30 กันยายน 2552 11:49 น.
แสงเพชร
ราตรีกาลก่อนนี้มีเงียบเหงา
คอยซึมเศร้าเฉาไปในหม่นหมอง
อยู่สันโดษเดียวดายชายตามอง
ทุกหัวห้องของใจให้ปิดตาย
จากแผลรักปักลึกผนึกร้าง
ถูกทิ้งขว้างทางใจให้หดหาย
แสนเจ็บปวดปร่าไปใกล้วางวาย
รักสลายหน่ายหนีมีเศร้าตรม
หลายเพลาพาผ่านการซึมเซา
คล้ายคอยใครคลายเหงาเคล้าสุขสม
จากเรื่องราวหนาวร้อนกร่อนระทม
วอนพระพรหมห่มรักอีกสักคราว
อดีตกาลผ่านไปใจคอยนึก
จากแผลลึกร้าวเชือดชวนเหน็บหนาว
พลอยให้เศร้าเหงาหงอยร้อยเรื่องราว
ช้ำทุกคราวเฉาฤทัยในคืนวัน
อาจจะเป็นเช่นฟ้ามาลิขิต
สวรรค์บิดเบือนเส้นเน้นสิ่งฝัน
ให้เราสองต้องพบสบพักตร์กัน
ด้วยคืนวันอันสวยแสนงดงาม
ต่างหยิบยื่นไมตรีแสนมีค่า
สื่อสายตาพาใจให้ไหวหวาม
ร้อยเรื่องราวรักใคร่ไว้ติดตาม
สุดวาบวามท่ามคืนของเงาจันทร์
อุษาวางสว่างแจ้งแห่งแสงใส
เติมหัวใจจนไหวในความฝัน
ดั่งเปิดโลกราวฟ้าสว่างพลัน
ได้สุขสันต์เสริมสร้างทางสิ่งดี
ต่อจากนี้ชีวิตคิดสุขสันต์
มากผูกพันมั่นไว้ในสุขี
จะถนอมกล่อมรักและภักดี
สัญญานี้มีให้ไปนิรันดร์ ฯ
:+ แสงเพชร +:
๓๐ กันยายน ๒๕๕๒
29 กันยายน 2552 09:39 น.
แสงเพชร
อาการนี้มีขึ้นเพราะคืนนั้น
เย็นเฉียบพลันทันทีที่เธอหาย
ทรมานไปหมดทั้งใจกาย
ใยถึงหน่ายหนีหน้าไม่มามอง
ปล่อยคนเศร้าเหงาใจไว้คอยหา
ใยหนีหน้าพาให้ฤทัยหมอง
ดั่งอกทรุดสุดช้ำน้ำตานอง
เฝ้าแต่มองเหม่อหาแสนอาลัย
ด้วยเหตุผลกลใดใยหลบลี้
อย่าได้หนีหน้าไปให้หวั่นไหว
แสนเจ็บปวดรวดร้าวหนาวฤทัย
น้ำตาไหลใจสั่นสะท้านดวง
สุดอาลัยให้หนาวร้าวทั้งกาย
ดูเหมือนคล้ายครั่นไข้ขึ้นใหญ่หลวง
พิษแผ่ซ่านรานไล้ไปทั่วทรวง
โอ้พุ่มพวงดวงใจใยหนีไกล
ฤา ผิดใจเรื่องใดได้เคืองขุ่น
เจ้าจึงฉุนหมุนกายหายไปไหน
ปล่อยตัวเราเฝ้าคอยจนลอยไป
เหมือนร่างไร้วิญญาณนานแสนนาน
ทุกราตรีมีเสียงเคียงกระซิบ
ดั่งน้ำทิพย์ชโลมโฉมประสาน
แต่บัดนี้มีหนาวให้ร้าวราน
ทรมานซานซมจมน้ำตา
เจ้ารู้ไหมใจนี้มีแต่ช้ำ
แสนระกำซ้ำซ้ำพร่ำโหยหา
อยากบอกไว้ให้เธอกลับคืนมา
เอ่ยวาจาจากกันด้วยอันใด
การพลัดพรากจากกันนั้นบั่นจิต
มาถูกฤทธิ์พิษรักเข้าผลักใส
หมดแล้วเอยเคยหวานปานดวงใจ
แสนอาลัยเศร้าหมองร้องอีกครา ๐
แสงเพชร
๒๙ กันยายน ๒๕๕๒
22 กันยายน 2552 10:53 น.
