หน้าส่วนตัว
ยามนั่งอ่านหนังสือที่โต๊ะไม้ริมหน้าต่าง
สายตากลับเหม่อมองไปยังขอบฟ้ากว้างสีหม่น
ตัวหนังสือผ่านตาไป แต่ก็ไม่เข้าสมองเลยชอบกล
หรืออาจเพราะหัวใจมันกระวายกระวน.....คิดถึงเธอ
เมื่อเหลียวหน้าหันไปมองดูที่นาฬิกา
ก็รับรู้ได้ว่ากาลเวลา.....เดินผ่านไปอย่างไม่พลั้งเผลอ
นี่คงเป็นอีกวันแล้ว ที่ฉันได้แต่เฝ้าฝันละเมอ
คาดหวังว่าเราจะได้พบเจอ.....แต่แล้วก็ไม่พบเธอแม้แต่เงา
เธอหายไปโดยไม่บอกกันแบบนี้.....
รับรู้บ้างหรือเปล่าว่ามี ใครเค้าต้องหงอยเหงา
เมื่อเหม่อมองฟ้ากว้างสีสวยก็กลับกลายเป็นสีเทา
และต้องทนอยู่กับหัวใจเศร้า.....เศร้า ไปวัน.....วัน
แล้วเมื่อไร ที่เธอนี้จะกลับมา.....
ฉันเองก็ไม่อยากจะต้องทนเหนื่อยล้า.....ให้ไหวหวั่น
อย่าทำร้ายอย่างทางอ้อมด้วยการ ทรมานจิตใจกัน
.....ถ้าผิดตรงไหนก็บอกฉัน.....ขอแค่อย่าทำเป็นเย็นชา.....
!!!...^Imagine^...!!!
!!!...^Imagine^...!!! 30 มี.ค. 2547 23:14 น. - ID 49900 
1263
16
0
30 มีนาคม 2547 23:24 น. - comment id 238943
หวัดดีค่ะ... ทุกคนเลยนะคะ หรือใครที่ผ่านไปผ่านมา ...ก็สามารถแสดงความคิดเห็น ติชม ผลงานได้นะคะ...^_^
30 มีนาคม 2547 23:31 น. - comment id 238948
Theres onething whom doesnt know I cannot show the way I want to do I always remind , everyday I feel so blue the thing you need is U dont show I also look to the sky and see from eyes why I think of u I didnt know how to solve some blue why I feel like U, I didnt know.
31 มีนาคม 2547 00:47 น. - comment id 239004
เธอหายไปโดยไม่บอกกล่าวแบบนี้ ช่วยบอกฉันสักทีว่าเธอมีปัญหา หรือมีเรื่องใดที่ทำให้เธอไกลตา ช่วยบอกหน่อยหนาให้ฉันเลิกทรมานในใจ *-*กลอนไพเราะและแต่งได้ดีเสมอมานะค่ะ มาชื่นชมผลงานคะ*-*
31 มีนาคม 2547 00:57 น. - comment id 239012
คิดถึงความรู้สึกแบบนี้ทีไร ใจหายทุกที มาเป็นกำลังใจค่ะ
31 มีนาคม 2547 02:18 น. - comment id 239054
ไม่นานเขาจะติดต่อมาค่ะ เป็นกำลังใจให้นะ
31 มีนาคม 2547 07:57 น. - comment id 239101
ถึงคุณ..
อาจเป็นเพราะคุณคือ6686
มันกระดกกระดอนไกลไปหลายหลา
คิดถึงหรืออ่านหนังสือทุกเวลา
ฮึ..พอเจอหน้าลายตา ม้าเป็นคน
แล้วจะรู้ได้ยังไงล่ะทีนี้
ปรับเสียซี่ใส่แว่นให้คนสน
แว่นอะไรรู้มั้ยแว่นใจชน
อย่าวกวนรีบตอบถ้าชอบจริง...
ไฮ้ หวัดดียามเช้านะ...ทานข้าวเช้าแล้วยัง แฮ่ะๆถามงั้นๆแหละเผื่ออ่านหนังสีอหนักจนลืมกินข้าวไปสามวัน ฮิฮิ เดี๋ยวให้ 1133 โทรมาเตือน)
31 มีนาคม 2547 12:34 น. - comment id 239183
หายใจ..ค่อยแผ่วลงอย่าช้า ๆ แววตาดูอ่อนล้า อ่อนไหว คนคนนึงซึ้งเคยอยู่คู่ใจ บัดดนี้ได้ห่างหาย..ให้ใจคิดคร่ำครวญ.. มาเยี่ยมนะครับ *-*
31 มีนาคม 2547 15:24 น. - comment id 239232
แต่งได้ดีจัง อ่านแล้วดูเหงาๆ กับการลาจากจัง
31 มีนาคม 2547 19:58 น. - comment id 239344
ถึง....ผู้หญิงคนหนึ่ง
Do you know what can I do
Sky are blue but I see it so dull
When you with out me around
Im so sad so down everyday.
Thank you for your poem and greeting....
31 มีนาคม 2547 20:07 น. - comment id 239351
ถึง....ผู้หญิงไร้เงา
แม้เธอห่างร้างพรากจากลา
แต่เพียงแค่บอกว่า.....เธอรักฉัน
ด้วยคำพูด การกระทำ เพื่อยืนยัน
แม้จากกัน.....สัญญามั่น ฉันยังรอ....
