อัลมิตรา

จวบบ่ายสี่ที่ลานสาธารณะ
จึงปล่อยปละความรู้สึกเพราะนึกขรึม
เห็นพวกพ้องเพื่อนกวีมาเต็มตรึม
ไม่กลัวบึ๊มปักหลักใกล้นักเขียน
สามซีไรท์งานนี้โชว์ทีเด็ด
ล้วนบอกเคล็ดแนวกวีที่เสถียร
แม้ต่างยุคต่างสมัยหากได้เรียน
คงไม่เพี้ยนจบสิ้นศิลป์ศาสตร์ไทย
แต่ละท่านปราดเปรื่องเรื่องแนวคิด
เราซึ้งจิต ณ บุญคุณที่หนุนให้
คำแนะนำดุจพี่น้องเกี่ยวคล้องใจ
พี่ฝากไว้น้องจะสานผลงานทำ
แดดอ่อนอ่อนลมพัดเย็นผิวกาย
แสนสบายจวบสนธยาเพลาค่ำ
คิดหยุดห้วงเวลาน่าจองจำ
อยากอิ่มหนำกับอรรถรสบทกวี
แต่ปราศผู้สามารถบังอาจรุด
ร่ายเวทย์ฉุดจันทราเพื่อพาหนี
เพื่อราชรถแห่งไฟไม่จรลี
ฟ้าเปลี่ยนสีครอบคลุมทุกมุมเมือง
เสียงดุเหว่าเร่าร้องฟังพ้องว่า
ถึงเวลายามพลบขอจบเรื่อง
หากอักษรยวนใครอย่าได้เคือง
มิเปล่าเปลืองโม้อ้างอย่างเคยชิน
รำลึกคุณท่านภู่ครูอาลักษณ์
ด้วยรู้จักท่านเกริกไกรในเชิงศิลป์
ขอบพระคุณเหล่าซีไรท์หากได้ยิน
มิลืมสิ้นคำสอนสั่งหยั่งรู้ความ
ขอบพระคุณครูกวีที่เคารพ
ท่านเจนจบเป็นมณีศรีสยาม
ต่างถ่องแท้ล้ำเลิศบรรเจิดตาม
คงนิยามกวีไทยใจดำรง
ขอบพระคุณอาศรมชมรมรักษ์
เราประจักษ์ความจริงคราวลิงหลง
เหล่าฤาษีจับมือสอนค่อนบรรจง
จากเคยงงก็พอแย้มกล้อมแกล้มคลำ
ขอบพระคุณอาทิวา,ศาลาไทย
จากหัวใจด้วยปลื้มและดื่มด่ำ
งานสืบสานบ้านมหากวีที่จัดทำ
เราอิ่มหนำบุญเจตนาน่ายินดี
สหายโคลงสหายกลอนสลอนหน้า
เชิญทัศนาให้ประจักษ์เป็นสักขี
ภาพลงแขกแต่งบ้านมหากวี
เท่าที่มีเพียงกึ่งของครึ่งงาน