9 กุมภาพันธ์ 2549 09:25 น.

ไม่มี....พอ

ละอองน้ำ

เป็นเรือน้อยลอยวน...ที่หม่นหมอง
จะหมายปองดอกฟ้า ที่คว้าฝัน
แต่เรือล่องท้องน้ำ ไปตามวัน
ก็เบี่ยงหัน หวนท่า จะคว้าคืน

หรือดอกไม้ปลายฟ้าพาวิโยค
เป็นดอกทุกข์ดอกโศกโลกสะอื้น
น้ำคำหวานพาลขื่นปร่าคราจะกลืน
ดอกสดชื่นเป็นรื่นช้ำกรำชีวิต

เรือลำน้อยคอยท่า คว้าจะเทียบ
น้ำเคยเลียบก็ลดต่ำ ย้ำในสิทธิ์
............................................
น้ำลายคายจะคุ้ยกลืนไม่ฝืนนิด
ไร้ศักดิ์ศรีที่จะคิดจะค้ำคอ

เป็นเรือน้อยลอยวน...คนเขี่ยทิ้ง
จึงเวียนวิ่ง วนว่าย ตะกายขอ
ทำมารยาหน้าละห้อย ตาปรอยรอ
...........................................
ฉันไม่มีกระโปรงพอจะให้ยืม				
8 กุมภาพันธ์ 2549 20:55 น.

ถ้อยคำที่หล่นหาย

ละอองน้ำ

ถ้อยคำของฉันหล่นหาย...
และนั่น...ก็มากมายพอ ๆ กับความคิดที่ว่างเปล่า

ฉันอยู่กับงาน กับตัวเอง....กับวันวุ่นที่ไร้เรื่องไร้ราว
ห่อความรู้สึกตัวเองในกระดาษขาว ๆ ...โดยไม่คิดจะเขียนอะไร

มอง...ก็มองทุกสิ่งเพียงปะสายตา
คนผ่านไปผ่านมา....ฉันเห็น....แต่ไม่ได้มองคนไหน

ฉันเก็บความคิด เผื่อความคิด จะไม่คิดถึงคนที่อยู่ตั้งไกล
ไม่คิดไม่ค้นความหวั่นไหว ไม่ถาม- ตอบอะไร ให้มากมาย



------------------

แต่เธออยู่ตรงนี้...และฉันอยู่ตรงนี้ 
ที่ที่เคยเห็นเพียงแดดและสายลม ซึ่งจับต้องไม่ได้

มีรอยยิ้ม...และถ้อยคำทักทาย...

ถ้อยคำของฉันหล่นหาย...

....คล้าย......จะเป็นลม				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟละอองน้ำ
Lovings  ละอองน้ำ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟละอองน้ำ
Lovings  ละอองน้ำ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟละอองน้ำ
Lovings  ละอองน้ำ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงละอองน้ำ