รักนี้....มิอาจหักห้ามใจได้

อายะ

ฉันอยากจะบอกเธอมานานแล้วว่า  ฉันน่ะชอบเธอมานับตั้งแต่ที่ฉันได้เจอหน้าเธอครั้งแรก  เป็นความรู้ที่ฉันไม่เคยรู้สึกกับใครมาก่อน  วันนั้นเป็นวันที่ฉันมีความสุขมาก  วันนั้น  ฉันได้ไปสมัครทำงานพิเศษหลังเลิกเรียน  เป็นพนักงานในร้านขายไอศครีม  ฉันเจอเธอได้ เพราะเป็นช่วงเวลาพัก  ฉันได้เดินออกไปกินข้าวที่ร้านขายอาหาร  เป็นร้านขายอาหารตามสั่ง  ย่านนั้นส่วนมากมีแต่ต่างชาติมากินกัน  ฉันได้พบกับเขาที่นี่ เพราะเขาเป็นพนักงานเสริฟ์ของที่ร้านนี้  ฉันเห็นเขาแว็บแรกฉันก็ชอบเขาทันที  ตอนเขาเดินมาที่ฉัน ใจฉันเต้นรัว  ฉันทำอะไรไม่ถูกเลย  ไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงรู้สึกแบบนี้  ตอนนั้นฉันอยากจะเดินออกจากร้านไปเลย  แต่ทำไม่ได้  ขาฉันแทบจะไม่มีแรงที่จะขยับออกจากร้าน  พอฉันมีปฎิกิริยาเขินอาย  เขาก็เดินมาตามแบบว่าถามว่าจะสั่งอะไร  แล้วเขาเข้ามาใกล้ๆแล้วพูดกับฉันว่า "ไม่ต้องเกร็งก็ได้ทำตัวตามสบาย" ตอนนั้นทำให้ฉันเริ่มผ่อนคลายได้บ้าง  ตั้งแต่เมื่อไรนะที่ฉันเข้ามาในร้านแล้วไม่อาจจะละสายตาจากเขาได้เลย  ทำไมรู้สึกแบบนี้นะ  ตั้งแต่นั้นมาเกือบเดือน  ฉันได้ไปทานข้าวร้านนั้นประจำ  แม้เงินจะไม่มีฉันก็อดข้าวแล้วมากินที่นี่  ฉันอยากให้เธอรู้ว่าใจฉันปั่นป่วนเพราะเธอ  ตอนนี้ฉันก็ยังไปมาหาสู่กับเขาอยู่  แล้วได้มีโอกาสถามเขาว่า "งานเลิกกี่โมง"  มีโอกาสถามชื่อ  ถามบ้านแล้วก็แน่นอนว่าเรื่องคนรักด้วย  เขาบอกกับฉันว่า"เขายังไม่คึดจะมีคนรัก  จนกว่าเขาจะมีฐานะดีพอที่จะมีคนรัก  สามารถทำให้คนนั้นมีความสุข"  ตอนที่เขาพูดนั้น  ฉันจำได้ติดตา  สีหน้าเขาดูจริงจังและน่าหลงใหลมาก  ฉันจะห้ามใจตัวเองต่อไปได้ไหมนะ  วันนี้  ฉันได้กลับบ้านพร้อมเขา  เราพูดคุยกันสนุกมากจนฉันไม่อยากกลับ  แล้วตอนนั้นเองฉันก็ห้ามใจไม่อยู่  ฉันจึงสารภาพกับเขาว่า "ฉันชอบเธอ  ชอบเธอตั้งแต่เห็นครั้งแรกแล้ว"  ตอนนั้นฉันตกใจตัวเองมากฉันรู้ว่า  คำตอบที่เขาจะรักฉันไม่มีแม้แต่น้อย  แต่ฉันกลับได้คำตอบว่า "เธอชอบฉันจริงเหรอ" เขาถามฉันด้วยสีหน้าเหมือนคนอมทุกข์  แล้วฉันก็ตะโกนใส่เขาว่า "ฉันชอบเธอจริงๆแต่รู้อยู่แล้วว่า  เป็นไปไม่ได้"  ต่อจากนั้นฉันวิ่งหนีเขามา  แล้วก็ 2 อาทิตย์ถัดมา  ฉันได้ยื่นใบลาออกแล้วขอโทษเจ้าของร้าน  วันนั้นฉันไม่คึดว่าจะเจอเขา  ฉันได้เดินกลับไปอีกทางหนึ่งที่ไม่ผ่านร้านที่เขาทำงาน  เขาตะโกนมาหาฉันว่า "ในเมื่อเธอรักฉันแล้ว เธอจะหนีฉันทำไม"  ตอนนั้นฉันทำอะไรไม่ถูกเลย  ทำได้เพียงแต่ร้องไห้  ฉันเสียใจมาก  แต่เขากลับมากอดฉันแล้วบอกว่า "ฉันก็ชอบเธอนะ ฉันไม่ทิ้งเธอไปไหนแล้ว  ฉันจะปกป้องเธอเอง"  ฉันดีใจมาก  ดีใจจริงๆที่เขารักฉันเหมือนกัน  เขาบอกกับฉันว่า "เขาก็รักฉันตั้งแต่แรกพบเหมือนกัน"