12 ธันวาคม 2547 20:33 น.
=_+ VeNuS +_=
นภากว้างเคว้งคว้างกลางลมหนาว..
น้ำค้างพราวจับก้อนบนยอดหญ้า..
แสงอาทิตย์..สาดส่อง..เรืองรองมา..
เช้าแล้วหนา..เด็กน้อย..ค่อยตื่นตัว..
ฝูงกระบือ ทั้งวัยอ่อน และวัยแก่..
จ้อยดูแลด้วยสองมือถือหนังสือ..
มัดมันไว้ให้แน่นเหนียวเดี๋ยวหลุดมือ..
แล้วฝึกปรืออ่านตำราภาษาไทย..
ก.เอ๋ย ก.ไก่ จ้อยท่องจำ..
ด้วยน้ำเสียง ที่เปี่ยมล้ำ ความสดใส..
ขยันอ่าน ท่องไว้เถอะ อนาคตไกล..
เพื่ออุ้มชู พ่อแม่ได้ ยามแก่เฒ่า..
ท้องฟ้ายังเปลี่ยนสีไปตามกาล..
แต่ความรู้ในวันวานกลับมากกว่าเก่า..
เรียนร่ำทั้งประสบการณ์ ทั้งการคาดเดา..
การเรียนช่วยบรรเทา..ให้ไต่เต้าไปสู่ทางที่ดี..
แล้วเมื่อถึงเวลาต้องลากลับ..
ตะวันลับ จับขอบฟ้า แดงเหมือนสี..
ไฟโชติช่วง ชัชวาล สานใจนี้..
มุ่งไปตามวีถี..นาทีทอง...
วันนี้ยังคงเป็นเด็กเลี้ยงกระบือ...
ในมือมีเพียงหนังสือ..มือสอง..
แต่ผ่านไป..หากร่ำเรียน เพียรตรึกตรอง..
หนังสือมือสองของเก่านั้น ก็เปรียบดั่งครู..
12 ธันวาคม 2547 20:20 น.
=_+ VeNuS +_=
รักนั้นคือ สิ่งใด ใคร่อยากรู้..
รักเกิดได้ ทุกผู้ ทุกคนใช่ไหม?
รักกำหนด ด้วยเวลา หรือ สายใย?
รัก คือความจริงใจหรือไร?..ไม่เข้าใจเหมือนกัน
เพราะรักที่ เคยประสบ เคยพบมา..
เป็นแค่เพียง มารยา..และความเพ้อฝัน..
คำว่ารัก เธอพูดมา ง่ายดายอย่างงั้น..
มันหวั่นหวั่น กลัวเป็นแค่ ลมปากคน..
แค่คำเดียว ก็ได้ตาม ที่ต้องการ
เหมือนเหยียบย่ำ ให้ทรมาน สักล้านหน..
หากใจเอย ไม่เผยจริง อิงอารมณ์
ก็ชอกช้ำ ซ้ำเติมสม น้ำหน้ามัน..
คนโง่เขลา เขาหลอก ก็ยังโง่
ยังคงโง หัวไม่ขึ้น..มึนสวรรค์
ที่พรางตา แท้ราคา ค่าแค่ฟัน..
ประโยชน์สรรค์จากร่างสาว..คาวโลกีย์..
*********************************************************************
จะรักจะชอบใคร มองนานๆ คิดนานๆ...อย่าแค่คำว่ารักคำเดียวก็ให้..
หญิงไทยใจงาม .. ห้ามให้ใครหยามเหยียดเรา..
11 ธันวาคม 2547 17:34 น.
=_+ VeNuS +_=
หนึ่งวันที่ผ่านไปอีกเรื่อยเรื่อย..
ฉันยังคงเอื่อยเฉื่อย..เพราะความไม่ขยัน..
และไม่ได้เก่งกว่าใครในร้อยพัน..
แต่ตัวเรานั้น ก็ยังคงไม่พยายาม..
ท้อใจอยู่บ้างกับความเป็นจริง..
เมื่อทุกสิ่ง ไม่ได้เป็นไปอย่างงดงาม..
อนาคตวางไว้แล้วไม่ต้องถาม..
แต่จะตามที่คิดนั้นหรือไม่..ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง..
จะตั้งใจเรียนแล้วนะ..
ถึงแม้จะ เหนื่อยล้า จะทำให้พ่อทึ่ง..
ว่าลูกคนนี้..ดีกว่าที่พ่อเคยคำนึง..
จะทำให้พ่อได้ซาบซึ้งกับวันรับปริญญา..
9 พฤศจิกายน 2547 18:55 น.
=_+ VeNuS +_=
ในเมื่อวันเหงาเหงาเริ่มผ่านไป..
ความสดใสก็เริ่มคืบคลานเข้ามาอีกครั้ง
เหมือนหน้าหนาวเริ่มร้อนผ่าวยามแสงประดัง
เหมือนเสน่ห์มนต์ขลัง...ยามเธอจ้องตา
แค่มองใบหน้าก็คล้ายว่าจะเข้าใจ..
ว่าสิ่งใดที่อยู่ในใจ..นั้นมันแสนโหยหา..
เริ่มสร้างตำนานใหม่...อีกครั้งอีกครา..
เขียนไว้บนหน้าและนัยตา ว่ารักเธอทุกวินาที..
ก็วันนี้มันไม่ค่อยเหงา..
ทั้งที่ยังอยุ่คนเดียวอย่างเก่าแบบนี้..
อาจเป็นเพราะมีสิ่งเพิ่มเติมในใจถึงเธอคนดี..
ความคิดถึงอบอุ่นเกินที่จะบรรยาย...
รอเธอมารับมันไปไว้กับตัว..
ให้ทั้งหัวใจ ไม่คิดกะตังค์ ไม่มีราคาขาย..
แถมความน่ารักสดใสจากฉันอีกมากมาย
ไว้ช่วยให้เธอผ่อนคลายยามเธอทุกข์ทน...
และของแถมวันที่ฝนตก..
ใจอาจวกวนเวียนและสับสน..
วันแบบนั้น บรรยากาศ ดูหมองหม่น..
แต่ไม่ต้องกังวล..จะมีฉันอยู่ข้างคนที่แสนดีอย่างเธอ..
7 พฤศจิกายน 2547 20:52 น.
=_+ VeNuS +_=
เหนื่อยกับการเดินทางที่ยาวไกล
บนเส้นทางสายใหม่ที่ใฝ่ฝัน
แตกแขนงมากมายหลายร้อยพัน
ดั่งเขาวงกตนั้น ที่ต้องหันหาทางออกให้เจอ
แต่ก็เหนื่อย อยากพักเสียก่อน
เริ่มแรงอ่อน เหงาบั่นทอน ใจเสมอ
อยากให้ใคร มาอยู่ เป็นคู่เกลอ
เวลาหนัก จักได้ไม่เพ้อ เพราะมีเธอปลอบใจ..
หน้าส่วนตัว
1018
