หน้าส่วนตัว
ดอกคูณคูณดอกอยู่เต็มต้น
เหมือนแกล้งคูณความหมองหม่นให้คนผิด
คูณอาทรห่วงหาเป็นยาพิษ
ฆ่าให้ตายทีละนิดเมื่อคิดถึง
เป็นความจริงที่เหมือนฝันอันยิ่งใหญ่
เธอผ่านมาให้ผูกพันในวันหนึ่ง
คนหัวใจแตกหักได้พักพึ่ง
ได้ซึมซับความซาบซึ้งตรึงหัวใจ
เธอให้..ให้และให้เกินใจคาด
จนฉันขลาดที่จะรับกับการให้
อาจเป็นคนว่างเปล่าเหงาเกินไป
จึงไม่มีอะไรจะให้แทน
กลัวเหลือเกินกลัวเธอจะผิดหวัง
จึงต้องสั่งหัวใจให้หนักแน่น
ด้วยความดีที่ปรากฎ..ยากทดแทน
ความอบอุ่นก็มากแสนแห่งราคา
สุดท้ายยังซ่อนเร้นความเป็นฉัน
เหมือนไม่เห็นความผูกพันอันมากค่า
ค่อย ๆ เดินออกห่างอย่างช้า ๆ
ปล่อยน้ำตาให้รินไหลอย่างเบา ๆ
เพราะรักมากจึงเงียบหายเหมือนตายจาก
แม้ใจอยากจะมาหาเวลาเหงา
ดอกคูณร่วงลงแล้วอย่างแผ่วเบา
เจ็บและเศร้า..หัวใจเอย..ไม่เคยลืม
อายดิน 29 ส.ค. 2548 18:28 น. - ID 80380 
1041
1
0
29 สิงหาคม 2548 19:16 น. - comment id 509611
เธอตีห่างหายไปให้ใจช้ำ ความทุกข์ซ้ำตามด้วยเศร้าคูณเท่าสอง นี่แหละรักเชื่อยากไหมที่ใจปอง รักลอยล่องทิ้งไปไม่อาดูรชอบกลอนนี้จังเยย แต่งได้ดีมากๆค่ะ
29 สิงหาคม 2548 21:10 น. - comment id 509631
......รักไม่รัก....ให้บอก..ใยฃ่อนเร้น..
........ทำชาเย็น...ห่างหาย.....ไปอดสู....
.......หลงเชื่อใจ....ทำดีไว้...คล้ายเอ็นดู.
.......สุดท้ายรู้....ไม่แน่ใจ....ในสัมพันธ์..
.......เชื่อว่ารัก....เราสอง...แต่ต้องจาก..
......ดั่งถูกพราก....หัวใจ....เขาห้ำหั่น..
.....เชื่อคนผิด....คิดทุกข์..สุดจาบัลย์..
....เหลือเพียงฝัน..ที่ไม่จริง.ไม่แน่..
.....นอน.
......รักแล้ว..ต้องจากจะด้วยเหตุผล.
......ใดก็ตาม.....สุดท้ายก็คงจะเจ็บ..
......ช้ำ ทรมานทั้งสองฝ่าย...
.......เห็นใจคะ..
30 สิงหาคม 2548 11:37 น. - comment id 509791
ทำไมต้องหนีไปด้วย..น๊า.. เห็นดอกคูณเหลืองงามอร่ามต้น ใจสับสนรักพูนดังคูณสอง แต่ตัดใจห่างคูณมิหนุนครอง มิเรียกร้องสัมผัสมัดใจคูณ คูณความเจ็บแทนที่มีแต่โศก ช่างไร้โชคคูณไปกลับได้ศูนย์ แม้กิ่งคูณแน่นหนาว่าสมบูรณ์ มิเกื้อกูลคูณรักเคยภักดี.. ...
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด