กันนาเทวี
ข้าวหนุกงา
หน้าหนาวอากาศยามเช้าช่างสุดแสนจะหนาวเย็น ใกล้รุ่งแล้วแม้จะ
รู้สึกตัวตั้งแต่ตอนแม่กุกกักลุกจากที่นอนไปก่อไฟนึ่งข้าวแล้ว แต่เด็กน้อย
ก็ยังไม่ยอมเปิดตัวลุกจากผ้าห่ม เสียงคุณทวดลากไม้กวาดเพื่อกวาด
ใบมะม่วงที่ร่วงลงบนลานพื้นดินหน้าบ้านดังแกรกกราก ทำไมผู้ใหญ่ถึง
ขยันและรับผิดชอบสูงเหลือเกิน หากเราจะเป็นผู้ใหญ่ที่ดีในวันหน้าเราก็
ต้องประพฤติเหมือนกับพ่อ แม่ ปู่ย่า ตาทวดของเราสิ เราจะยอมแพ้ได้ไง
นึกแล้วก็เปิดตัวลุกจากผ้าห่มอย่างแสนเสียดาย
ลุกมาจากที่นอนบิดขี้เกียจ 2-3 ที แล้วเดินเลยข้าวไปในครัวไม่เห็น
แม่ เลย ไปนั่งม้านั่งตั่งเล็กหน้าเตาไฟ ยื่นมือไปผิงไฟ