10 สิงหาคม 2545 23:29 น.
				
												
				
								ละอองน้ำ
		
					
				
ถ้าเธอหวังจะให้ฉันทุรนทุรายใจ
ฉันก็เดินมาไกลกว่าจะหวั่นไหวกับสิ่งเล็กน้อย
ถ้าเธอหวังจะให้ฉันหมดหวังกับการรอคอย
ฉันก็จะคิดว่าผลพลอย...คือความอดทน
      และแม้เธอจะอยากให้ฉันเจ็บแค่ไหน
ฉันก็จะปลอบใจว่ามันคือการฝึกฝน
ข้ามผ่านชีวิต...ผ่านการยึดติดกับใครสักคน
และสิ่งนั้นเป็นสิ่งที่ฉันหลุดพ้น....เสมอมา
      ถ้าหวังจะให้ฉันรู้สึกสูญเสีย
หรือหวังจะให้ฉันอ่อนเพลียอ่อนล้า
ให้เธอรู้ไว้....เมื่อใดที่ฉันได้ข้ามผ่านบ่อน้ำตา
เธอก็จะเป็นคนไม่มีค่า...ไม่คู่ควรจะเสียเวลาอีกต่อไป...				
			 
			
				9 สิงหาคม 2545 13:19 น.
				
												
				
								ละอองน้ำ
		
					
				
หลงทางอาจเปลี่ยนได้       พบทาง
หลงรักอาจเลิกร้าง                  เลิกหลง
หลงกลย่อมกลจาง                   รู้เหลี่ยม
หลงตัวมัวหม่นปลง                  เลิกหลงเมื่อใด?				
			 
			
				9 สิงหาคม 2545 13:10 น.
				
												
				
								ละอองน้ำ
		
					
				
ลืมตาพาตื่นเช้า       เงียงัว
นอนดึกคึกพันพัว            เล่นเรื่อย
เดินไปใจมัวซัว               ยังง่วง  งุนงง
ใครถามตอบแจ้วเจื้อย      เปื่อยแปะบวมบวม
        เดินออกไปทำธุระ     ปะปัง
บางสิ่งกลับลืมหลัง              ทิ้งไว้
ใจลอยพลอยทำพัง             เสียเรื่อง
ทำเซื่องดังเป็นไข้              หวิวไหวง่วงนอน				
			 
			
				9 สิงหาคม 2545 12:53 น.
				
												
				
								ละอองน้ำ
		
					
				
เสียงวาจาว่าเว้า              ความใด  ดีเอย
เปรียบศีลศักดิ์ส่อใจ            ที่ต้อง
มือกลับยึดสากไว้                 กวัดแกว่ง 
ใจธุศีลปกป้อง                      ดั่งได้ท่องจำ
     ร้อยความคิดกล่าวอ้าง      ดังเคย
ไฉนเปรียบที่ทำเลย             ไป่ย้ำ
ปากพร่ำดีคุ้นเคย                 ทำต่าง
สอนคนบ่นซากซ้ำ                 ปากช้ำ ไม่ฤา?
      มือถือสากมั่นไว้              หาคลาย ลงเลย
ใจยังเคียดมากมาย               ยึดถือ
เปรียบไปดังเปล่าดาย            พูดพร่ำ
เสียงลับกลับคนลือ                 ไป่ถือสอนตน				
			 
			
				9 สิงหาคม 2545 12:11 น.
				
												
				
								ละอองน้ำ
		
					
				
เคยเป็นคนไม่มีเหตุผล
ตามใจจนใจป่นเพราะความรัก
ไม่อาจห้ามใจ...ไม่อาจหาญหัก
เพียงเพราะรู้สึกว่ารัก...เป็นเรื่องของใจ
      จนวันเธอได้ผ่านเข้ามา
ก็เริ่มคิดต่างต่างนานาและคอยสงสัย
ถึงแม้จะต้องรักเธอด้วยหัวใจ
แต่ไม่อยากให้ประสบการณ์ที่เคยทำไว้...
..ไม่มีความหมายอะไรที่จะเรียนรู้มัน...