เหงา...เหงา...เหงา...เหลือเกิน

ฟุจิวาระ ซาอิ

                                                       
                                                         ................ นางฟ้าซาตาน

ไม่มีเธออยู่ก็ดีเหมือนกัน
ฉันจะได้กลับไปใช้ชีวิตอย่างเต็มที่
สุขบ้าง..สนุกบ้าง..อ้างว้างบางที
ไม่ต้องมีหัวใจไว้คิดถึงใคร
หรือเธอลืมกันไปแล้ว
ไม่มีเสียงแว่วที่ดูซุกซน..ทำให้ฉันสดใส
วันคืนมืดมัวหมองหม่น..ไม่เป็นอย่างใจ
เมื่อไม่ได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวใดๆจากเธอ
ร้องไห้..กระวนกระวายว้าวุ่น
รอคอยเสียงที่เคยคุ้นอบอุ่นอยู่เสมอ
รอวันเวียนกลับเฝ้าฝันละเมอ
รอสายตาพล่าเบลอ..เปลี่ยนเป็นความชัดเจน
แต่..ยิ่งรอก็ยิ่งหมดหวัง
หมดกำลัง..ไหวหวั่น..หลบเร้น
ทุกนาทีที่เห็น..ทุกชั่วโมงที่เป็น
ไม่ได้ยิน..ไม่ได้เห็น..ความเป็นไปจากเธอ
เหงามากเลยนะอยากให้รู้
ทั้งๆที่ดูร่าเริงแต่ในใจยังคอยพะวงอยู่เสมอ
เมื่อไรกันนะ..จะได้ข่าวคราวจากเธอ
เพื่อ..มาหยุดความเพ้อเจ้อพลั้งเผลอได้ซะที
เธอหายไปนาน
ไม่ห่วงคนที่นอนทรมานเพราะความคิดถึงอยู่ที่นี่
เหงาเหลือเกิน..อยากได้ยินเสียงเธอ..คนดี
พยายามส่งความคิดถึงที่มี..ข้ามขอบฟ้าตรงนี้ไปบอกกัน
ส่งข่าวมาบ้างได้ไหม
เป็นห่วงเธอด้วยใจ..พะว้าพะวง..ไหวหวั่น
เกิดอะไรขึ้นกับเธอ..คนของความผูกพัน
โปรดรู้ไว้..คืนวันที่ผ่านไปของฉัน..มีแต่ความหมองมัว

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

อย่าเพิ่งหวั่นไหว ที่รัก 
ผมเองก็คิดถึงคุณ ยิ่งนัก ไม่ห่างหาย 
แต่เพราะภาระหน้าที่ตอนนี้มีมากมาย
อยากหลบลี้ หนีกาย ย้ายไปอยู่ข้างคุณ
คิดถึง คิดถึงเหมือนกัน
คุณคือความฝัน วันหวาน-หวาน อบอุ่น
อยู่ห่างอย่างนี้ ใจผมเองก็ร้อนรุ่ม
อยากเห็น รอยยิ้ม ละมุน แต่ตอนนี้ต้องหักใจ
รออีกหน่อยแล้วกันนะครับ
เสร็จจากงานผมจะรีบไปรับ  ไปอยู่ใกล้-ใกล้
แต่ตอนนี้ผมได้สั่งไปแล้ว ดอกไม้ช่อใหญ่
ไม่รู้คุณของหัวใจ ได้รับหรือยัง 
                                                                                .... นัฐครับผม