หน้าส่วนตัว
ขอบคุณนะสำหรับความหวังดี
สำหรับสิ่งดีๆที่มีให้
และอีกหนึ่งสำหรับกำลังใจ
ที่เธอมีให้ฉันอยู่เรื่อยมา
ขอบคุณที่เธอแต่งแต้มชีวิตฉัน
ให้ฉันนั้นได้เหมือนอยู่บนฟ้า
ได้ผ่านพ้นทุกช่วงกาลเวลา
ที่อ้างว้างโดดเดี่ยวมาเนิ่นนาน
ขอบคุณสำหรับคำพูดไพเราะ
โดยเฉพาะคำพูดที่แสนหวาน
ที่ทุกคำนั้นหวานเหมือนน้ำตาล
เกินจะห้ามหักใจไม่ให้ฟัง
ที่สุดของคำว่าขอบคุณ
คือไออุ่นที่เธอมีให้ทุกครั้ง
ไออุ่นที่คอยสร้างเสริมพลัง
ทำให้สองเรานั้นก้าวเดินไป
975
เริ่มเรียนรู้เรื่องรัก
จึงรู้จักกับตัวเธอ
ฉันก็เลยชอบเผลอ
ไปกับเธออยู่รำไป
ยิ้มเธอนั้นแสนหวาน
ดั่งน้ำตาลชโลมใจ
มองหน้าเธอทีไร
ใจฉันลอยไปทุกที
ถึงเธอจะ(ไม่)สวย
แต่ก็รวยด้วยไมตรี
น้ำใจก็มากมี
เธอนี่แหละดวงตะวัน
แม้ไม่ค่อยสนิท
แต่ใจใกล้ชิดผูกพัน
คงได้มีวันนั้น
วันที่ฉันบอกรักเธอ
รักแท้คืออะไร
ใครมีรักบอกฉันหน่อย
ฉันนี้จะค่อยๆ
เรียงร้อยรักให้เป็นทาง
รักคือการอภัย
อยู่ข้างใจไม่ทิ้งห่าง
คอยยืนอยู่เคียงข้าง
ทุกเวลาตลอดไป
รักคือความหวังดี
คอยชี้ทางที่สดใส
ให้คุณก้าวเดินไป
ในเส้นทางที่ราบรื่น
รักแท้คือการให้
โดยไม่หวังผลกลับคืน
ให้ได้ไม่มีฝืน
ได้เท่านี้ก็เพียงพอ
ใครบางคนอาจมองว่าไดอารี่
เป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์น่าสับสน
ทำไมถึงนั่งเขียนกันทุกคน
น่าฉงนเสียจริงว่าทำไม
เหตุผลก็เพราะว่าไดอารี่
เป็นที่เก็บทุกอย่างของชีวิตไว้
ทั้งความสุขความทุกข์ความในใจ
บันทึกไว้ในสมุดเพียงเล่มเดียว
ถ้าให้เดินไปตามสะพานไม้
ถึงจะไกลก็ยังมีจุดหมาย
ถึงจะร้อนก็จะทนแม้เหนื่อยหน่าย
เพราะยังง่ายกว่าเดินตามใจเธอ
เพราะใจเธอมัวแต่ลอยละล่อง
มัวแต่ท่องเที่ยวไปทุกแห่งหน
ฉันนี้หนาต้องคอยแต่อดทน
ว่าสักวันจะไปถึงใจเธอ
