งเอาใช่ไหม
รักคำสั้นสั้น..........แต่ไม่เคยมีหัวใจ
รักหรือหรอก.........บอกได้ไหม...
........อย่าปล่อยให้ฉันตาย
.........เพราะคำว่ารักของเธอ
9 กรกฎาคม 2545 10:39 น.
สาแก้ว
คนดีของผมหยุดร้องไห้นะครับ
ผมจะซับน้ำตาให้
เพียงซบลงตรงหัวไหล่
ให้หัวใจผมปรอบประโลม
หลับตานะคนดี
หลับอยู่ตรงนี้กับผม
ขอให้น้ำตาหายไปกับสายลม
ให้ความซ้ำตรมจมลงแผ่นดิน
8 กรกฎาคม 2545 17:54 น.
สาแก้ว
ถามทำไมว่ารักไหม
เมื่อหัวใจเธออยู่ที่เขา
ถามเพื่อให้ฉันเศร้า
หรึอเพียงถามให้เหงา..เดียวดาย
อย่าถามเลยได้ไหม
ถ้าคำว่ารักที่ตอบไปเธอไม่ต้องการ
หรึอถามเพียงให้หัวใจฉันสะท้าน
หรือต้องการถามเพียงลองใจ
หน้าส่วนตัว
699
