17 ตุลาคม 2547 21:34 น.
=_+ VeNuS +_=
สักวันจะต้องก้าวออกไปอย่างมั่นคง..
เพราะความซื่อตรง..ที่ไม่ยอมแพ้..ไม่หวั่นไหว
จะใครลิขิต..ก็ช่างมัน..ไม่สนใจ..
ฉันจะเป็นไปตามแบบฉบับที่อยากทำ..
แม้ว่าจะล้มลุกคลุกคลาน..จนเมามัว..
แค่ไม่ทำตัวชั่ว..เกินไป..ไม่ถลำ..
เดินผิดทาง..ทิ้งทางเก่า..แล้วตั้งลำ..
กลับทางเดิม ที่หนุนนำ..ให้เป็นคน..
อย่าเป็นหมา..เพราะลมปาก คนปากร้าย..
อย่าทำลาย..ความตั้งใจ..ให้สับสน..
อย่าโต้เถียง..หากผิดแล้ว..ยอมรับตน..
ไม่อับจน หนทาง..หากตั้งใจ..ทำดี
13 ตุลาคม 2547 15:43 น.
=_+ VeNuS +_=
**********************************************
เพียงแค่สบสายตา ในใจก็ไหวหวั่น..
อะไรกัน..ที่ทำให้ฉันรู้สึกแบบนี้..
ไม่เคยเลยจะรู้สึกอยากให้แต่สิ่งที่ดี
กับใครคนนี้..คนที่ฉันได้สบตา..
แค่รอยยิ้ม เมียงมอง ชายตามาบ้าง
เหมือนระยะห่างที่กั้นกลางที่เหว่ว้า..
ละลายลง เราอยู่ใกล้กัน ชื่นชีวา..
มาเถอะมา ร่วมกันประสาน สายสัมพันธ์..
รักเธอนะ..หัวใจมันร่ำร้อง..
พินิจตริตรอง..ด้วยความหมายมั่น..
เธอครองใจฉันไว้แรกพบสบกัน..
ต่อให้ฟ้ามากั้น ก็จะมิปันใจให้ใคร..
หากเพียงเวลาที่ทำให้ฉันเป็นเด็ก..
และมิใช่เรื่องเล็ก..ที่เธอต้องเป็นผู้ใหญ่..
แม้ว่า ฉันกับเธอจะอยู่ห่างกันเพียงใด..
สัญญาจะรักเธอ ตลอดไป..ไม่มีวันจาง..
**********************************************
8 กันยายน 2547 22:30 น.
=_+ VeNuS +_=
ไม่แคร์ บ้างเลย ใช่ไหม?..
ก็เธอ ไม่มีเยื่อใย..สักนิด..
ถึงแม้ว่า ฉันจะเป็น คนผิด...
ให้อภัย..เมตตาจิต..สักครา..
ที่งอน โดยไม่มี สาเหตุ..
เพราะเขต แดนใจ..ที่รักษา..
ถูกใคร คนนั้น..ลุกร้ำเข้ามา..
สนิทเกินกว่า...ฉันไม่ยอม..
ก็คนมันเอาแต่ใจตัวเอง..
ไม่เคยหวั่นเกรงหรืออ้อมค้อม..
ส่งความคิดถึงไปห้อมล้อม..
เพื่อกล่อม..ที่รัก..ให้ฝันดี..
อาจดูวุ่นวายไปบ้าง..
เพราะห่างแล้วเหงาทุกที..
เวลาเจอกัน..แสนยินดี..
กระปรี้..กระเปร่า..ร่าเริง..
***************************
อยากให้รู้นะ..ว่ารักมาก..
ถ้าหากขาดเธอ..คงไม่ได้..
อยากให้รู้ว่า..คิดถึงสุดใจ.
ไม่อยากให้เธอห่าง..สักนาที
****************************
8 กันยายน 2547 12:13 น.
=_+ VeNuS +_=
****************************************************************************************
เดินเหม่อมอง ฟ้ากว้าง อันยิ่งใหญ่..
ด้วยหัวใจ ที่ก้าวไป อย่างแข็งแกร่ง..
ออกกำลังกายและใจ..เพิ่มความแข็งแรง..
รอรับวันที่เปลี่ยนแปลง..จะได้ล้มแล้วลุกได้ไว..
มัวแต่รอ คนรอบข้าง มาคอยปลอบ..
ซบกับอก ที่บอบบาง สะอื้นไห้..
แล้วบอกตัวเอง..ฉันไม่ไหว ฉันท้อใจ..
เมื่อตัวเองไม่เดินไป..แล้วใครเล่าจะมาเดินแทน..
ชีวิตมันก็เหมือนการเดินทาง..
แบกทุกอย่าง..ที่มี...จนหลังแอ่น...
ทิ้งก็ไม่ได้ เพราะเป็นสิ่ง ที่หวงแหน...
เหนื่อยหลายแสน จะจบไซร้ เมื่อไร้ชีวา..
หาที่อาศัย..เพื่อเป็น ร่มเงาของใจ..
แต่ไม่ใช่ หยุดอยู่กับที่...เลิกไขว่คว้า
คนเรามัก พอใจ แค่ในสิ่งที่ได้มา..
แล้วก็หยุดค้นหา......สิ่งที่ต่างออกไป..
การมองอะไรเพียงด้านเดียว.....
