สุริยาลาลับล่วงเวหาพอเมฆาครึ้มสีฤดีหม่นเป็นความมืดมัวหมองครองใจคนแต่แรกเริ่มเดิมจนสนธยาจะจรไกลใจคิดพิศวาสนุชนาฏนวลน้องต้องกังขาในเดือนมืดมิดแสงแห่งจันทรารักโรยลาล้าใจกลางไพรวันหากความรักจักครึ้มคล้ายครึ้มฟ้าเจ็บอุราร้าวรานปานโดนหั่นด้วยพระแสงแห่งพรหมเล่มคมนั้นกรีดสะบั้นหั่นเชือดอย่างเลือดเย็น
หน้าส่วนตัว
1413
