สายฝนโปรย... หัวใจหนาวเหน็บ
เหมือนคนเจ็บ...รอรักษา
คิดถึง...เธอ...คนที่เดินผ่านมา
เเล้วจากลา...ไม่เหลือ...คำอาวรณ์
จะเอาอะไร กันนักหนา..เธอว่าไหม
ฉันคนไกล...ใครเล่าจะมองเห็น
เธอไม่เคยเจ็บ อย่างที่ฉันเป็น
เธอไม่เคยเห็น...เเละไม่เคยเข้าใจมันเลย
ห้ามใจไม่ให้คิด...เเละเลิกฝัน
ไม่จินตนาการให้มันมากไป กว่านี้
จะเก็บไว้....เเต่ ในสิ่งที่ดี ดี
ที่เธอคนนี้ มีให้เสมอมา...
นั่งมอง....นอกหน้าต่าง ฝนซา
คนไกลตา...จะเหงาบ้างไหม
หนาว เย็น หรือไม่ อย่างไร
ถึงยังไงอดไม่ได้...ห่วงใยเธออยู่ดี
14 ตุลาคม 2548 22:41 น. - comment id 524262
สายฝนโปรย... หัวใจเหน็บหนาว เมื่อรักที่มีเกิดรอยร้าวจนยากจะรักษา แต่รู้ไหมดวงใจในทุกวันเวลา ยังคงห่วงและคอยหาให้เธอกลับมาเหมือนเดิมกลอนน่ารักมาก ๆ เลยค่ะ

15 ตุลาคม 2548 08:21 น. - comment id 527485
....คนผ่านมาหลายคน... ...ทำให้เราคิดถึง...และห่วงใย...
