29 มิถุนายน 2545 14:07 น.
แอ็ปเปิ้ล
หายหน้า หายตา ไปแสนนาน
พักใจ จากความร้าวรานในวันก่อน
กลับมาคราวนี้ หัวใจไม่สั่นคลอน
เศษตะกอนไม่หลงเหลือในหัวใจ
ขอบคุณใครบางคนที่ผ่านเข้ามา
ขอบคุณที่มอบรอยน้ำตาในวันก่อน
กาลครั้งหนึ่งของความรักที่ขาดรอน
ทุกบททุตอน สอนฉันให้เข้าใจ
ทำไมจะอยู่ไม่ได้
แค่เธอจากไปทำไม่ต้องโหยหา
เยื่อใยมันขาดก็ดึงตัวเองออกมา
วันนี้หมดแล้วซึ่งน้ำตาแห่งความเสียใจ
ยิ้มได้ หัวเราะได้ ยังเริงร่า
อิสระเกินกว่าเป็นไหนไหน
ลมหายใจ มันอยู่ที่ฉัน ไม่ได้อยู่ที่ใคร
ชีวิตที่ก้าวไปขึ้นอยู่กับฉันไม่ใช่เธอ
10 มิถุนายน 2545 21:34 น.
แอ็ปเปิ้ล
เปิดอ่านข้อความเก่า-เก่า ที่เธอส่งมา
หยดน้ำที่ปลายตาก็พาลจะไหล
ห้ามความรู้สึกแล้วแต่ก็ทำไม่ได้
นี่ฉันเป็นอะไร ไม่เข้าใจตัวเอง
ความห่วงใยที่มีให้ในวันนั้น
กับความห่างเหินที่มีให้กันในวันนี้
ความรู้สึกช่างแตกต่างกันสิ้นดี
รู้ไหม....บางทีฉันเองก็หวั่นใจ
สมองกับหัวใจมันสั่งการ
ให้รับรู้ถึงความร้าวราน หวั่นไหว
คงจบสิ้นแล้วสิ่งดีดี ที่เคยให้ไป
เหมือนทิ้งช่วงความห่างไกล ให้ยิ่งไกลกว่าเดิม
คงเป็นแค่ตัวอักษรบนความรู้สึก
บางช่วงเวลาที่เธอเผลอใจนึกห่วงหา
ถ้อยคำที่บอกกันทำให้ฉันดูมีค่า
ห่วงใย กำลังใจ ที่ไม่อาจหาได้จากใคร
อยากขอบคุณ....สักครั้งนะ คนดี
ที่ทำให้ช่วงเวลาไม่กี่นาทีมีความหมาย
หากวันนี้จะทวงทุกอย่างคืน ฉันคงไม่ว่าอะไร
เพราะทุกสิ่งที่ให้คนอย่างฉัน ก็มากมายเกินตอบแทน
6 มิถุนายน 2545 18:40 น.
แอ็ปเปิ้ล
.....หากที่ตรงนี้ไม่มีฉัน......
มันทำให้คืนวันของเธอมีความหมาย
บอกมาเถอะนะ....ฉันจะไปให้ไกล
ไม่อยู่ให้รกตา รกใจ เธอเลย
......หากวันนี้ไร้ซึ่งคำว่ารัก....
ก็ปล่อยปละผลักไสฉันให้ห่างเหิน
เส้นทางที่ไม่ต้องการให้ฉันร่วมเดิน
อย่าได้เชื้อเชิญคนที่เป็นส่วนเกินเข้าไป
......ฉันยังไม่ตายหรอกนะเธอ...
เพียงอาการไหวเพ้อ น้ำตาเอ่อ อย่างคนใจสลาย
อีกไม่นาน เวลาจะเยียวยารักษาใจ
พร้อมกับลบเลือนเธอไปจากใจเช่นกัน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
911
