หน้าส่วนตัว
ขอให้เป็นเช่นฝัน
อย่าให้มันเกิดเป็นจริง
ภาพที่ถูกเธอทิ้ง
หากเป็นจริงคงร้าวรอน
รักเธอมากเกินใคร
และมอบใจให้เธอก่อน
หากรักนั้นกลับย้อน
ทำร้ายฉันคงสิ้นใจ
ถ้าเธอไปรักเขา
ฉันคงเศร้ามิสดใส
ฉันเหงาร้าวเกินใด
ที่ฝันไว้กลายเป็นจริง
เธอไปรักกับเขา
ฉันนั้นเศร้าถูกเธอทิ้ง
ภาพฝันนั้นเป็นจริง
ฉันถูกทิ้งให้เดียวดาย
867
ปีนป่ายตะกายฟ้า
เพื่อค้นหาความใฝ่ฝัน
พันคืนกี่หมื่นวัน
จะดั้นด้นเสาะแสวง
ปีนป่ายตะกายดาว
บนฟ้าพราวดาวเจิดแสง
แม้ท้อเหนื่อยอ่อนแรง
สู้ต่อไปไม่รอรา
ปีนป่ายตะกายรุ้ง
ด้วยใจมุ่งปรารถนา
แม้พลาดพลั้งร่วงมา
จะมานะสู้ต่อไป
ปีนป่ายตะกายเมฆ
หมายเป็นเอกไม่รองใคร
ถูกโหมจนเหนื่อยใจ
แสนท้อแท้แต่หยัดยืน
ปีนป่ายไต่อาทิตย์
พลั้งเพียงนิดอาจขมขื่น
เหนื่อยนักจักทนฝืน
เพื่อความฝันอันเลือนตา
ทุกคนทีความฝัน
ที่มุ่งมั่นปรารถนา
จุดหมายอยู่ข้างหน้า
ไม่รอช้าไขว่คว้ามัน
มองฟ้าพาใจฝัน
เห็นดวงจันทร์ส่งยิ้มให้
สาดแสงนวลอำไพ
สว่างในรัตติกาล
มองฟ้าพาใจหวิว
ประหนึ่งลิ่วตามลมผ่าน
ลอยไปใจชื่นบาน
ลืมสิ้นความทุกข์ในใจ
มองฟ้าพาใจคิด
ถึงมวลมิตรเคยชิดใกล้
เรานั้นจากกันไกล
เป็นอย่างไรบ้างคนดี
มองฟ้าพาใจเพ้อ
หลงละเมอทุกนาที
รำพึงถึงชีวี
ต่อจากนี้เป็นเช่นไร
มองฟ้าที่พร่างพราว
มีหมู่ดาววาวแสงใส
วะวับจับเจิดนัยน์
แลวิไลระยับตา
มองฟ้าที่หมองเศร้า
มวลเมฆเร้ารุมเข้ามา
บดบังแสงดารา
ทั้งจันทราก็มืดมน
มองฟ้ามากมวลเมฆ
ดังเช่นเฉกใจหมองหม่น
ฟ้ากว้างครางคำรน
ใจฉันพรั่นน่าหวั่นกลัว
มองฟ้าพาใจเหงา
แสนโศกเศร้าระทมทั่ว
ท้องฟ้าที่มืดมัว
เหมือนชีวิตที่มืดมน
หมื่นคำหวานล้านคำรักที่ฉันบอก
ไม่คิดหลอกลวงใครให้ผิดหวัง
หมื่นคำหวานล้านคำรักล้วนจริงจัง
และจะยังมั่นคงมิเปลี่ยนแปร
อยากจะบอกว่ามีเธอเธอเท่านั้น
ที่ใจฉันนั้นคงมั่นคงแน่
อยากให้รู้ว่าฉันห่วงฉันดูแล
ถึงว่าแม้เป็นเพียงฝันฉันยินดี
ถ้าวันนั้นฉันไม่บอกเธอว่ารัก
ยังเก็บกักในหัวใจที่ใฝ่หา
ถ้าวันนั้นฉันไม่พูดมันออกมา
หยาดน้ำตาที่รินไหลคงไม่มี
แต่วันนั้นฉันบอกไปด้วยใจรัก
มากมายนักเกินเก็บไว้ให้ล้นปรี่
ที่วันนั้นฉันบอกรักเธอคนดี
หยาดน้ำตาวันนี้จึงมากมาย
ถ้าวันนั้นฉันไม่คิดไม่ริเริ่ม
คงเหมือนเดิมเธอไม่ไกลไม่ห่างหาย
ถ้าวันนั้นฉันนี้ยังเขินอาย
คงไม่หน่ายเหมือนวันนี้ที่มีมา
แต่วันนั้นฉันคิดและฉันเริ่ม
หมายแต่งเติมรักไว้ให้สูงค่า
เพราะวันนั้นฉันจึงเศร้าร้าวอุรา
ก็เพราะว่าเธอไม่รักฉันสักนิด
