ลาแล้วลาความรักซึ่งหนักอก
หวั่นสะทกทุกครั้งที่มองเห็น
ไหวอ่อนไหวทุกครั้งที่รักเป็น
ช่างลำเค็ญชีวิตรักหนักอุรา
หัวใจหมองครองเศร้าเราก็รู้
อกหักอยู่รักเมินเกินรักษา
เพื่อนเหลือน้อยเพียงถ้อยคำและน้ำตา
โอ้...ความรักนำพาให้ทุกข์ใจ
รักกับลา
เป็นเพียงวจนาที่ทำให้หวั่นไหว
เมื่อมีรัก รักสุขสุขหัวใจ
เมื่อรักไปก็จงลาอย่าอาวรณ์
8 กันยายน 2545 13:30 น. - comment id 74403
ใช้ได้นี่นา

8 กันยายน 2545 14:30 น. - comment id 74417
ซึ้งกินใจเหลือเกินค่ะริน มาให้กำลังใจค่ะ มีความรักคือสิ่งที่พิเศษนะคะ ดีกว่ารักไม่เป็น

8 กันยายน 2545 15:43 น. - comment id 74449
ขอบคุณมากน่ะ รินท ...^_^

8 กันยายน 2545 15:46 น. - comment id 74451
มาอ่านอีกแล้ววค๊าพี่ริน เพราะมากๆๆเลยค๊า เก่งจริงๆเลยคะ!..

8 กันยายน 2545 16:47 น. - comment id 74479
เพราะดีจ้า........

8 กันยายน 2545 17:22 น. - comment id 74493
นานๆๆจะมาแต่งกลอนให้อ่านซะทีนึง...แต่งได้เก่งแบบนี้มาแต่งให้อ่านบ่อยๆๆนะคะ...คนมีความหลังขอชมอ่ะค่ะ...(เมื่อรักไปก็จงลาอย่าอาวรณ์) พูดง่ายทำย๊ากยาก...แต่ตอนนี้ทำแล้วววววค่ะ......

8 กันยายน 2545 17:24 น. - comment id 74494
เพราะมากครับ

9 กันยายน 2545 10:55 น. - comment id 74699
^*^
^*^
^*^...ตามมาแอบอ่านจ้า..^*^
................................
