เรื่องเล่าจากท้องฟ้า...

ปากกาดาว...

                                  ตะวันทอง  ส่องสว่าง  กลางผืนฟ้า
                                 ฉายแสงมา  พาใจอุ่น  ละมุนไหว
                                     แม้วันนี้  สิ่งที่รู้  คืออยู่ไกล
                                 แต่สัมผัส  ได้ด้วยใจ  ว่าใกล้กัน
                                   แสงดาวใส  สุกไสว  ในทั่วฟ้า
                                   ทอแสงมา  พาใจ  ให้ชวนฝัน
                               แม้ไกลห่าง  ในเส้นทาง  ที่ขวางกั้น
                                 แต่หัวใจ  เราผูกพัน  ตะวัน-ดาว 

                     เบื้องหน้าของฉัน..คือดวงตะวันสีส้ม    ดวงตะวันอันอบอุ่น     ดวงตะวันที่อยู่แสนไกลไกลเหลือเกิน   แต่กลับยังมีความรู้สึกว่ามันไม่เคยหนีฉันไปไหน  ไม่ว่าจะสุข  เศร้า  หัวเราะ  ร้องให้  ฉันมีดวงตะวันเป็นเพื่อน  เพื่อนที่ไม่จำเป็นต้องกล่าวถ้อยคำชื่นชมใด ๆ   เพื่อนที่ไม่ต้องเสแสร้งแกล้งทำสิ่งใด ๆ   เพียงแค่รับรู้และเข้าใจ..วันนี้.แม้ว่ามันจะอยู่ไกล   ไกลจนไม่สามารถที่จะมีวันพบกันได้เลย.แต่อย่างน้อย  มันก็ยังมีไออุ่นและแสงแแดดที่เป็นตัวแทนให้สัมผัสได้ว่ามันยังอยู่ไกล้ ๆ ฉันทุกเวลา				

บางสิ่งที่เล็กน้อย.... เล็กน้อยเสียจนบางครั้งอาจไม่เคยใส่ใจ .....

                          .ค่ำคืนที่ฟ้ามืดมิด   ดาวเพียงดวงเดียวก็อาจทำให้ฟ้าสวยได้.. หนึ่งคนที่กำลังเหงา  อาจมีเพื่อนที่กำลังส่งยิ้มให้.หนึ่งหัวใจที่คิดถึงใคร  อาจอุ่นใจ....หากได้รู้ว่าในเวลานี้แสงสว่างเพียงเล็กน้อยที่แสนไกล   อีกหนึ่งหัวใจอาจนั่งดูอยู่เหมือนเรา...
                        ในมุมหนึ่ง...ฉันมีดาวเป็นเพื่อน  เพื่อนที่ยิ้มให้ฉันตลอดเวลา   อบอุ่นทุกครั้งที่นั่งมอง  แอบฝันคิดถึงใครบางคนที่ไม่มีตัวตน...ฉันกับดาว  เรานั่งคุยกันในความเงียบ  ไม่มีแม้ข้อความคำพูดใดใด    มีแค่ความเข้าใจที่ใช้ส่งถึงกัน ....แม้ว่ามันจะอยู่แสนไกล  แต่ก็เช่นเดียวกัน   แสงดาวที่มองทีไรก็อบอุ่นนั้นมันทำให้ฉันรับรู้ว่า      ในบางครั้งที่ฉันไม่มีใคร  ดาวบนฟ้าไกล ยังยิ้มให้ทุกเวลา.				

เคยได้ยินมั้ย.ดาวบ่น
" รายงายสภาพอากาศวันนี้      ดวงอาทิตย์ขึ้นเวลา.. "
ทำไมไม่เห็นมีบอกเวลาที่ดาวจะขึ้นบ้างนะ.ใช่ล่ะสิ  ฉันคงไม่สำคัญ   ไม่ยิ่งใหญ่  ที่จะให้แสงสว่างแก่คนทั้งโลกได้หนิ   แต่เวลาที่ไม่สบายใจ  เวลามีความสุข  คิดถึงคนรัก    ใครใครก็ต่างพากันนั่งมองดาว  ลองไปนั่งมองดวงอาทิตย์บ้างสิ   คงแสบตาน่าดู   อิอิอิ				

ตะวัน.ดาว
                                  กลางคืนหนาวฟ้าพราวสดใส
                              แสงดาวประกายจากปลายฟ้าไกล
                          แต่ไม่ทันไรกลับจากไปเมื่อวันใหม่มา
                                              ตะวัน..ดาว
                             แสงแดดยามเช้าแสงดาวก็จางหาย
                              เหลือเพียงตะวันที่พลันให้อุ่นกาย
                          แต่ก็ไม่วายกลับลอยหายคล้ายจากลา
                                              ตะวัน.ดาว
                               มีใหมสักคราวที่เราจะพบหน้า
                             มีตะวัน มีดาว ทุกค่ำเช้าไม่จากลา
                                  เจ้าท้องฟ้าจ๋าช่วยตอบข้าที 


 
                         เมื่อไหร่ ?    จะมีบ้างไหม ?    แล้วทำไม ?.

             ท้องฟ้าก็ผืนเดียวกัน  แต่กลับไม่เคยได้พบกัน.แปลกดีนะ  ที่จะมองเห็นตะวันกับดาวมาอยู่ในเวลาเดียวกัน  ทั้งกลางคืน กลางวัน มีทั้งดาวทั้งตะวัน. .แต่ต่างคนต่างก็ต้องมีหน้าที่   สิ่งที่ทำได้ในวันนี้.จึงเพียงแค่ทุกนาที..  


                                               คิ ด ถึ ง กั น				

        "  มั น ก็ ค ง เ ห มื อ น ส อ ง ค น ที่ อ ยู่ ไ ก ล กั น "