ตื่นเช้ามาคิดถึงเรื่องเมื่อคืน ความชื่นมื่นรื่นเริงบันเทิงหวาน สองเราร่วมหลับฝันวาดวิมาน ดูตระการตาน่าชมสมสุขเรา กอดกายหลับนับใจจังหวะเต้น มองไม่เห็นสัมผัสพริ้วแผ่วเบาเบา มือกุมจับประทับวางข้างสองเรา จะเก็บเอาคืนนี้ไว้จดจำ แต่ตื่นมาพร่าพรางร่างเลือนหาย สูญสลายกายกลับเป็นความช้ำ หรือแค่ฝันตื่นหายหลอกใจจำ มาทำช้ำน้ำตาตกรดเตียงนอน กอดกายเปล่ามีเราไห้สะอื้น ความชื่นมื่นเมื่อคืนมันยอกย้อน จิตใจเหงาใคร่ฤทธิ์พิษอาวรณ์ ไม่ผลัดผ่อนคิดถึงน้ำตานอง
2 มิถุนายน 2551 02:39 น. - comment id 856143
อ๋อน้ำตานี่เอง หวัดดีภันเต

2 มิถุนายน 2551 14:19 น. - comment id 856351
กลอนแปดในหนึ่งบทมีสองบาท คือบาทเอก กับบาทโท
บาทเอก มีสองวรรคคือวรรคสลับ ( แปดตัวแรก ) วรรครับ ( แปดตัวชุดที่สอง )
บาทโท มีสองวรรคคือ วรรครอง(แปดตัวชุดที่สาม) และวรรคส่ง ( แปดตัวสุดท้าย)
กลอนจะไพเราะต้องแต่งให้เข้าสัมผัส ตามกฏเกณฑ์ดังต่อไปนี้
1.คำที่สามหรือที่ห้าของวรรครับ ( แปดตัวชุดที่สอง )ตัวใดตัวหนึ่ง
ต้องสัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรคสลับ ( แปดตัวแรก )
2.คำสุดท้ายของวรรครับ ( แปดตัวชุดที่สอง )
ต้องสัมผัสกับคำสุดท้ายของวรรครอง (แปดตัวชุดที่สาม)
3.และคำสุดท้ายของวรรครับ ( แปดตัวชุดที่สอง ) นี้
ต้องสัมผัสกับคำที่สาม หรือที่ห้าของวรรคส่งด้วย
4. คำสุดท้ายของบทต่อมาในวรรครับ ( แปดตัวชุดที่สอง )
ต้องสัมผัสกับคำสุดท้ายในบทก่อนหน้า
ถ้าจะให้กลอนเพราะควรแต่งให้มีสัมผัสใน ,ไม่มีสัมผัสซ้ำ,
ไม่มีสัมผัสเลือน(ใช้สระเสียงยาวสัมผัสกับสระเสียงสั้น )
,ตัวสุดท้ายของแปดตัวชุดแรกไม่เป็นเสียงจัตวา,
ตัวสุดท้ายของแปดตัวชุดที่สองไม่เป็นเสียงสามัญ
เป็นต้น ลองสังเกตดูกันนะครับ
เป็นห่วงน้อง ๆ เมื่อมีความคิดสร้างสรรค์แล้ว อยากให้แต่งกันให้ถูกต้องจะได้ไพเราะด้วยนะครับ
ขอยกตัวอย่างของท่านสุนทรภู่ เพื่อให้เทียบดูสัมผัส
" บัดเดี๋ยวดังหง่างเหง่งวังเวงแว่ว สะดุ้งแล้วเหลียวแลชะแง้หา
เห็นโยคีขี่รุ้งพุ่งออกมา ประคองพาขึ้นไปบนบรรพต
แล้วสอนว่าอย่าไว้ใจมนุษย์ มันแสนสุดลึกล้ำเหลือกำหนด
ถึงเถาวัลย์พันเกี่ยวที่เลี้ยวลด ก็ไม่คดเหมือนหนึ่งในน้ำใจคน"
ขออภัยที่ทักท้วงทำตัวจู้จี้ เที่ยวตรวจกลอนคนโน้นคนนี้
แต่เห็นเวปนี้เป็นเวปกลอน ผมมีแต่ความหวังดีนะครับ คงไม่ว่ากัน

3 มิถุนายน 2551 11:41 น. - comment id 856716
:) ยังไงก็อย่าลืมเอาที่นอนไปผึ่งแดดซะน่ะ..
