24 เมษายน 2550 21:18 น.

ชีวิตคือเรื่องจริง...

หากชีวิต..ฉันเป็น..เช่นนิยาย
จะระบาย..เขียนวาด..ปาดความฝัน
ให้เราสอง..ครองคู่..อยู่นิรันดร์
ไม่มีวัน..แรมร้าง..ห่างกันไกล

วาดวิมาน..แสนสงบ..อบอวลรัก
ซึ่งพร้อมพรัก..ธรรมชาติ..สะอาดใส
วาดฟ้างาม..ประดับดาว..พราววิไล
แต่งแต้มไว้..ด้วยจันทรา..สง่างาม

มีน้ำตก..สายธาร..อันชุมชื่น
มวลหมู่ไม้..ร่มรื่น..สายลมฉ่ำ
เหล่าดอกไม้..พลิ้วไหว..เริงระบำ
หอมเลิศล้ำ..กลิ่นบุปผา..น่าชื่นชม

แต่ชีวิต..เป็นเรื่องจริง..ทุกสิ่งสรรพ
มิอาจจับ..หลายหลากสี..มาผสม
มิอาจวาด..สีสรร..อันรื่นรมณ์
จึงต้องจม..กับความทุกข์..อยู่ทุกครา

มีความรัก..ประจักษ์ใจ..ได้แค่ฝัน
ทุกคืนวัน..ซึมเศร้า..เฝ้าโหยหา
ดุจลอยคอ..กลางทะเล..แห่งน้ำตา
รอมือคว้า..ฉุดรั้ง..ขึ้นฝั่งใจ

ในชีวิต..มีแต่สบ..พบผิดหวัง
ต้องอ้างว้าง..สุดกล้ำกลืน..สะอื้นไห้
ปวดเหลือเกิน..แผลที่เหน็บ..เจ็บกลางใจ
ยิ่งลึกร้าย..เป็นแผลเป็น..เด่นในทรวง

ขอได้ไหม..มือบางใคร..ใจสงสาร
ยื่นมือนั้น..มาฉุดช่วย..ด้วยห่วงหวง
มอบรักจริง..จากหัวใจ..ใช่หลอกลวง
พาลุล่วง..ข้ามสู่ฝัน..อันวิไล

จะมอบใจ..มอบกาย..ถวายชีวิต
เป็นคู่ชิด..จวบชีวา..จะหาไม่
ไม่มีวัน..ที่จะย้ำ..ให้ช้ำใจ
ตลอดไป..ขอจงรัก..ภักดิ์เพียงเธอ..

1354

love

comment

23 เมษายน 2550 22:23 น.

หวาดหวั่น..วันฝันร้าย

White roses

ปลาบแปลบเสียว..ทั่วร่างกาย..คล้ายถูกกรีด
ดั่งคมมีด..เชือดเฉือน..ทั่วเรือนร่าง
ลิ้น ปาก ขม..ฝาดเฝื่อนเหลือ..รสเจือจาง
ทั่วสารพางค์..สะท้านทั่ว..ทั้งหัวใจ

แสนเจ็บปวด..รวดร้าว..เห็นดาวนิ่ง
ไม่ไหวติง..ดั่งทุกสิ่ง..หยุดเคลื่อนไหว
เหน็บและหนาว..ขวัญสะเทือน..เหมือนฝันร้าย
มวลแมกไม้..ไม่ไกวแกว่ง..ไร้แรงลม

หวาดและหวั่น..วิตก..สะทกหวิว
ขวัญลอยลิ่ว..กระเจิงหาย..ใจขื่นขม
เจ็บในอก..เหมือนหัวใจ..คล้ายสิ้นลม
จะรื่นรมย์..สดใส..อย่างไรกัน

จะมีหวัง..กี่หวัง..ยังพังพ่าย
จวบจวนสาย..ฝันสลาย..ให้หวิวหวั่น
อนาคต..เคยหวังว่า..มุ่งฝ่าฟัน
กลับมีอัน..สูญเปล่า..ร้าวอุรา

เหนื่อยและล้า..รันทด..เกินอดกลั้น
ผ่านคืนวัน..อันเปล่าดาย..ไร้คุณค่า
มีแต่ฝัน..ร้ายร้าย..ย่างกรายมา
คล้ายวิญญา..ใกล้ลาลับ..กลับสู่ดิน..

