หลอกตัวเองไปวันวัน
ว่าเธออาจหันมามีใจให้
แต่จริงแล้วเพราะเธอไม่มีใคร
ไม่ใช่เพราะมีใจอย่างที่เป็น
อาจเพระความเหงา
จึงทำให้มีเราอย่างที่เห็น
ความจริงต่างรู้ในสื่งที่เป็น
มันเหมือนเช่นภาพลวงตา
18 กันยายน 2547 08:38 น. - comment id 333682
เปรียบเทียบได้ดีครับ ไทยโพเอ้มเปลี้ยนไป๋! ^-^

18 กันยายน 2547 10:02 น. - comment id 333710
เหมือนกัน

18 กันยายน 2547 10:12 น. - comment id 333714
บทประพันธ์คุณก็เปลี่ยนไปพอสมควรจำลีลาไม่ได้แล้วค่ะ

18 กันยายน 2547 11:46 น. - comment id 333752
น่าจะเพิ่มคำสักหน่อย จะสวยงามกว่านี้นะครับ

19 กันยายน 2547 02:29 น. - comment id 334067
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นนะค่ะ แล้วจะนำไปปรับปรุงเพื่อ บทกลอนต่อบทต่อๆไป ดีใจที่ยังมีคนจำได้ ไม่ได้เข้า ตั้งแต่ปลายเดือน ม.ค. แล้วเพิ่งมาเข้าตอนนี้อะ เหอๆๆๆ

19 กันยายน 2547 06:41 น. - comment id 334111
สวัดีครับ.............
ผมเข้ามาอ่านกลอนเพื่อเป็นกำลังใจให้คนที่แสนดี
หาก ผลิใบ ยังอยู่ก็จะคอยให้ความอบอุ่นเช่นนี้ตลอดไป
กำลังใจจากข้างในส่วนลึก
ไม่ต้องฝึกต้องหามาให้เห็น
จะแดดร้อนตอนสายจนบ่ายเย็น
จะคอยเป็นกำลังใจให้ดนดี
