นอนทอดกายหงายหน้ามองฟ้ากว้าง
อยู่ท่ามกลางหุบเขาลำเนาไศล
ใต้กลุ่มดาววาววับระยับใย
ด้วยดวงใจลอยละล่องท้องวนา
แต่ละวันขวัญจิตชีวิตพี่
ยังจะมีใจมั่นฉันใดหนา
ก่อนเราพรากจากกันเคยสัญญา
ว่าศรัทธารักมั่นไม่สั่นคลอน
มาบัดนี้เหตุไฉนใยเงียบเฉย
นิจจาเอ๋ยหรือศรัทธามาหลุดถอน
หรือชีวาลาลับดับม้วยมรณ์
หรือโอนอ่อนพ่ายแพ้แก่กาลี
อยู่ที่ไหนไม่สำคัญนะขวัญจิต
หากยังคิดถึงสัญญาอย่าหน่ายหนี
จะอยู่ไหนก็เหมือนกัยมั่นภักดี
ขอเพียงมีรักแท้ไม่แปรไป
ถึงเธอพรากจากไปไกล สุดหล้า
เพียงแก้วตาเลิกพะวงจิตหลงไหล
ไม่ไปหลงเหลี่ยมกะเท่ห์เล่ห์สัตว์ไพร
กลางดวงใจพี่ยังอุ่นกรุ่นเนื้อนาง.
31 พฤษภาคม 2545 22:18 น. - comment id 53100
ไพเราะอีกแล้ว... ชอบกลอนคุณมากนะค่ะ

1 มิถุนายน 2545 23:09 น. - comment id 53316
พนมมือรับคำติและชม จากคุณหลิน ขอบคุณครับ

2 มิถุนายน 2545 00:44 น. - comment id 53327
อยากให้ผู้ชายคนที่ขวัญเคยรักนักรักหนาตามหาขวัญยังงี้มั่งนะคะ

3 มิถุนายน 2545 22:26 น. - comment id 53691
ขอบคุณครับท่านทะเลขวัญ ผมทำท่าจะลอยเคว้ง คว้างไปสู่สรวงสวรรค์ชั้นดุสิตาเสียแล้วหละครับ
