ลูกผูชายตัวจริง

สุรศรี

ลูกผู้ชายตัวจริงของผม
             ค่ำแล้วหละ รถประจำทางสายโคราช-ระยองยังคงวิ่งฝ่าความมืดยามค่ำคืนไปตามถนนอันคดเคี้ยวของขุนเขาสองข้างทาง  ผมพาครอบครัว ภรรยา และลูกสาว  2คน  ลูกชาย  1 คน  จุดหมายอยู่ที่อำเภอบ้านเพ จังหวัดระยอง  น้องสาวอยากจะใหเราไปพักร้อนกับเขา หลังจากผลัดมาหลายปีแล้ว  เราห้าชีวิต ออกจากหนองคายตั้งแต่  2  โมงเช้า
           พ่อกลับบ้านเราเถอะ  ลูกสาวคนเล็กของผมอ้อนวอนหลังจากแกอาเจียนออกมาเพราะเมารถหลังจากรถวิ่งขึ้นเขาได้ไม่นาน
            ไม่เป็นไรลูก  เด๋ยวก็ถึงแล้ว  ผมโกหกลูกสาว
             เราหลับไปนานเท่าไรไม่ทราบมาตื่นตอนที่รถวิ่งเข้าปั๊มน้ำมันให้ผู้โดยสารได้พักเข้าห้องนำทำธุระส่วนตัว
            ผมกลับมานั่งที่เบาะหลังตามเดิมลูก ๆ เดินลงไปซื้อขนมขบเคี้ยวและน้ำดื่ม  สักครู่หนึ่งเห็นหลวงพี่องค์หนึ่งเดินกลับขึ้นมาบนรถพร้อมพูดโทรศัพท์เสียงดังจนทุกคนหันไปมองเป็นจุดเดียว
         เออ  ๆ ถึงกบินทร์แล้วหละไม่ต้องเป้นห่วงหรอก  มีอะไรฉันจะขึ้นไปจัดการเองแหละ  บอกอีนั่นมันระวังตัวให้ดีก็แล้วกัน มันคิดผิดแล้วที่มาเล่นกับกู  หลวงพี่พูดจบเดินมานั่งเบาะข้างหน้าผม  สูงราว  160  ผิวเข้ม
              จะไปไหนโยม  หลวงพี่พูดประโยคแรกกับผม
               จะไปเที่ยวระยองครับ  ผมตอบหลวงพี่
                อาตมาจะไปบ้านค่ายเลยระยองไปนิดหนึ่ง  เพิ่งกลับจากร้อยเอ็ด  หลวงพี่ชวนคุย บ้านค่ายที่แกพูดหมายถึงอำเภอหนึ่งของระยอง
                 หลวงพี่ไปทำอะไรที่นั่นครับ  ผมชวนคุยเพื่อแสดงมิตรภาพกับเพื่อนใหม่
บนสันทางสายเดียวกัน  รถโดยสารเริ่มเคลื่อนออกจากปั๊มน้ำมันหลังจากที่ผู้โดยสารขึ้นรถกันหมดแล้ว
                 ไปทำธุระมา  โยมมาจากไหน จากอีสานเหรอ
                 ครับ  พวกเรามาจากหนองคาย
                  เหรอ  อาตมาก็เคยเป็นครูนะ  แต่ลาออกซะก่อน มีเพื่อนเป็นชาวอีสานเยอะเหมือนกัน   หลวงพี่ค่อย  ๆ เปิดเผยความจริงทีละนิด
                  เหรอครับ  ทำไมถึงลาออกหละครับ  ผมทำท่าตื่นเต้นชวนคุยอย่างออกรสชาติ
                   อาตมาเป็นลูกชายคนเดียว  พ่อแม่ไม่อยากให้รับราชการก็เลยให้ลาออก
                   อือ  น่าเสียดายจัง   
                   หลวงพี่ไม่ตอบ  ภายในรถดับไฟผมจึงมองไม่ออกว่าในสายตาของหลวงพี่มีอะไรซ่อนอยู่  คิดอย่างไร  เราสองคนนิ่งกันอยู่พักใหญ่  มีเพียงดนตรีตลกที่เปิดจากเครื่องเล่นซีดีบนเพดานเหนือบันไดขึ้น-ลง