1264

love

comment

20 เมษายน 2550 15:17 น.

ขอเวลา..สักหน่อย..

White roses

ประสบการณ์..ผ่านมา..พาใจหม่น
ปวดร้าวจน..หวั่นไหว..ใจฝืดฝืน
ทุกราตรี..ฉ่ำน้ำตา..ทุกคราคืน
ไร้จุดยืน..ไร้ความฝัน..แสนหวั่นกลัว

จะก้าวไป..ข้างหน้า..ทายท้าฝัน
แต่อีกใจ..กลับไหวสั่น..หวั่นไปทั่ว
จะถอยหลัง..ก็ขยาด..ด้วยหวาดกลัว
จึงหมองมัว..ในชีวิต..จิตร้าวราน

ขอบคุณพี่..ยิ่งนัก..มาทักปลอบ
ทุกคำขอบ..มีคุณค่า..มหาศาล
ดุจน้ำทิพย์..ชโลมใจ..ให้เบิกบาน
ไม่มีวัน..ที่ฉัน..จักเลือนลา

หากวันใด..วันหนึ่ง..ในวันนั้น
พรหมลิขิต..บันดาล..ได้พบหน้า
ได้ขุดคุ้ย..ความหมาย..จากสายตา
คงซึ้งค่า..แห่งไมตรี..มีให้กัน

ขอเวลา..สักหน่อย..ค่อยค่อยคิด
ให้ไตร่ตรอง..อีกสักนิด..นะยอดขวัญ
เรื่องหลายหลาก..ใช้ชีวิต..เป็นเดิมพัน
ขอพี่นั้น..จงครวญใคร่..คิดให้ดี..

1937

love

comment

19 เมษายน 2550 13:27 น.

ฟ้าใสกับสายลม..ตอนที่ 9

White roses

***หนุ่มสายลม***

เสียงไก่ขัน…….บอกสัญญาณ….แห่งวันใหม่
ตื่นกันเถิด……..ทรามวัย.……..…ดวงใจพี่
แน๊!ดูสิ………….หลับตาพริ้ม…...เชียวคนดี
นับวันพี่………...นี้ยิ่งหลง…..……อนงค์นาง

ไปอาบน้ำ……...ก่อนพี่…..………นะที่รัก
เดี๋ยวพี่จัก……….ตามไป………..ในทีหลัง
ทั้งสบู่…………...ยาสีฟัน………..นั้นเรียงวาง
เตรียมไว้ให้…….น้องทุกอย่าง….แล้วคนดี

เดี๋ยวสักครู่……..พี่ต้องไป……….ทำงานก่อน
ขอกาแฟ………..ร้อนร้อน………….ก่อนเช้านี้
ก่อนจะไป……...ขอชื่นใจ……….นวลคนดี
มาซิจ๊ะ………..…มาให้พี่…………นี้ชื่นใจ

ดวงใจเอย………พี่ทั้งรัก…………และทั้งห่วง
ไม่อยากจาก……พุ่มพวง………...ไปแห่งไหน
แต่ต้องจำ………ไปทำงาน……….แล้วแก้วใจ
เพื่อหาเงิน……...เก็บไว้…………..ให้สองเรา

ไว้ตอนเย็น……..จะรีบมา…………หานวลหญิง
จะไม่ทิ้ง………...ให้แก้วตา………ว้าเหว่เหงา
พี่จะสร้าง………..ฐานะ……………ครอบครัวเรา
ไม่ให้เจ้า………..ต้องลำบาก…….หนักกายา

