น้ำตาพระอินทร์

15 กุมภาพันธ์ 2553 14:46 น. - comment id 1100117

ความรักให้เราได้ทั้งสุขและทุกข์ค่ะ

ครูกระดาษทราย

15 กุมภาพันธ์ 2553 18:57 น. - comment id 1100136

น้ำผึ้งพระจันทร์นั้นหวานหอม

ย่อมจะย้อมฤทัยให้หรรษา

ยามรักหน่ายกลายเป็นขมตรมน้ำตา

ยากจะหาที่พึ่งพา แม้นาที

แกงเขียวหวาน

15 กุมภาพันธ์ 2553 16:32 น. - comment id 1100177

หวานเป็นลมขมดั่งยาที่พูดไว้
ทนซ้ำใจเพราะรักพาลขื่นขม
เชื่อคำหวานพาใจทุกข์ระทม
หลงชื่นชมคำหวานพาลซ้ำใจ 
   ----------------

ปติ

15 กุมภาพันธ์ 2553 16:54 น. - comment id 1100195

รักรสสดๆ   ก็ดี
รักรส  เก่าๆ   ก็จาง

  นี่แล  รักรส

ไร่ผาสุก กาญจนบุรี

15 กุมภาพันธ์ 2553 18:24 น. - comment id 1100253

นี่แหละหนาความรัก

กุมภ์..ผู้ชายในสายลมหนาว

15 กุมภาพันธ์ 2553 22:47 น. - comment id 1100397

~ถึงแม้รสแห่งรักจักเข็ดขม
ไม่นิยมต่างพาเบือนหน้าหนี
มีหลายครั้งซ่านสุขสมฤดี
ถึงอยากหนีแต่ใจไม่วายครวญ

~เพราะรสรักติดแน่นไม่จางหาย
ฝังในใจชวนคิดคนึงหวน
แม้แปรจากรสหวานพาลเรรวน
ถึงแปรปรวนเป็นยาพิษก็เต็มใจ

พูดลำบากครับเรื่องของความรักนี่ บางครั้งคนเราก็อยากจะวิ่งหนีความรักแต่ทำยังไงก็หนีไม่พ้น บางคนมุ่งหวังปรารถนาความรักแต่เวลาผ่านไปนานเท่าใดก็ไม่ได้พบ บางคนอยู่เฉย ๆ ความรักก็วิ่งเข้าชนจนล้มกลิ้งไม่เป็นท่าก็มีไม่น้อย สมแล้วครับที่ความรักเป็นสิ่งที่ทำให้โลกมีสีสันและรสชาติอย่างที่ไม่มีสิ่งใดทำได้

ปรางทิพย์

16 กุมภาพันธ์ 2553 04:23 น. - comment id 1100438

ไม่ว่าจะเป็นรักรสไหน เรา ๆ ท่าน ๆ
ก็วิ่งวนลิ้มลองนะคะ  

เฌอมาลย์

16 กุมภาพันธ์ 2553 09:50 น. - comment id 1100514

คมดาบนารี

16 กุมภาพันธ์ 2553 09:51 น. - comment id 1100516

รสชาดแห่งความรัก....

ยังไงก็ขอให้พี่นางฟ้าฯ มีรสหวานเยอะ ๆ นะคะ....

ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

16 กุมภาพันธ์ 2553 09:54 น. - comment id 1100521

ใยดุเดือดเลือดพล่านถึงปานนั้น
ถูกรสรักบีบคั้นเสียวแสยง
แถมยังมีเจ็บช้ำกระหน่ำแทง
เหมือนถูกแกล้งให้เข็ดขามรสความรัก

เมื่อลิ้มลองของใหม่ต้องใจเย็น
รสหวานเร้นตรึงฤทัยให้ประจักษ์
ลิ้มรสเจ็บเหน็บอุรามาทายทัก
แทรกสลักทรวงซึ้งถึงบึ้งใจ

ใคร ๆ ก็อยากลิ้มลองรสรัก อิอิ

นางฟ้าซานตาน...

16 กุมภาพันธ์ 2553 13:07 น. - comment id 1100616

 ขอขอบคุณพี่ๆเพื่อนบ้านกลอนที่เข้ามาเม้นให้นะคะ นางฟ้าฯเจองานเข้าเลยแว๊บได้นิดเดียว....เพราะกำลังจะจำแลงเป็นซาตาน..แล้วคะ...ขอบคุณมากๆนะคะ

จอมปราชญ์แดนอาคเนย์

16 กุมภาพันธ์ 2553 14:09 น. - comment id 1100639

อ่านรสรักของ..นางฟ้า..พาใจหวั่น
หรือ..ซาตาน..มาเหหันหวั่นเหลือที่
ว่ารสรักจะอมขมตรมฤดี
หมดรักนี้ไม่ซาบซ่าน..หวานไม่มี

...แบบว่า..กลัวว่ารักจะไม่หวานอะ..แต่งกลอนได้เข้าถึงอารมณ์ดีมากเลยครับ

สุรศรี

16 กุมภาพันธ์ 2553 15:56 น. - comment id 1100645

เมื่อแรกรักผักต้มขมชมว่าหวาน
ครั้นจืดจางห่างเหินไปเนิ่นาน
แต่น้ำตาลก็ว่าเปรี้ยวไม่เหลียวแล....
......
ความรักเริ่มต้นที่ตาจบลงที่ตีน(ภาษิตรถสิบล้อ)
ความรักเริ่มที่เสียงหัวเราะ
จบลงด้วยเสียงร้องไห้....
...กระแวก  น่าจะใช้กระแทกนะ ว่ามะ
......เมื่อรสหวานพานขมผสมลง
.....ก็ยังคงกลมกล่อมหอมดังเดิม....
.......
     เมื่อรสหวานพานเฝื่อนมาเยือนจิต
....ก็ให้คิดเป็นยามาผสม
   ลงว่าได้ดื่มกินชิมดอมดม
   จะเป็นขมเป็นหวานนั่นแหละรัก...
     ............
      เฮ้อ....

นรสิริ

16 กุมภาพันธ์ 2553 20:10 น. - comment id 1100827

ความรักเป็นเช่นนี้แหละค่ะ

ประทาน

17 กุมภาพันธ์ 2553 16:06 น. - comment id 1101226

รสรักมันหวานดีนะจ๊ะ..จะบอกให้นางฟ้าฯคิดอย่าง

ผมไหมครับ


แวะมาชิมรสรักครับ