ฉันพาตัวเองเดินทางไปไกลแสนไกลจากเธอครั้งแล้วครั้งเล่า
ด้วยหวังว่าสิ่งใหม่ๆในโลกกว้าง ได้ทำให้ฉันเรียนรู้ว่าตัวเองช่างเป็นสิ่งเล็กน้อยในโลกใบนี้
และเลิกใส่ใจกับปัญหาเล็กๆน้อยๆในคนตัวเล็กๆคนนี้เสียที
ฉันเดินย่ำเท้าไปไกลแสนไกล....หลายคราที่เหนื่อยจนไม่รู้ว่าจะเดินไปถึงจุดหมายหรือไม่
แต่ฉันก็ยังเดินไปเพื่อว่า...ความลำบากและเหนื่อยยาก จะทำให้ฉันเลิกคิดถึงเธอสักนาที
บางครั้ง...ฉันต้องย่ำลงไปบนพื้นดินด้วยเท้าเปลือยเปล่า เศษไม้ตามรายทางบาดเท้าฉันในดินโคลนที่เปียกแฉะ
เธอคงไม่รู้ ว่ามันเจ็บปวดขนาดไหน ในขณะที่เธอกำลังเดินไปบนพื้นคอนกรีตหรือพรมนุ่มๆ
สายฝนหลั่งไหลมาอย่างไม่ปรานี....
ควา
2198
12
0
หน้าส่วนตัว