                   โยมคิดว่าถ้าเรารักใครเราต้องเสียสละเพื่อเขาใช่ใหม  หลวงพี่หันมาพูดกับผมอีกครั้งและมองสบตาในเงามืด   แต่ไม่เห็นอะไร หลวงพี่จะมาไม้ไหนกันหนอ  ผมคิดในใจ
                    ครับถ้าเรารักเขาจริง  บางครั้งก็ต้องยอมครับ ผมตอบอ้อมแอ้แบ่งรับแบ่งสู้ 
             แต่รักนี่มันทำให้เราทรมานนะโยม หลวงพี่ยิ่งทำไห้ผมงงเข้าไปอีก
                    ครับ  ทรมานครับ  ผมทำทีเป็นเห็นด้วย
                    อาตมาหลงรักเขา  แต่เขามีครอบครัวแล้ว  ว่าแล้วใหมหละ
หลวงพี่พูดและมองผมในเงาสลัวบนรถเมย์
                    อ้าว  ทำไมหละครับ  ดูเหมือนหลวงพี่ต้องการให้ผมถามประโยคนี้
เพื่ออยากจะบอกอะไรบางอย่าง
                     เขาเพิ่งแต่งงาน   อาตมาไม่เชื่อก็เลยตามไปดูที่ร้อยเอ็ด  ตามไปดูในคราบนักบวชนี่นะหลวงพี่  ผมคิดในใจ
                     แล้วจริงใหมครับหลวงพี่  ผมอยากรู้จริง ๆ
                     เขาแต่งงานกับผู้หญิงหากินเคยอยู่พัทยามาก่อน  สวยก็ไม่สวย ไม่รู้แต่งเข้าไปได้ยัไง    หลวงพี่พูดซะยืดยาว  อะจ้าก  ผมร้องในใจหลวงพี่ระ ระ...รัก  ผู้ชาย  และผู้ชาย  ที่ว่านี้  แต่งงานแล้ว  งั้นก็แสดงว่าหลวงพี่กำลังอกหัก  ผมเพิ่งถึงบางอ้อ  งั้นหลวงพี่ก็เป็น.....ต๊ายแล้ว  ประเทศไทยแลนด์
                      ผมนิ่งอึ้ง ไม่มีคำตอบและความเห็นจากผม
                     อาตมาชอบแดง  จิตรกร  มีเทปเขาทุกชุด ทุกม้วน  ร้องได้หมด
                     หลวงพี่เปลี่ยนเรื่องคุยเมื่อได้ยินเสียงเพลงจากวิดีโอเทปที่เปิดเบา  ๆ บนรถหลังจากไม่มีความคิดเห็นจากผม
                    เหรอครับ  ผมก็ชอบ  หลวงพี่ฟังอีสานออกเหรอครับ
                    ฟังออก  พูดได้  จนคนคิดว่าหลวงพี่เป็นคนอีสาน หลวงพี่ยังคงเปิดเผยตนเองต่อไป
                    อาตมาให้เขาทุกอย่าง  วัดบ้านเขาต้องการอะไร อาตมาเอาผ้าป่าไปทอดบ่อย  ๆ    หลวงพี่วกกลับมาพูดเรื่องเดิมอีกครั้ง
                     จนคนบ้านเขาคิดว่าอาตมาเป็นตัวเงินตัวทองของหมู่บ้านเขา  และพากันสาบแช่งเขาที่เขาแต่งงาน   หลวงพี่พูดด้วยความน้อยใจตนเอง
                      มาอยู่วัดกับอาตมา ทำงานเป็นกรรมกรอยากได้ค่าแรงเท่าไรอาตมาตามใจเขาทุกอย่าง  ครับยังไม่หมดครับ
                      โยมคิดว่าเขาจะกลับมาหาอาตมาอีกใหม 
                       ผมว่า เขาต้องกลับมาแน่นอนครับถ้าหลวงพี่ให้ค่าแรงเขาแพง  ๆ อย่างนี้   ผมตอบเอาใจหลวงพี่และเริ่มเห็นใจมากขึ้น
                        หลวงพี่ล้วงเอากระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากย่ามแล้วยื่นให้ผมดู
