28 สิงหาคม 2549 21:05 น.
White roses
ก็รู้นะว่าบทเรียนที่เวียนผ่าน
ก็เพราะฉันซมซานทุกคราวครั้ง
ก็เคยมุ่งหน้าไปแต่เซซัง
ก็ต้องยั้งก้าวค้างอย่างหนักใจ
ก็ฉันทุกข์เหน็บหนาวเศร้านานนัก
ก็จมปลักถูกหักหาญจึงโหยไห้
ก็ไม่เคยรู้เท่าทันจึงหวั่นใจ
ก็อ่อนไหวอ่อนแอแพ้ใจตัว
ก็เพราะฉันวันนี้หวั่นวิตก
ก็เพราะโลกที่ฝ่าฟันนั้นสลัว
ก็เพราะอยู่อย่างเดียวดายจึงหวาดกลัว
ก็เพราะเจอคนชั่วจึงกลัวเกรง
ก็เพราะฉันไม่มั่นใจในวันหน้า
ก็เพราะว่าหัวใจโดนข่มเหง
ก็เพราะฉันฝ่อใจในวังเวง
ก็จึงเคว้งฝันค้างเหมือนอย่างเดิม...
27 สิงหาคม 2549 17:50 น.
White roses
คำว่ารักนั้น
จำนรรออกมาจากปาก
พร่ำแต่คำว่า"รัก..รัก"
รู้จักหรือเปล่าความหมาย
ใครรู้จักบ้าง
คนเขาพูดกันมากมาย
เราเนี่ย..สิ..ขี้สงสัย
คล้ายคล้ายไม่มีสปิริตอย่างนั้น
หรือเหมือนยาขม
ช้ำตรมอยู่ทุกทุกวัน
เป็นไข้นอนหนาวสั่น
วันวันซึมเศร้าเดียวดาย
หรือเหมือนยาพิษ
ตายสนิทเมื่อดื่มเข้าไป
ด่าวดิ้นทุรนทุราย...
น้ำลายฟูมปากทรมาน
หรือเหมือนมีดรัก
ทิ่มปักกลางจิตใจฉัน
ตัดขั้วหัวใจฉับพลัน
เลือดนั้น..ตกค้างข้างใน
หรือเหมือนโจ๊กเกอร์
เพ้อเจ้อเล่นตลกเรื่อยไป
เดี๋ยวหัวเราะเดี๋ยวร้องไห้
ขี้เล่นไปตามลีลา
แต่ข้างบ้านฉัน
เขารักกันหวานชื่นนี่นา
เห็นตอนเช้าตื่นขึ้นมา
หน้าตาบวมปูดทุกวัน
เฮ้อ..พอกันที
หยุดพูดเรื่องนี้ดีกว่าฉัน
ปวดเฮด..ขึ้นมาโดยทันควัน
ไม่เอาแล้วฉัน..เลิกพูดดีกว่า..เน๊อะ...
26 สิงหาคม 2549 23:36 น.
White roses
กับเส้นทางชีวิตที่ผิดพลาด
จึงต้องขาดความมั่นใจในวันนี้
กับเส้นทางที่เปลี่ยวเหงาเศร้าฤดี
กับวันที่เธอจากไปยังจดจำ
ภาพอดีตกรีดใจในวันนั้น
ตามรุกรานหัวใจจนบอบช้ำ
หลับตายังหวั่นไหวในน้ำคำ
เธอเอ่ยพร่ำฉ่ำหวานซ่านทรวงใน
ไม่มีใครอีกแล้วในวันนี้
น้ำตาปรี่เอ่อนองแอบร้องไห้
รักไม่สมกับความหวังเคยตั้งใจ
จึงหมองไหม้เจ็บช้ำสุดล้ำกลืน
ไม่กล้าตอบไม่กล้ารับกับคำถาม
ใครเอ่ยย้ำถึงความในได้แต่ฝืน
เพราะหัวใจหวั่นไหวไร้จุดยืน
รักไม่ชื่นแต่กลับช้ำทำอกตรม
หรือเวรกรรมทำไว้แต่ปางก่อน
กลับมาย้อนยอกใจให้ขื่นขม
ชาตินี้จึงช้ำฟกอกระทม
คงต้องก้มหน้ารับกับความจริง
26 สิงหาคม 2549 23:17 น.