สร้างฐานะ……...ของเรา………….ให้เข้มแข็ง
เพื่อเจ้าหนู……...ตัวแดงแดง ………..วันข้างหน้า
ไปก่อนนะ……..ไปทำงาน…………แล้วแก้วตา
สายแล้วจ๊ะ……..จำต้องลา……….ไปทำงาน

***สาวฟ้าใส***

นี่ไงจ๊ะ..กาแฟ..แสนอร่อย
พี่ค่อยค่อย..ดื่มนะจ๊ะ..กำลังร้อน
กับขนมปัง..ไข่ดาว..เสริมเบค่อน
หรือจะให้..น้องป้อน..ไหมคนดี

ชุดเสื้อผ้า..น้องเตรียมให้..ไว้เป็นชุด
พี่รีบรุด..ใส่ก่อนหนา..อยู่ตรงนี้
เดี๋ยวถุงเท้า..น้องสวมให้..มาเถอะพี่
ไหนดูซิ..ขอตรวจหน่อย..เรียบร้อยยัง

ส่วนรองเท้า..น้องจัดวาง..ข้างประตูบ้าน
รีบทำงาน..ไปกลับ..ระวังหลัง
ขับรถไป..ซ้ายขวา..ควรระวัง
หมั่นดูบ้าง..ระวังภัย..ไม่ให้มี

น้องจะรอ..คนดี..อยู่ที่บ้าน
คอยเตรียมจัด..อาหาร..ไว้รอพี่
รีบไปแล้ว..รีบกลับมา..อย่ารอรี่
อย่าหลีกลี้..ห่างไปไหน..ให้ไกลตา

เอาจมูก..ออกไป..อย่ามาใกล้
คนอะไร..ชอบมาแกล้ง..ไปเถิดหนา
เดี๋ยวไปสาย..เพื่อนมากมาย..จักนินทา
เจ้านายว่า..ถูกตักเตือน..อย่าเชือนแช

เราต้องสร้าง..ฐานะ..อย่าเหลวไหล
อนาคต..ต่อไป..ยังไม่แน่
เราอาจมี..เจ้าหนู..คอยดูแล
อย่าท้อแท้..เร่งสร้างฝัน..แต่วันนี้..

***หนุ่มสายลม***

กลับมาแล้ว….…คนดี………….ที่รักจ๋า
พองานเสร็จ….…ก็รีบมา……….หามิ่งขวัญ
บึ่งขับรถ…………กลับมาจาก….ที่ทำงาน
ด้วยคิดถึง……….นงคราญ…..…สุดจะทน

พอได้เห็น………..คนดี………….ก็หายเหนื่อย
ความปวดเมื่อย….พลันหาย…....มลายสูญ
รักสองเรา………..นับวัน…………ยิ่งเพิ่มพูน
กรุ่นละมุน…….….ด้วยไอรัก…….ภักดีกัน

โห..น้องเตรียม….สำรับ…………กับข้าวพร้อม
จานช้อนส้อม……วางเรียง………เคียงอาหาร
งั้นมาจ๊ะ………..…เรามา…………ทานข้าวกัน
พี่ป้อนให้……......นวลมิ่งขวัญ....นะคนดี

อิ่มจากข้าว…….…เราพากัน……..ไปอาบน้ำ
ช่วยขัดถู…………ให้นงราม………งามผ่องศรี
พรมน้ำแร่………..แช่น้ำนม……….ให้คนดี
ให้โสภี…………...ผ่องฉวี…………ทุกวี่วัน

จะดูแล…………...รักเจ้า…………..อยู่อย่างนี้
จะไม่ทิ้ง…………..คนดี……………หรอกมิ่งขวัญ
สองเราจะ………..ร่วมเรียง………..เคียงรักกัน
ตราบจนชั่ว…….…นิจนิรันดร์……...ตลอดไป..