ไม่แลเหลียวว่าโลกนั้นก้าวไปถึงไหน..
ฉันจะเป็นอย่างนี้...ใครจะทำไม?
แล้วเมื่อไหร่ จะก้าวหน้ากันสักที..
ออกจากโลกที่ฝันหวานปานน้ำผึ้ง..
มาอยู่ซึ่งความเป็นจริง..ในทุกนาที...
จะทุกข์ จะสุข จะเป็นอย่างไรนะ..ครานี้...
แต่มันคงจะดี กว่าเพ้อฝัน ไปวัน-วัน
***************************************************************************************
ในโลกแห่งความเป็นจริงแม้มันจะโหดร้าย..แต่ก็ต้องอยู่ให้ได้ เพราะทุกวันยังต้องก้าวไป..จะหยุดก้าวเมื่อไหร่ ก็คือวันที่หยุดหายใจ...
อย่าให้อะไรมาทำให้เราหลงทาง....เพราะเมื่อเดินถูกทางจะทำให้เรารู้สึกว่า ทำไมเราช้ากว่าคนอื่น...แต่คำว่ามาช้า ยังดีกว่าไม่มา..เป็นเรื่องดีที่ยังคิดทัน..
การพอใจในสิ่งที่ตนมีอยู่..เป็นเรื่องดี...แต่ไม่ใช่ว่าฉันมีแค่นี้..ฉันก็จะอยู่ของฉันอย่างนี้ไปจนตาย ดำเนินชีวิตแบบนี้ไปจนตาย...และหากโง่อย่างนี้ ก็จะโง่ไปจนตาย...การไม่หยุดอยู่กับที่...ก้าวให้ทันใครเขา จะเสริมสร้างทั้งประสบการณ์และความคิดให้โตมากขึ้น เมื่อผ่านอุปสรรค...ทางที่เรียบง่ายใช่ว่าจะดีเสมอไป..
บางครั้งทุกสิ่งกว่าจะสำเร็จต้องใช้เวลาในการฝึกฝน หากไร้ซึ่งความพยายาม..ก็ไม่ต้องคิดหรอกว่า...ฉันเก่ง ฉันทำได้ .....NO WAY....
เกียรติยศ ..ที่เป็นผลพวงของความสำเร็จ...มันเป็นกำไรของชีวิต..ตอนนี้คุณถอนทุนคืนได้หรือยังล่ะ..ถึงจะมาหวังกำไร?..
ศักดิ์ศรี..เป็นเรื่องที่ไม่เข้าใจเท่าไหร่..?? มีไว้..ก็ขอให้เทิดทูนให้สูงค่า..อย่าทำให้ตกต่ำไร้ค่า...แต่เมื่อจำเป็นต้องโอนอ่อน..ก็ยอมไปเหอะ หากมันไม่ได้มีแต่เสียอย่างเดียว...ต้องเป็นการ...Give & Take...สำหรับในความคิดของเราอ่ะนะ
6 กันยายน 2547 20:36 น.
=_+ VeNuS +_=
วันนี้เราได้พบหนุ่มคนหนึ่ง...น่ารักมากๆๆๆ...
หนุ่มผิวขาว..เนื้อเนียน..แก้มแดงอ่อน..
ไม่ไว้จอน..ผมหยิกลอน..เป็นวงสวย..
ตาไม่โต..แต่ไม่ตี่...ยิ้มระรวย..
พระเจ้าช่วย..ยิ้มบางบาง..ทำใจฉันละลาย
ตอนเจอกัน ไม่ทันมอง สองข้างทาง..
ระยะห่าง ไม่ไกลนัก..อยู่หน้าป้าย..
รอรถเมล์ สบตากัน..ใจจะวาย..
ฉันเขินอาย..ต้องหลบเมื่อ..เขายิ้มมา..
เดินขึ้นรถ ตามเขา ไม่รู้ตัว...
ก็ฉันมัว แต่มองหลัง ยังศึกษา..
ตัวเขาสูง เทียบกันนั้น เกินคืบกว่า..
กายแข็งแกร่ง..ดูท่าที มีกำลัง..
ฟ้าคงดล บันดาลใจ ให้ใกล้ชิด..
โดนดันตัว มาติด แนบแผ่นหลัง
ไออบอุ่น กลิ่นละมุน..หุ่นเซ็กซี่จัง..
อยากจะฝัง..ตัวตนไว้ ให้ตราบนาน
คิดวุ่นวาย..ทำไมหนอ..สาวลามก..
น้ำลายหก มองเขา แล้วฝันหวาน..
หากได้มา เป็นคู่ไซร้..ใจทรมาน..
กลัวสาวมาร..มาแย่งไป..ให้กล้ำกลืน..
พอถึงป้าย ทางลง เขาอยู่ใกล้..
บ้านห่างไกล แค่หนึ่งป้าย..แสนชื่นมื่น..
ชะตาฟ้า อาจนำพา..สักค่ำคืน..
ยามที่ตื่น..อาจได้พบ เธออีกครา..
ตรวจดวงแล้ว แม่นจริงหนอ คำทำนาย..
จากเลขท้ายสี่ตัวหลัง รถเมล์หนา..
เขาว่าไว้วันนี้จะพบคนถูกชะตา..
ถูกใจกว่า ที่ผ่านมา...แม่นจริงๆ!
หน้าส่วนตัว
941
