แม้คลื่น..โหมกระหน่ำ
พายุซ้ำ..ไม่หวั่นไหว
อิสระภาพ..แห่งดวงใจ
ติดตามไป...ไม่จืดจาง
นกน้อย..บินล่องลอย
เจ้าคงคอย..อยู่ไม่ห่าง
แม้นแสนไกล..สุดอ้างว้าง
รักไม่ร้าง...ห่างกันไกล
อิสระ..และเสรี
คือวิถี..หนทางใจ
รักคิดถึง..และห่วงใย
มอบแนบไว้..ให้สองเรา
อยากให้เธอ..มีความสุข
นิราศทุกข์..ความโศกเศร้า
จะขอเป็น..เช่นดั่งเงา
ปลอบขวัญเจ้า...ทุกเช้าเย็น...
19 มกราคม 2546 20:07 น. - comment id 105425
^J^ ............ ***ชุดขาว งดงามนัก...ฉันประจักษ์ อยู่ในใจ สูงส่ง อยู่ภายใน...อุทิศให้ แด่ปวงชน ขอจง ดำรงมั่น...เพื่อยืนยัน ให้เกิดผล ขอทวย เทพจงดล...ให้สุขล้น ตราบนิรันดร์.....ฯ

20 มกราคม 2546 13:08 น. - comment id 105524
...คุณกฤษณะ... ขอบคุณมากที่เข้าใจในตัวเรา...ด้วยชีวิตและจิตใจ...คือการให้...โดยไม่หวังสิ่งตอบแทน..เพียงขอให้เขามีความสุข...คลายความทุกข์...แค่นี้ก็พอใจแล้วสำหรับเรา...

20 มกราคม 2546 17:12 น. - comment id 105573
^J^ ......... ^___^

27 มกราคม 2546 05:44 น. - comment id 106526
อิสระ.. ว่างเปล่า... อยากบิน.. เหนือผู้คน.. มองที่ฟ้า.. สวยใส.. ฉัน..อยู่ที่ไหน.. ฉัน..ต้องการ..อะไร.. ก้อแค่... ปีก.. และขา.. ที่มีโซ่ตรวน.. พันธนาการ.. ..ที่เรน.. ไม่อยากได้...!!

2 กุมภาพันธ์ 2546 16:31 น. - comment id 107224
น้องเรนที่รัก...... ขอจงโบยบินไปตามที่ใจเราต้องการจ๊ะ..

4 กุมภาพันธ์ 2546 23:22 น. - comment id 107542
หวานกลอน ใจโบยบิน อิสระจิน เมื่อยิน เสียงกลอน
