...เกือบสำเร็จ...
หัวใจของฉันยังแข็งแกร่ง
พอทนแรงที่เข้ามาเขย่าไม่ไหวติง
ทนอยู่แบบนี้แบบนิ่งนิ่ง
ดีกว่าถูกทอดทิ้งให้อิงกับสายลม
หัวใจยังเต้นแม้นเอ็นบอบช้ำภายใน
ไม่รู้อีกเมื่อไรจะกลับมาก่อนพึ่งยาดม
ให้ใครบางคนมายืนแช่งยืนจ่ม
แล้วมายืนสมน้ำหน้าเราได้อีกเลย.
23 ตุลาคม 2547 21:25 น. - comment id 356462
ถ้อยคำสมน้ำหน้า เปล่วาจามาขัดหู ไม่บ่นอดทนสู้ รู้เถิดว่ายังหายใจ

23 ตุลาคม 2547 22:05 น. - comment id 356479
อิอิ ไม่เป็นไรยังเหลือลมหายใจ

24 ตุลาคม 2547 02:15 น. - comment id 356535
เป็นไรอีกล่ะ ไปแอบหลงรักใครเขาหักอกอีกแล้วเหรอคะ คุณท่าน...มาเขียนกลอนเขียนโคลงให้อ่านกันมั่งนะคะ มัวแต่เขียนสีเพลินเหรอคะ

25 ตุลาคม 2547 22:30 น. - comment id 357307
พี่เป็นอะไร ค่ะ หายไปนาน กลับมาพร้อมรอยช้ำเหรอ? ^___^
