เธอเป็นแฟนฉันแล้ว (ขอใจเธอคืน 2)

Rainsummer

...................ที่หอพัก............        
"พิมจ๊ะ  อยากดูหนังมั้ย ...เราเห็นพิมบ่นอยากดูคู่แท้ฯไม่ใช่เหรอไปม้า"
"เขารู้นะ  ตัวเองชอบพี่ติ๊ก ไปป่ะ"  
"แดไม่ชอบนี่นา      จะดูได้เหรอ"   พิมว่า
"ไม่ป็นไรความสุขของเพื่อนเราได้เสมอไป.....ไปแต่งตัวได้แล้ว
ไปดูที่โอเอซิสกัน.........เดี่ยวชวนเจ้าเรียวมันก่อน"
"เรียบร้อยแล้วเรียว โทรบอกเจ้านนท์เลย "  แดส่งซิก
....ที่โอเอซิส.....
"อ้าวแดเป็นอะไรไป"   พิมมองเพื่อนทั้งสองอย่างสงสัย
".ทำไมตั๋วมีใบเดียว"
"คือว่า ....แบบพิมอย่าโกรธเรานา 
แบบไอ้เรียวมันอยากดูหนังผีน่ะ"
" เราก็เลย..จะดูเป็นเพื่อนมันหน่อย...น่ะ"
"โธ่แค่นี้เอง "   พิมว่า  "ไม่เป็นไรจ้ะไปเหอะ "
 เราดูคนเดียวได้  เจอกันหน้าโรงนะ  โรงใกล้ๆกันเอง"
"ดูได้แน่นาพิม"      แดย้ำ    "ขอโทษจริงๆนะ....."
.".จ้า "        พิมยิ้มๆ 
 แต่ก็สงสัยพิรุธสองคนนี้  
ซุบซิบกันมาตั้งแต่ออกจากหอแล้ว  แต่คงจะเป็นเรื่องนี้มั้ง
พิมเดินเข้าโรงหนังไป  
ด้วยความที่ปรับสายตาไม่ทันจึงสะดุดบันไดโรงหนังเซถลา .....
เกือบจะล้มแต่ก็มีมือใครไม่รู้มาคว้าไว้ทัน  
พิมนึกว่าเป็นพนักงานแต่ไม่ใช่เพราะจับไม่ปล่อย
แทนที่จะขอบคุณจึงเริ่มนึกขวาง....
..ใครกันฟะบังอาจมาลวนลามฉัน   เดี๋ยวได้เจอทุ่ม  
 พิมคิด
"นี่คุณ......"  .ยังไม่ทันได้พูดอะไรออกไป มือนั้นก็ลากเธอไปที่นั่ง 
พิมมองหน้าชัดๆ....  นนท์!!!.........
"ใช่สิ  แหมจะเล่นบทบู๊ที่โรงหนังหรืองัยกัน"
"นายมาได้ไง"   พิมเริ่มรู้ตัว  เพื่อนเธอเล่นเข้าให้แล้ว  ...
"นาย........"  
"นั่นแหละเข้าใจถูกต้องแล้วไม่ต้องไปว่าเขาแล้วนั่งลง
 ยอมเสียศักดิ์ศรีนั่งดูกับเราสักวันจะเป็นไรไป" 
 .....นนท์ว่า
"มีไรไปคุยกันข้างนอกตอนนี้อยากดูหนัง เข้าใจ๋..."
      พิมพูดไม่ออก...
................................................................................
"หนังสนุกนะ "  นนท์ว่า     "สงสารพี่ติ๊กจังเลย "   
 นนท์มองหน้าพิมล้อๆ
"ไม่ต้องมาพูดดีจอมบงการ   เจ้าแผนการดีนัก  คอยดูนะ  ."
"อะไร  ว้า...ยังไม่หายโกรธอีกเหรอเนี่ย   
