นั่งอ่านหนังสืออยู่คนเดียว
ใจมันชอบเลาะเลี้ยวไปตรงโน้นตรงนี้
ไม่มีสมาธิอ่านหนังสือเลยคนดี
เพราะใจดวงนี้ มันคิดถึงเธอ
อยากดูแลเธอนะคนดี
แต่...ทำได้แค่ยืนดูอยู่ห่าง ๆ
อยากปลอบโยนยามอ้างว้าง
แต่ทำได้..แค่คิดถึงอยู่ห่าง ๆ
...เท่านั้นเอง...
ไม่อยากพบหน้า
ด้วยเกรงว่าจะรินน้ำตาให้เธอเห็น
ไม่อยากพบท่าทีที่ชาเย็น
ก็รู้อยู่ว่าเป็นคนห่างไกล
จึงเต็มใจจะจากอย่างเงียบงัน
เมื่อไม่อาจเป็นคนสำคัญของเธอได้
แม้จะทรมาน ร้าวสักเท่าไร
ยังเต็มใจจะจบเจ็บกับน้ำตา