White roses
โอ้อกเอ๋ยอนิจจาว่าความรัก
พึ่งประจักษ์จริงแท้ดั่งน้ำไหล
มีแต่เชี่ยวคดเคี้ยวเป็นเกลียวไป
ไม่เคยไหลคืนกลับมาสักนาที
กว่าจะรู้ตัวเราต้องเศร้านัก
ปล่อยความรักโบยบินผกผินหนี
เหลือเพียงคราบน้ำตาไร้ปราณี
สุดเหลือที่เอ่ยคำพร่ำวาจา
มีแต่ซากความทรงจำช้ำให้เห็น
รักซ่อนเร้นจนหัวใจไร้คุณค่า
ไม่เคยเห็นอีกแล้วในแววตา
เสน่หาดับวูบไปใจคะนึง
ความรักพี่ยิ่งกว่าสายน้ำไหล
เซาะซอกใจภินทร์พังนึกไม่ถึง
ตลิ่งใจพังยับเยินเกินรำพึง
รักไม่ซึ้งไหลจากไปคล้ายธารา
24 สิงหาคม 2549 07:50 น.
White roses
กุหลาบงามดอกนี้มีสีขาว
สวยสดราวดอกไม้ในความฝัน
มีคุณค่าควรอยู่คู่แจกัน
เหมือนเยี่ยงพันธุ์ไม้งามหนามแหลมคม
แต่วันนี้มีมือหนึ่งซึ่งถืออยู่
และเป็นผู้ไม่เห็นค่าว่าเหมาะสม
เด็ดกลีบทิ้งแล้วโยนลงโคลนตม
ความโสมมเปลอะเปื้อนทั้งเรือนกาย
กุหลาบขาวจึงไร้ค่าหมดราศี
ถูกขยี้ย่อยยับดับสลาย
มีแต่คนกล่าวว่าอย่าเสียดาย
เพราะเกินหมายมุ่งคว้ามาแนบครอง
ปล่อยให้แดดแผดเผาจนเฉาแห้ง
ถูกกลั่นแกล้งเหยียบย่ำจนช้ำหมอง
ไม่มีใครเหลียวแลแม้หันมอง
กุหลาบต้องหมองหม่นเพราะคนทราม
น้ำตาเอ่อล้นทรวงท่วมดวงจิต
คนอำมหิตใจแล้งแกล้งเหยียดหยาม
กุหลาบซึ่งเคยมีกลีบสีงาม
กลับสิ้นหนามไร้คุณค่ามีราคี
จึงไม่ใช่กุหลาบงามในความฝัน
เพราะนับวันจะสูญสิ้นทั้งกลิ่นสี
ไม่มีใครเสียดายค่าของมาลี
เพราะเหตุที่ถูกถือด้วยมือ..โจร
**************************************
กุหลาบที่ใกล้โรย
กุหลาบงามดอกนี้มีสีขาว
ดินเริ่มร้าวแตกระแหงถึงลำต้น
ฝนไม่ตกอดน้ำช้ำเหลือทน
น้ำตาล้นไหลหลั่งกลางสวนเดิม
ใบเริ่มแห้งกลีบเริ่มหมองต้องทนทุกข์
ไร้ความสุข"คอยน้ำใจ"ไมตรีเสริม
ฝักบัวเก่าวางข้างสวนอยู่ที่เดิม
ไร้คนเติมน้ำใสใส่ลงมา
กุหลาบขาวหนาวเหน็บเจ็บป่วยไข้
มีโรคร้ายรุมเร้าเศร้านักหนา
แมลงชุมรุมกัดกินกิ่งโรยรา
ไร้คนมาปกป้องต้องช้ำตรม
ใบเริ่มร่วงที่ละใบใจยิ่งเศร้า
ไร้แม้เงาคนดูแลต้องขื่นขม
กุหลาบขาวคงสิ้นชื่อไร้คนชม
คงต้องก้มหน้ารับกับความจริง...
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟWhite roses
หน้าส่วนตัว
1563
