ทอรุ้งค่อยเอามือคลำไปตามผนังโพรงท่ามกลางความมืดมิด ร่างสั่นสะท้าน มือเย็นเชียบจนชาแข็ง เธอเคลื่อนตัวไปข้างหน้าช้าๆ ใช้เท้ายื่นไปข้างหน้าเพื่อหาตำแหน่งของลังไม้ของเขา
เธอคิดว่ามันน่าจนอยู่ใกล้กับผนังโพรง จนปลายเท้าไปเตะโดนของแข็งๆ บางอย่าง เธอค่อยย่อตัวลงวางเจ้าพูห์ลง น้องฝันยังกอดคอเธอไว้แน่น มือเธอคลำไล่ไปตามรูปทรงของสิ่งที่เธอกำลังแตะ เป็นลังไม้ของเขาจริงๆ ด้วย เธอไล่มือต่อไปจนเจอมือจับยกฝาลัง ทอรุ้งควานลงไปในลังแล้วดึงเอาผ้าคลุมที่เคยใช้ออกมาพันตัวน้องฝันทันที
ม๊ะ! มืด
เสียงน้องฝันพูดเบาๆ ทอรุ้งกระซิบปลอบโยนพลางเอามือสอดเข้าไปในผ้า
หน้าส่วนตัว
17
0
0