                       อาตมามีรูปของเขาด้วยหละ ดูสิ  
                       เป็นเอกสารที่ถ่ายจากบัตรประจำตัวประชาชน  ผมดูไม่ออกว่าเป็นรูปใครเห็นแต่สีดำ  ๆ  จากน้ำหมึกพิมพ์จากเครื่องถ่ายเอกสาร  ผมคิดว่ามันไม่มีค่าอะไรเลย  แต่ผมคิดผิดถนัดเมื่อเห็นหลวงพี่หยิบมันจากผมไปและแนบไว้กับอกอย่างมีความสุข
                     อาตมามีสวนยางเป็นร้อย  ๆ ไร่ ให้คนกรีด  พอมีเงินอยู่ถ้าเขาอยากได้อาตมาก็จะให้เขา เพียงให้เขาทำงานอยู่ใกล้  ๆ ก็พอ
                      ผมเริ่มรู้สึกสงสารหลวงพี่ขึ้นเรื่อย  ๆ  แต่ไม่มีความเห็น
                    รถยังคงวิ่งฝ่าไปในความมืดเรื่อย  ๆ  ไม่รู้ถึงไหน หลายคนหลับไหลเพราะอ่อนเพลียเวลาเดี๋ยวนี้คงเกือบ  ๆ  เที่ยงคืนแล้วหละ
                     อาตมาทำงานตอนกลางวันที่วัด  ทำงานหนักมากเพื่อให้เหนื่อย จะได้นอนหลับไม่คิดถึงเขา  
                      แต่ไม่ไดผลโยม  มันปวดหัวคิดมากตอนอยู่คนเดียวต้องกินยาตลอด
                      หลวงพี่หยิบเอาซองยาจากย่ามขึ้นมาให้ผมดู
                       หมอบอกว่าอาตมาเป็นโรคจิตอ่อน ๆ  
                      อะจ้าก  ผมสะดุ้งในใจ อะไรจะขนาดนั้นหลวงพี่  
                       ดูเหมือนจะถึงระยองแล้วหละผู้คนบนรถโดยสารเริ่มลุกขึ้นหยิบกระเป๋า
ออกจากชั้นบนรถออกมาเตรียมตัวจะลงบันไดรอรถจอด
                      ไปเที่ยววัดกับอาตมาไหม เป็นประโยคสุดท้ายจากเพื่อนแปลกหน้าผู้ร่วมเส้นทางสายนั้น
                      ขอบคุณมากครับ   เอาไว้โอกาสหน้าครับหลวงพี่   ผมยกมือไหว้ลาก่อนหลวงพี่เดินลงบันไดรถไปพร้อมกับเพื่อนผู้โยสารคนอื่น ๆ
                       เหลือผู้โดยสารไม่กี่คนบนรถคันนั้นที่จะไปลงที่สถานีขนส่งระยอง ผมคิดอะไรเรื่อยเปื่อยหลายสิ่งหลายอย่าง สุดท้ายผมก็ได้บทสรุปก่อนรถประจำทางจะจอดสงบนิ่ง  ผมต้องขอขอบคุณหลวงพี่  ที่ได้ให้ข้อคิดดี  ๆ กับผม  ผมอดยิ้มและภูมิใจกับตนเองไม่ได้  ถึงแม้ผมจะไม่มีสวนยางให้คนกรีดเป็นร้อย  ๆไร่เหมือนกับหลวงพี่แต่ถ้าให้ผมเลือกเป็นระหว่างหลวงพี่กับผม  ผมขอเป็นตังเองดีกว่า  เพราะผมเป็น  ลูกผู้ชายตัวจริง   ผมเป็นผู้ชายทั้งตัวและหัวใจ  มีความรู้สึกแบบผู้ชาย  ผมชอบผู้หญิง  ผมรักผู้หญิง
รักและชอบความสวยงาม  ความอ่อนหวาน  ความนุ่มนวลของผู้หญิง   กริยามารยาทแบบผู้หญิง  และรักความเป็นตัวของผู้หญิงทุก  ๆ  อย่าง  รักเหมือนผู้ชายทุกคนที่รักผู้หญิง
(แต่ยกเว้นสำหรับผู้ชายอย่างหลวงพี่)  นี่ไงหละที่ผมเลือกเป็นตัวของผมเอง
               ครับ ผมภูมิใจในความโชคดีและความเป็นผู้ชายของตัวเองเหลือเกิน