แสงเพชร
ฝากจดหมายปลายทางถึงบางใคร
จากนี้ไปไม่กวนชวนปวดหัว
ขอเก็บร้าวหนาวใจไว้กับตัว
คอยมืดมัวหมองไหม้ในจ่อมจม
ที่ประสบพบกันดั่งฝันไว้
ห้องหัวใจใสสว่างอย่างสุขสม
ได้เติมรักภักดีมีภิรมย์
สานอารมณ์พรมไปในทุกกาล
เก็บอารมณ์จมไว้ในวันวาน
ยังตระการก่อให้ใจฝันหวาน
แม้สัมผัสเพียงนิดจิตชื่นบาน
สุขสำราญนานไปในรักเรา
แต่นี้ไปใจนั้นคงฝันค้าง
ต้องอ้างว้างหวาดไหวในวันเหงา
เก็บอารมณ์ขมขื่นคว้างเคว้งเบา
นั่งซึมเซาเศร้าซมตรมฤทัย
บางอดีตลึกซึ้งจึงห่วงหา
บางอดีตไขว้คว้าคราหวั่นไหว
บางอดีตกรีดรักชักพาใจ
บางอดีตดูไปได้น้ำตา
ด้วยบุญน้อยด้อยค่าราคาดิน
กับถวิลวาดหวังรั้งบุปผา
มิเจียมเนื้อเจียมตัวมัวคว้ามา
เจ้าช่างกล้าเกินจริงสิ่งเป็นไป
จะเก็บรักเก็บใจไว้แอบซ่อน
ซุกใต้หมอนนอนซมจมหวั่นไหว
คงคิดถึงซึ้งรักที่หักไน
สุดอาลัยให้ต้องร้องไห้ตรม
สุดท้ายนี้ที่ฝากออกจากใจ
คงห่วงใยไปนานในโฉมฉม
และคิดถึงซึ่งวันอันรื่นรมย์
จะเก็บบ่มชมไว้ให้นิรันดร์
:+ แสงเพชร +:
รัตติกาล
๒๑ กันยายน ๒๕๕๒
21 กันยายน 2552 16:27 น.
แสงเพชร
ดิ่งอารมณ์จมลึกนึกตามภาพ
ต้องพังพาบเพียงคำที่ย้ำถาม
ค้นหารักหนักไหมในนิยาม
พยายามยื้อไว้ให้สุดแรง
เรื่องของรักซักไซ้ให้มากจินต์
หากถวิลหวังเพียงพอมีแสง
แค่ริบหรี่รอดได้ดั่งแมลง
ยังอยากแฝงฝากตัวตามเข้าไป
อาจเจ็บมั่งครั้งให้ไข้ใจจับ
มิอาจดับดินคว้าหาดาวใส
ขออาจเอื้อมเชื่อมรักสกาวไกล
พร้อมจะให้หามตัวไม่กลัวตาย
รักคือภักดิ์หนักแน่นเหนือชีวิต
ขออุทิศทั้งใจไปจุดหมาย
สละชีพช่วงชิงเชิงของชาย
มิยอมพ่ายหน่ายหนียอมพลีตน
ละครรักเรื่องราวอาจหนาวร้อน
ดูยอกย้อนตอนจบจนสับสน
จะมีทุกข์สุขสมตรมระคน
ร้าวกมลบนทางของหว่างใจ
เจ้าความรักมักย้อนมาหลอนหลอก
ตามคำบอกเบี่ยงเบนเน้นสั่นไหว
กระหน่ำโหมโถมช้ำกับบางใคร
ต้องเสียใจให้เขาเศร้าฤดี
ละครใดใครสร้างทางชีวิต
ใช่ลิขิตของฟ้าอย่าป้ายสี
ทุกคติผลิดอกดวงชีวี
สิ่งเหล่านี้มีผลค้นหากัน
แต่รักนั้นฝันกันก่อสดใส
พาสุขใจให้เราเริงสุขสันต์
แค่ได้รักหนึ่งใครในทุกวัน
ก็มิหวั่นอันใดให้น่ากลัว ๐๐
:+ แสงเพชร +:
๒๑ กันยายน ๒๕๕๒
20 กันยายน 2552 17:30 น.
แสงเพชร
ใจสบใจให้หลงพะวงหวัง
เกิดพลังร้อยเท่าเงาความฝัน
เติมชีวิตจิตใสในทุกวัน
ก่อสัมพันธ์ครรลองของความจริง
จากสัมผัสเพียงนิดที่จิตรับ
ความฝันจับคลั่งไคล้ในแม่หญิง
ยามห่างหายห่วงหามาแอบอิง
นั่งมองนิ่งพิงหมอนร้อนใจคอย
จากกันเพียงพักเดียวเปลี่ยวใจนึก
ตกผลึกลึกล้ำน้ำตาผล็อย
เศร้าใจนักรักเขาเราสำออย
ทำตาลอยคอยได้ในทุกครา
นั่งนิ่งไปในใจให้คิดถึง
ต้องรำพึงเพลงแผ่วแนวห่วงหา
สำเนียงพร่าพลิ้วไหวไล่น้ำตา
หลั่งรดมามากจนล้นไหลนอง
ความคิดแล่นโลดไปด้วยใจรัก
ยากห้ามหักห้วงจิตพิษสนอง
ฤทธิ์แผ่ซ่านหวานไหวในเนื้อทอง
รอนวลน้องตรองจิตคิดยินดี
กลัวเพียงว่ามาบอกหลอกให้ช้ำ
พอถลำลงลึกนึกหน่ายหนี
ใจคงร้าวหนาวจมห่มฤดี
ต้องหลีกลี้รักไปให้ไกลตา
หากใจสบพบฝันอันวันหวาน
พิษรักซ่านผ่านตาพาหรรษา
อยากถึงวันวาดหวังดั่งพรรณนา
รวมเคหามาปลื้มดื่มด่ำใจ
ใจหนอใจใยเจ้าเฝ้าออดอ้อน
เจ้าบังอรตอนนี้อยู่ที่ไหน
ทำซึมเศร้าเฝ้ารอเขาต่อไป
ง้อเข้าไว้ให้อ่อนก่อนพบกัน๐
:+ แสงเพชร +:
๒๐ กันยายน ๒๕๕๒
หน้าส่วนตัว
3312
