เจ้าพานทองหมายเลขสี่

23 ธันวาคม 2548 02:39 น. - comment id 548724

แอบมาอ่านตอนดึก ๆ ครับ

แสงไร้เงา

23 ธันวาคม 2548 03:29 น. - comment id 548746

น้องเหมียวยิ้มมากแล้วเจ็บกามนะค่ะพี่กระต่าย...
        ยิ้มมากนักหลานก็ว่า..คุณน้าเป็นหรอครับ ยิ้มได้ทั้งวัน..
.......555555555555.

แวะมาเยื่ยมพี่สาวแสนสวย..
  สบายดีไหมวันนี้
     คิดถึงนะค่ะ
       รักษาสุขภาพนะค่ะ
          ยิ่งหนาวแล้ว
                       

แก้วประเสริฐ

23 ธันวาคม 2548 12:52 น. - comment id 548786

  ตะวันฉายยามอรุณเมื่อกรุ่นหมอก
เบื้องภายนอกกระท่อมน้อยช่างร้อยฝัน
น้ำค้างทาบใบไม้พลิ้วลมพัดพลัน
ให้ตัวฉันใจระริกพลิกหัวใจ.แก้วประเสริฐ.

มือ ไหม้พาย

23 ธันวาคม 2548 19:01 น. - comment id 548879

ทุกครั้งที่ความมืดคลาย
หมายถึงวันที่กว่า
คือโอกาสชีวิตวันหน้า
ขอบฟ้ามีตะวัน...


เป็นกำลังใจให้ครับ...

นัทนิตย์

23 ธันวาคม 2548 22:00 น. - comment id 548919

ดาวอังคาs

24 ธันวาคม 2548 01:19 น. - comment id 548965

อรุณโอบกอดพร่ำพรอดรัก
ไม่หาญหักให้เหน็บหนาว
คืนค่ำน้ำค้างพราว
สร้างรอยร้าวหนาวเหน็บเก็บไว้เตือน


สวัสดีคับ

Silky

30 ธันวาคม 2548 00:51 น. - comment id 550286

สวัสดีค่ะ..เจ้าพานทอง..กระต่ายว่าแอบมาเขียนตอนดึกแล้วน่ะค่ะแต่คุณดึกกว่าค่ะ
...........................................
สวัสดีค่ะน้องเหมียวพี่กระต่ายสบายดีทุกวันค่ะงามตลอด....อิอิ...ถ้ายิ้มมากเหงือกแห้งต้องเอานำลูบเหงือกค่ะ...เราสองพี่น้องแม้เหงือกก็ต้องสวย...55555

..............................................
เป็นบทกลอนที่ไพเราะมากค่ะแต่กระท่อมอยุ่ทางไหนค่ะ....ไปไม่ถูกค่ะ...ขอบคุณที่แวะมาค่ะ...คุณแก้วประเสริฐ......
................................................
ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจคุณมือ  ไหม้พายอ่านแล้วรู้สึกว่าขอบฟ้ามีตะวันจริงๆๆมีกำลังใจทันทีค่ะ


.............................................
ขอบคุณน่ะค่ะคุณนัทนิตย์ที่แวะมาค่ะ
.........................................
หนาวใดไม่เปรียบเทียบเท่า
หนาวรักเราห่างหายอาลัยหา
หนาวเหน็บเจ้บหนักรักร้างลา
หนาวปวดปร่าเจ็บแปลบแทบขาดใจ
ขอบคุณคุณดาวอังคารมากน่ะค่ะที่มาเขียนบทกลอนที่ไพเราะให้