นั่งถ่างตาจนเกือบตีหนึ่ง อยากเขียนกลอนซึ้งซึ้งก็เขียนไม่ได้ เขียนกลอนแล้วลบ กลายเป็นกลอนที่เขียนไม่จบมากมาย ทั้งที่เคยเป็นเรื่องง่ายง่าย ตอนนี้กลับตอบตัวเองไม่ได้ว่า...เพราะอะไร
 
							
						
						6 กุมภาพันธ์ 2546 05:19 น. - comment id 107730
อืม.. พี่ต้องรู้ครับ แอ่น แอ๊น อิอิ ก้อหิวข้าว ไง ถ้าหิวนะ ก็ไม่มีแรงแระก็คิดม่ายออกด้วย เป็นคำตอบสุดท้าย

 
							
						
						6 กุมภาพันธ์ 2546 07:17 น. - comment id 107755
เพราะอารัยน้อ ม่ายรุ

 
							
						
						6 กุมภาพันธ์ 2546 16:43 น. - comment id 107803
อานะ...เหมือนกันเลยค่ะ..^_____^

 
							
						
						6 กุมภาพันธ์ 2546 19:32 น. - comment id 107818
เพราะ รัก แน่ๆเลยค่ะ --รักชอบมาทำให้เราเปลี่ยนไป อิอิ ..

 
							
						
						6 กุมภาพันธ์ 2546 21:39 น. - comment id 107860
อิอิ ... พี่ละอองน้ำขา ... ทำมัยพูดอารายตรงจัยอยู่เรื่อยเชียวคะ เวลาเขียนม่ะออก มันม่ะออกจริง ๆ ค่า ...

 
							
						
						6 กุมภาพันธ์ 2546 22:38 น. - comment id 107871
แหะๆ ^__^ !

 
							
						
						6 กุมภาพันธ์ 2546 23:35 น. - comment id 107882
พอกันเลยที่รัก

 
							
						
						7 กุมภาพันธ์ 2546 00:06 น. - comment id 107891
....เพราะ...อยากจะนอน..ครับ
...ไม่รู้จะทรมานกันไปถึงไหน...
 
               ....สวัสดีครับ...
							
							
 
							
						
						8 กุมภาพันธ์ 2546 08:24 น. - comment id 108056
^J^ ................... น่าเห็นใจ....... ขออนุญาตแสดงความเห็นนะครับ..... .....*ทั้งหมดอยู่ที่ใจ*.......

 
							
						
						17 กุมภาพันธ์ 2546 22:36 น. - comment id 109461
น่าจะอยู่ที่อารมณ์.... ตอนนั้นะอารมณ์ประมาณง่วงๆ... โอนเอนท่วงท่าไปมา... โยกไปทางซ้ายแล้วย้ายไปทางขวา... นาฬิกาบอกเวลา...ตีหนึ่ง...เราพึงนอน... ...อย่านอนดึกมากนะฮะ...เราเปงห่วง....


