23 กุมภาพันธ์ 2546 11:01 น.

จะรัก...อย่างไร

ละอองน้ำ

ไม่เคยเสียใจ
ที่ผ่านอะไรมาแบบนี้
เจอคนใจร้าย  ทำลายความรู้สึกดีดี
ความเชื่อมั่นในรักที่มี  ก่อนถึงวันนี้ก็ลดลงไป
     ไม่คิดเสียใจกับเรื่องเก่า
ว่าใครเคยทำปวดร้าวสักเพียงไหน
แม้ผ่านมา จะยากแก่การทำใจ
หวาดระแวงหวั่นไหว...เมื่อเจอใครใครที่เข้ามา
     เพราะฉันรู้ว่าเรื่องเหล่านั้น
เข้ามาสอนใจฉันให้รู้คุณค่า
ความรักประคองไม่ง่าย...ถึงแม้จะได้มันมา
และเธอ...คือสิ่งล้ำค่า...ฉันจึงต้องเรียนรู้ก่อนหน้า
     ว่า...จะรัก...อย่างไร...				
15 กุมภาพันธ์ 2546 19:02 น.

ก็จะรักเธอ

ละอองน้ำ

กำแพงเก่าเก่า
เรื่องงี่เง่าที่ฉันสร้างไว้
กันตัวเองกับใครต่อใคร
ไม่เคยมีคนไหน...ทลายมัน
     แต่ด้วยแววตาทั้งสอง
ยามที่จ้องมองมาที่ฉัน
รอยยิ้ม...ที่ให้กัน
รู้สึกถึงความสำคัญ...ความใส่ใจ
     ถ้อยคำที่คอยเป็นห่วง
ไม่ได้เพื่อหลอกลวงเพียงให้หวั่นไหว
ทลายความเย็นชาข้างใน
โดยที่เธอไม่ได้...ล้ำเข้ามา
    เธอพาฉันออกจากกำแพง
ในวันที่รู้สึกตัวเองอ่อนแรงนักหนา
แม้มันไม่ใช่เพื่อความรัก...และนั่นทำให้ฉันมีน้ำตา
แต่ก็ทำให้ฉันรู้ซึ้ง ถึงความรู้สึกที่ว่า แม้ไม่ได้มา...
    ...ก็จะรักเธอ...				
10 กุมภาพันธ์ 2546 15:42 น.

ทั้งที่เธอก็ทำไม่ได้

ละอองน้ำ

ทำไมถึงสำคัญกับเธอนัก
ถ้าวันนี้ฉันจะรักใครคนอื่น
เมื่อผ่านมาทุกวันและทุกคืน
เธอก็ไปยิ้มระรื่นกับใครกัน
      เวลาที่เสียไปกับเธอ
ไม่มีอะไรนอกจากหลงละเมอเพ้อฝัน
มีแค่...อวดอ้างสร้างรักไปวันวัน
โดยเธอเองไม่ยึดมั่น กับผู้ใด
      ถ้าสิ่งที่ฉันทำเรียกว่า...ไม่มั่นคง
แล้วคนที่ไม่เคยซื่อตรงกับคนไหน
บอกหน่อย...มองตัวเองว่ายังไง
ถึงได้เอาแต่ถากถางคนไหน...ทั้งที่เธอก็ทำไม่ได้
     ....เหมือนกัน...				
6 กุมภาพันธ์ 2546 01:17 น.

เพราะอะไร

ละอองน้ำ

นั่งถ่างตาจนเกือบตีหนึ่ง
อยากเขียนกลอนซึ้งซึ้งก็เขียนไม่ได้
เขียนกลอนแล้วลบ  กลายเป็นกลอนที่เขียนไม่จบมากมาย
ทั้งที่เคยเป็นเรื่องง่ายง่าย  ตอนนี้กลับตอบตัวเองไม่ได้ว่า...เพราะอะไร				
5 กุมภาพันธ์ 2546 13:15 น.

ปีกหัก - ตาบอด

ละอองน้ำ

นกตาบอด...
โบยบินโอบกอดท้องฟ้า
ร่อนเรื่อยตามลมเรื่อยมา
แต่ไม่รู้ว่าไปทางใด
 
      นกปีกหัก...
พำนักพิงพักอยู่ใกล้
ไม่อาจจะกระพือปีกไป
แม้รู้ทางใดใฝ่ปอง

     นกตาบอด...
โอบกอดสายลมลอยล่อง
หวังใจเจอใครครอบครอง
เพียงปองหารักปักใจ

      นกปีกหัก...
รู้แล้วความรักอยู่ใกล้
แต่ไร้แรงสิ้นบินไป
ได้แต่จนใจเฝ้าดู

      นกตาบอด...
อาจมืดไปตลอดที่จะรู้
เมื่อพึ่งเพียงตาคอยดู
หวังอยู่เพียงบินจนสิ้นแรง

      นกปีกหัก...
จนนักปัญญาใช่ว่าแสร้ง
เกินกำลังเกินจิตคิดเปลี่ยนแปลง
เพียงแสดงความจริงไว้ในชีวิต...				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟละอองน้ำ
Lovings  ละอองน้ำ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟละอองน้ำ
Lovings  ละอองน้ำ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟละอองน้ำ
Lovings  ละอองน้ำ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงละอองน้ำ