เราทำไป  เราตั้งใจนะ  ไม่ขอโทษด้วย"
พิมเงียบ ..........
"เรารู้เรื่องน้องปี1ด้วยนะ" .......นนท์ว่า
พิมเงียบ........อีก.
"พิมใบ้แล้วเหรอ     ตายล่ะวา  แฟนเราใบ้กินซะแล้ว
หยั่งงี้มิหาเลี้ยงจนตายเลยเหรอ"
นนท์แหย่........
พิมอมยิ้ม   
"ตาบ้า....ไปเลยป่ะไม่ต้องพูดเลย  ฉันไม่เชื่อหรอก 
สาวพยาบาลคนนั้นล่ะ"
"คนไหน"      นนท์งง
"อ๋อ...ไม่มีอะไรนี่เค้าแค่รู้จักกับเราเท่านั้นเอง"
"แล้วแม่วิทยาการล่ะ "....."
อ๋อ......ยัยนั่น   ไม่มีอะไรอีกล่ะ เค้ามากวนพิมเหรอ"
"เปล่าไม่แล้วล่ะ."......พิมก้มหน้า
"พิมอย่าคิดมากเลยนะ     เราไม่โทษพิมหรอกแต่ว่าพิมให้โอกาสเราอีกครั้งได้มั้ย"
"เราจะปรับปรุงตัวเอง....เราจะไม่ขี้งอน 
ไม่เอาแต่ใจตัวอีกแล้ว.นะพิมนะ"
พิมอมยิ้ม
"อย่าอมยิ้มบ่อยนัก    เดี่ยวฟันผุ หรอกแม่คุณ"    นนท์แหย่
  ผั๊วะ!!!!  พิมตบหลังนนท์เสียงดัง
"อยากฟันหักหรืองัยนายนนท์    เดี่ยวเถอะๆ".....พิมว่า
"ถ้านายจะปรับปรุงตัว  ต้องทำตามที่ฉันพูดนะ"     
"ได้สิ"  นนท์รับปาก
1.    นายต้องไปส่งฉันวันนี้
2.  นายต้องคอยกันท่าเวลาที่แซนเค้ามาหาฉัน  ไม่ใช่เผ่นหนีไปที่อื่น
3.   นายต้องเลิกกินเหล้าเด็ดขาด  เวลาที่อยู่กับฉัน
4. นายต้องไม่ทึกทักเอาเองมีอะไรให้ถามฉันก่อน
เอาล่ะแค่นี้ก่อน  คิดได้เมื่อไหร่จะบอกอีกนะ 
พิมว่า.............
"คร้าบ....ได้เลยงั้นเรากลับกันนะ 
  ไปเถอะ......................."
 
.........เสียงเพลงดังขึ้นมาในใจของนนท์  เขามีความสุขจริงๆ   ...............เนื้อความเพลงนั้นมีว่า
ปากแข็ง
เธอคงเข้าใจว่าชายคนนี้
ไม่เคยมีใจให้เธอ ทำเป็นไม่แคร์ 
แต่ความจริงนั้นมีแต่เธออยู่ในใจ 
ก็เป็นคนปากแข็งคนหนึ่ง
จึงทำตัวไม่ถูก
แค่ผู้ชายที่ปากกับใจไม่ตรงกัน
เกือบทำให้ฉันต้องเสียเธอ
รู้ไว้เถอะว่ารักเธอ
อยากใกล้เธอทุกนาที
แค่เธอห่างไปไหน..
เหมือนใจมันจะหายไปทันที
ขาดเธอเมื่อไรเหมือนตายอย่างนั้น
เธอที่แสนดีอย่าไปจากฉัน
ทำอย่างนั้นฉันเสียใจ
ทำตัวไม่ดี อยากให้เธออภัย
ช่วยเข้าใจสักนิดนึง
ขาดเธอเมื่อไรเหมือนตายอย่างนั้น
ไม่ดี ถ้าฉันไม่มีเธออย่างนั้น
.................................