ขอบคุณนะคะ ที่แวะมาทักทายกันเสมอๆ กลอนไพเราะเช่นกันค่ะ
31 มีนาคม 2547 20:10 น. - comment id 239353
ถึง....เจ้าสาวแห่งโลกวิญญาณ
ขอบคุณค่ะสำหรับการแวะมาทักทายและกำลังใจที่มีให้กันนะคะ...
31 มีนาคม 2547 20:21 น. - comment id 239360
ถึง.... นางฟ้าซาตาน
ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจ เอ เค้าจะติดต่อมาไหมหนอ แต่ก็เป็นแค่กลอนน่ะค่ะ ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องจริงนะคะ...อิอิ
31 มีนาคม 2547 20:37 น. - comment id 239369
ถึง....อาภาภัส
เอ๊ะ...หรือเพราะฉันคือ 6686
มันเลยกระดกกระดอนไกลไปอย่างนี้
ทั้งยามกินยามนอน ทุกนาที
ก็เหมือนมี....สิ่งหลากหลายมาลายตา
แล้วจะรู้ได้ไงล่ะทีนี้
ว่าจะมีสิ่งใดจริงไหนปลอมให้ค้นหา
ฉันคงต้องใส่แว่นใจ....ผองชนมา
ก่อนตอบว่า.....รู้จัก...กับรักจริง...
ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาทักทายกัน
กลอนน่ารักมากค่ะ....
ก็ขอสวัสดียามค่ำนะคะ ส่วนข้าวเช้าไม่ค่อยได้ทานน่ะค่ะ เดียวนี้ เพราะว่าตื่นก็เที่ยงแล้วง่ะ อุ้ยๆๆ รู้หมด อิอิ
31 มีนาคม 2547 20:48 น. - comment id 239377
ถึง....พู่กันของหูกวาง
มากเกินกว่าความคิดถึงคำนึงหา
เกินวาจา เอ่ยออก บอกเป็นเสียง
ด้วยยามนี้ช่างห่างร้างไร้อยู่เคียง
เหลือแค่เพียง....คนหนึ่งรำพึงครวญ....
ขอบคุณมากนะคะที่แวะมาทักทายกันค่ะ...
31 มีนาคม 2547 20:52 น. - comment id 239380
ถึง....พันดาว
ขอบคุณมากค่ะสำหรับคำชื่นชม และการแวะมาทักทายกัน
อ่านแล้วก็เหงาๆ อย่างนี้แหล่ะค่ะ การจากลากัน..
พบเพื่อจาก พรากเพื่อเจอ...เคยได้ยินไหมคะ โลกลมจะตายไป...
31 มีนาคม 2547 22:53 น. - comment id 239459
ไกลเพียงใดบนขอบฟ้าอันกว้างใหญ่ แต่ในใจยังคงเฝ้าคิดถึง เหม่อมองฟ้าคราใดต้องตะลึง ยามคิดถึงนับดาวคล้อยเห็นหน้าเธอ ***เพราะดีกลอนอะ เด๋วนี้แต่งน้อยนะ หุหุ
1 เมษายน 2547 13:51 น. - comment id 239698
**************************************************************** นั่งคิดถึงโต๊ะไม้ริมหน้าต่าง... ตอนนี้คงมีคนอ้างว้าง นั่งอ่านหนังสือ ส่วนฉันมีถ้วยกาแฟอยู่ในมือ มองฟ้าก็เห็นแค่ชื่อ คนคุ้นเคย นาฬิกาบอกว่า..ใกล้เที่ยงแล้ว สายลมเอื้อนแผ่ว บอกว่าบนฟ้ามีคำเอื้อนเอ่ย ลอยมาจากใครบางคน รำพึงบ่นว่าถูกฉันละเลย เป็นอีกวันที่หัวใจไม่มีคำเฉลย ให้ใครบางคน ฉันยังวุ่นวายกับชีวิตเกินบอกกล่าว ยอมเงียบหายข่าวคราว..อยู่ลำพังใต้แสงดาวที่สับสน ไม่อยากให้เธอไม่สบายใจ ที่เห็นฉันอ่อนไหวเป็นกังวล ถ้าหายดีแล้วจะกลับบอกใครบางคน ว่าคิดถึง จะกลับไปให้เธอลงโทษ... จะยอมให้เธอโกรธ..แล้วจะไปง้อให้หายหน้าบึ้ง รอฉันหน่อยนะ เก็บนิ้วก้อยไว้คอยกันสักวันนึง จะเอานิ้วก้อยฉันกลับไปเกี่ยวใจคิดถึง บอกรักซึ้งๆ แค่เธอ... ...................... หนึ่งแวะมาทักทาย ^____^ ***************************************************************
6 เมษายน 2547 18:14 น. - comment id 242399
ถึง.....
ไกลเพียงใดบนขอบฟ้าอันกว้างใหญ่
แต่ในใจยังคงเฝ้าคิดถึง
เหม่อมองฟ้าคราใดต้องตะลึง
ยามคิดถึงนับดาวคล้อยเห็นหน้าเธอ
***เพราะดีกลอนอะ เด๋วนี้แต่งน้อยนะ หุหุ
กลอนคุณก็ไพเราะเช่นกันค่ะ ขอบคุณสำหรับการแวะมาทักทายและคำชมนะคะ
6 เมษายน 2547 18:16 น. - comment id 242401
ถึง....หนึ่งนะ
ขอบคุณค่ะที่แวะมาทักทายกัน กลอนหนึ่งก็เพราะนะคะ...ไว้จะแวะไปเยี่ยมบ้างนะคะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด